M-e-e P-e-d

เคยอ่าน อะเดย์ ฉบับที่หน้าปกลงรูป วงเฉลียง รู้สึกจะเป็นเล่มที่ 3 ของเขา

อ่านเล่มนั้นบอกตามตรงว่า  จนปัจจุบันอ่านยังไม่จบ  และไม่รู้ว่ามันอยู่ที่ไหนเลียแล้ว

ไม่โทษอะเดย์ว่าทำหนังสือไม่เป็น  หรือทำไม่ดีหรอก  ได้แต่ถามตนเองว่า  ทำไมกูอ่านไม่รู้เรื่องวะ  ซ้ำแล้วซ้ำเล่า  ซึ่งเมื่อมองหาคำตอบก็ค่อนข้างเห็นการไหลเคลื่อนของกระบวนการการหนังสือรูปแบบใหม่  ขบวนการการหนังสือรูปแบบใหม่ที่ผุดโผล่ขึ้นมาทีเดียวเปรี้ยง!  เป็นความแปลกที่แหวกแนวต่างออกไปจากการทำหนังสือแบบขนบเดิม

ผมพยายามที่จะเจาะเข้าไปในเนื้อหาของเรื่อง และของเล่ม  ยิ่งเจาะยิ่งรู้สึกตนกำลังเล็กลีบลง  เหมือนอยู่อีกโลกหนึ่งที่หนังสือแบบ ไม้  เมืองเดิม , จิตร ภูมิศักดิ์ ,ใครต่อใครแม้แต่พิบูลศักดิ์  ละครพล  ไม่เคยปรากฏโฉมออกมาเลย

เคยพูดกับเพื่อนหลายคนถึงแนวทางใหม่ของงานเขียน  ผมชี้ลงไปถึงงานในเนต  ที่การเขียนของคนรุ่นใหม่เน้นในเรื่องรูปแบบแปลกๆ  การใช้โปรแกรมมาช่วยอธิบายงาน  การใช้สัญญลักษณ์ใหม่ๆมาช่วยสื่อมาช่วยเชื่อมระหว่างหนังสือกับคน

นี่ย่อมเป็นการมาถึงของยุคใหม่

ว่ากันเรื่อง อะเดย์กับงานแนวใหม่มาพอแล้ว  เข้าเรื่องๆ

งานเขียนทุกชิ้น  ที่เป็นแนวทัศนะการมองจากการใช้ชีวิตตนนั้น  น่าสนใจยิ่งสำหรับผม  ผมชอบที่จะรับรู้ว่าคนคนหนึ่งมีความคิดอย่างไรต่อเรื่องหนึ่งๆนั้นๆ  เขารู้สึกเช่นไรต่อปรากฏการณ์ที่ได้เกิดขึ้น  มีปฏิกิริยาสนองตอบอย่างไรในขณะนั้น  และเมื่อมันผ่านไป  เขาจะมองมันอีกมุมมองใหม่ไหม

ยิ่งถ้ามีลีลาการเขียนที่อ่านสนุก  ผมยิ่งชื่นชอบ

เลยถือโอกาสแนะนำสักเล่มนะ  .. หุบเขาฝนโปรยไพร  กับ  ช่วงเช้าของชีวิต  2 เล่มของ  กนกพงศ์  สงสมพันธุ์  เป็นความเรียงเชิงทัศนะที่น่าสนใจนัก  แหลมคมในกระบวนการคิดและมองโกลมองชีวิต

ส่วนของ  วงศ์ทนง  หากมีโอกาสจะหามาอ่านครับ

//อ้อ-วงศ์ทนงนี่  เขาเคยบอกว่าเรียนที่เดียวกับผม แฮ่ม!  มหาวชิราวุธนี่  สร้างคนเก่งๆดีดี  หล่อ  มาทั้งนั้นเลยเนอะ

เคยอ่านผ่านๆ...ตอนที่ไปร้านหนังสือใต้ดิน (งานเสวนาโต๊ะกลม ของพี่สายลมอิสระ)  ไว้จะหามาอ่านมั่ง

1.

เจอบทความหนึ่งใน GU ของอุดม แต้พานิช เมื่อ 4-5 ที่แล้ว

บทความนั้นเขียนเอาไว้ ( จำได้คร่าวๆ ) ว่า...

ถ้ามีธนาคารแห่งหนึ่งเข้าบัญชีให้คุณทุกเช้า เป็นเงิน 86,400 บาท ทุกเย็นจะลบยอดคงเหลือที่คุณไม่ได้ใช้ระหว่างวันทิ้ง ไม่มีการยกยอดไปวันถัดไป ไม่มีการเบิกของวันพรุ่งนี้มาใช้


แน่นอนที่สุด  คุณต้องถอนมาใช้ทุกบาททุกสตางค์ใช่ไหม

เราทุกคนมีธนาคารแห่งนั้นเหมือนกันหมด

ธนาคารแห่งนั้นชื่อว่า “ เวลา ”

ทุกเช้าจะเข้าบัญชีให้คุณ 86,400 วินาที...

เคยชอบมากกกกก  ขนาดเขียนไว้ที่ปกสมุด Short note
เอาไว้เป็นแรงใจ – กระตุ้นตัวเองให้อ่านหนังสือ

(  อุดมบอกไว้ว่าเจอมาจาก  a day อีกที  )

2.

แล้วจึงออกตามหา  a day ตามร้านหนังสือเป็นปี ๆ แต่ไม่เจอเลย..
มาเจอเล่มปกหน้ากากเสือที่ “ล้านหนังสือ” ( ของพี่โก้ ) กะจะแง้มๆ ดู  ดันหุ้มถุงซะนี่!! อ่านฉบับเก่าไร้ถุงหุ้มที่วางอยู่ข้างๆ ก้อได้

งง..  อะไรของมันวะ ??

3.

วันนึงม่ามี้ยืมหนังสือ ( มือสอง ) ของเพื่อนมาอ่าน ม่ามี้บอกอ่านดิ – หนุกดี อ่ะ ๆ .. อ่านก้อได้

ในหนังสือเล่มนั้น
เจอมุมมองเล็ก ๆ ที่ยิ่งใหญ่ของผู้ชายคนหนึ่ง คิดดีที่มองเรื่องธรรมดาให้ “ พิเศษ ” ขึ้นมาได้

หนังสือชื่อสั้นๆ “ เรื่องเล็ก ” แต่นักเขียนชื่อยาวๆ ว่า “ วงศ์ทะนง  ชัยณรงค์สิงห์ ” พ่วงท้ายว่า  บรรณาธิการนิตยสาร  a day

4.


ตั้ง 3 ปีแน่ะกว่าจะหา a day มาอ่านได้


a day อาจไม่เข้าตาใครหลายคน แต่สำหรับเรา -- a day มีจุดยืนของตัวเอง ไม่เดินตามรอยใคร !

1. ไม่มีคอลัมน์ทำนายดวง
2. ไม่มีเรื่องจำพวกใครแฟนใคร เลิกกับใคร ท้องกับใคร ( ซึ่งเราเชื่อว่าเรื่องส่วนตัวของชาวบ้าน – ไม่จำเป็นต้องประกาศให้โลกรู้ ! ) 3.  มีอะไรที่  มากกว่านั้น  กระตุกต่อมคิดตลอด
   
   
   

5.

ปล. เพื่อนคนหนึ่ง
( ซึ่งอ่าน a day มาตั้งแต่เล่มเย็บแม็ค -- มันบอกอ่ะนะ) โกรธ และ เคือง จัดเมื่อหนังสือเล่มหนึ่งบอกว่า เด็กแนว ต้องถือ a dayมันว่า “ กูอ่านเพราะกูอยากอ่านเว้ย  ไม่ได้อยากแนว.. ( แอบสบถด้วยชื่อสัตว์)”

เราก้อว่างั้น..

ตามหาหนังสือ ของ a day อยู่ครับ หายากมาก กำลังสนใจเรื่องการเขียนหนังสือ