ของขวัญจากวันเวลา
กาลเวลาเป็นคู่หูที่น่ากลัว
กาลเวลาทำอะไรเพื่อนข้า?
มันนำหน้ากากอันขี้ริ้วไปยัด
ใส่ไว้บนใบหน้าของเขา*
เพื่อนข้า เจ้ายังคงเหมือนเดิม
เหมือนเดิมทุกอย่างใช่ไหม?
หวังว่ากาลเวลาเพียงแค่
เปลี่ยนแต่กายของเจ้า
ส่วนความคิดและอุดมคติ
อันสูงส่งของเจ้า
ยังคงแกร่งกล้าใช่ไหม?
เพื่อนข้า อย่าลืมสิว่า
ข้ายังอยู่เคียงข้างเจ้า
ไม่ว่าเจ้าจะอยู่ในสถานภาพใด
ต่อให้เจ้าเป็นยาจกขอทาน
ข้างถนนตรอกซอกซอย
หรือจะเป็นมหาเศรษฐี
ร้อยหมื่นพันล้าน
เจ้าก็ยังคงเป็นเพื่อนข้า
แม้รูปร่างหน้าตาของเจ้า
จะร่วงโรยแก่ชราไป
ความสวยความหล่อ
หดหายไปสิ้น
เนื้อหนังมังสา
ที่เคยเต็งตึง
เหี่ยวย่นยับยู่ยี้
เจ้าก็คือเพื่อนข้าเสมอ
ถึงกาลเวลาจะล่วงเลย
บางคนของเพื่อนเรา
อาจตายจากไป
หรือบางคนยังคงอยู่
มิตรรภาพของเรา
จะมั่นคงเหนียวแน่น
ชั่วนิจนิรันดร
อย่าได้เอาเวลา
มาเป็นอุปสรรคเลย
ป.ล. สี่บรรทัดแรก คัดจากงานเขียนของ นากิบ มาห์ฟูซ นักเขียนชาวอียิปต์