กาีรเดินทางของบทกวี
บทกวีเดินทางช้า ๆ
จากดวงตาสู่ดวงใจ
สู่ความรู้สึกส่วนลีกข้างใน
สู่ความหวั่นไหวในอารมณ์
บทกวีเดินทางเงียบงัน
ผ่านช่วงแห่งวันขื่นขม
ผ่านห้วงแห่งคืนเศร้าตรม
ผ่านความทุกข์ระทมมากมาย
บทกวีเต้นระบำ
ทักทายหยดน้ำหยาดสุดท้าย
พร่างพราวราวรุ้งระยิบพราย
ก่อนเลือนหายไปกับเวลา
บทกวีโอบกอดหญิงสาว
ผู้กำลังปวดร้าวเหว่ว้า
เธอเอนอิงพิงไหล่ลงมา
ปล่อยหยาดน้ำตาร่วงริน
บทกวีเดินทางช้า...ช้า
ตามสายธาราไหลเซาะโขดหิน
ตามจังหวะนกขยับปีกบิน
ตามลีลาชำแรกดิน...ยอดไม้
บทกวีปลอบโยนบทกวี
โลกหมุนเร็วในวันนี้ใช่ไหม
หรือ...บทกวีเดินช้าเกินไป
ระยะจากตา..สู่..ใจจึ่งเนิ่นนาน
...บทกวีจึงยังไม่ไปถึงใจคน...
Relate topics
ทราย แดนหิมะ
ธุลีดิน
หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก
น้ำพี้
หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก