เอากลอนแสดงมุทิตาจิตวันเกษียณมาให้อ่าน+คอมเมนต์ครับ
ยังแว่วยินความทรงจำร้องอำลา
เพรียกแผ่วมาพร่าไหวหัวใจฉัน
ภาพเก่าเก่าเหงางามแสนเงียบงัน
เพียงสัมผัสเช่นนั้นรอบชั้นเรียน
แต่ละเช้าก้าวเข้ามาหน้าประตู
โอ้!หดหู่ป้ายไวนิลคิวเกษียณ
อากาศเศร้าอ้อยส้อยลอยวนเวียน
สมุดงานเคยอ่านเขียนคล้ายเปลี่ยนไป
คงคึกคักครื้นเครงหนอเพลงมาร์ช
เหงาประหลาดหวาดว้างว่อนคว้างไหว
ตู้ตำรา-โต๊ะ-หน้าต่างค้างเงาใคร
จังหวะใจไหวคอยรอยอำลา
ฉันมาอยู่โรงเรียนนี้ปีที่หก
ใช่!หัวอกปรายโปรยเสียงโหยหา
ภาพยังอยู่ครูเอยเคยเรียนมา
อยากเอื้อมมือยื้อเวลาทุกนาที
กอดโมงยามงามแสนเหงาเศร้าแสนหวาน
ดอกไม้ยิ้มพริ้มบานพล่านแสงสี
วันเกษียณเวียนให้เห็นเช่นทุกปี
แต่คุณงามความดีเหนือปีเดือน
ณิศวร์ฐิตะ ทองน้อย
16 กันยายน 2553