ผีเสื้อหลงมาลี
๏ หมื่นผีเสื้อเริงร่ำระบำเมฆ
รุจิเรขริ้วร่ายระบายฝัน
พันบุปผาประเชิญเพลินตะวัน
เป็นลายร้อยลดหลั่นวรรณวิจิตร
หยิบสายลมโลมไล้ไกวกลีบแก้ม
ค่อยยั่วแย้มรำเพยมาเชยชิด
ชุ่มสีเชิงสายลายลิขิต
คำน้อยคำนิดประดิษฐ์ประดอย
เป็นโคลงกลอนกาพย์กานท์สะพานรุ้ง
หมายมุ่งมธุรสอ้อยสร้อย
กอบเก็จประกายพรายพร้อย
ล่องลอยรวิวารธารดารา
ผ่านคืนตื่นฝันวิมานแก้ว
วาวแววก่องก่ำอำมฤตกล้า
โสฬสรัชนีคีตา
ฉ่ำชื่นสุคนธากามาวจร
ระหว่างนรกไปสวรรค์
หวังเอมหฤหรรษ์เริงร่อน
ทิพย์เวทางค์ศุภางค์สุพรรณพร
เชลงกลอนอัญชลีกวีสุนทรียะ
ชะลอก่อนพรหมรูปอรูปพรหม
จักเชยมโนรมย์ชั่วขณะ
สยุมปิยพรภัทระ
กระสันสารัตถะวาทยกรรม
ด้วยโคลงฉันท์กาพย์กลอนร่าย
เวียนว่ายตายเกิดเถิดจะกี่ฉนำ
จักร้อยกรองเริงระบำรำ
เกิด-ดับดื่มด่ำสังสารวัฏ
ร้อยแสงพันสีสุริย์เคลื่อน
นาฏอักษรกรรมเลื่อนจำรัส
จากสามัญสู่ปรมัติ
รุจิรัตนประภาสู่สามัญ
ปีกผีเสื้อหมื่นสายระบายหล้า
หล่นรายทายท้ามโนมั่น
กลีบบุปผาราเรียงโรยเคียงกัน
ผุกร่อนย้อนผันเป็นผงคลี
พร่างคว้างพรางพลิ้วปลิวว่อนพรู
คืนสู่ดิน-น้ำ-ลม-ไฟคลายคลี่
ท่ามพยับอายตนะธุลี
ยังแว่วคีตาวรรณบรรเลง ๚๛