M-e-e P-e-d

เพราะไม่อาจทนพิษความคิดถึง
เลยดื้อดึง ออกไปในคืนเหงา
เหล้าในมือ..ฤา จัก ช่วยบรรเทา
ความมึนเมา ฤา ช่วยหักเรื่องหนักใจ

เดินโซเซ เดียวดายในคืนดึก
ใจเจ็บลึกปวดปร่าน้ำตาไหล
ดาวระยิบระยับบนฟ้าไกล
แหงนมองไป...ก็พร่าผ่านม่านน้ำตา

โอ้อกเราชายชาญนั้นไฉน
เรื่องหัวใจ..ช่างไร้ซึ่งเดียงสา
เขาบอกไม่รักก็ทำเป็นมีน้ำตา
มิเหลือท่าเชิงชายอายเหลือเกิน

เอาน้ำเมาเข้าบรรเทาอยู่เช้าค่ำ
ดึกก็พร่ำกับดาราเวลาเหิน
กว่าคืน-วันจะผ่านช่างนานเกิน
เราจะเดินต่อไปอย่างไรกัน

โอ้อกชายสามศอกดังหอกทิ่ม
ความเจ็บปริ่มล้นใจใกล้อาสัญ
หากวันนี้มิบรรเทา เช่นทุกวัน
ตัวเรานั้นจะชักว่าว...ให้ดาวชม