M-e-e P-e-d

ข้าฯไม่รู้นี่คือบทกวีหรือไม่
เพียงกลั่นจากหัวใจและรู้สึก
บางอย่างเรืองเรืองในเบื้องลึก
ผ่านผนึกความจำสะท้อนใจ
สะท้อนจิตมาเจียนเป็นเขียนพูด
อยากจะรู้พหูสูตร แต่ไม่ใช่
สิ่งที่รู้คือมิรู้อยู่เรื่อยไป
ที่วูบไหวคืออารมณ์ทับถมรู้
ก่อนขีดเขียนภาษาข้าฯ เคยอ่าน
รสกวีโบราณยังซ่านอยู่
ย้อมแสงแดดสายลมคำบ่มชู้
ถึงต่อสู้ ถึงลาลับ ถึงกลับมา
ถึงกับมีความมุประทุประทั่ง
รับความรู้สองฝั่งที่ไหลบ่า
ปะทะรู้เหลี่ยมเล่ห์ของเวลา
แม้มิได้รู้ว่ารู้หรือยัง
บ้างว่าชาติคือดินแดนเส้นเขต
ปิตุเรศอุทิศโลหิตหลั่ง
เราผู้รับต้องรบรักษ์รวงรัง
รบด้วยหวังยื้อซากแม้นยากไร้
บ้างว่าชาติคือประชาสง่าล้ำ
ความเป็นธรรมสัจจริงอันยิ่งใหญ่
เลือกตั้งหรือคือประชาธิปไตย
อำนาจสู่มือใครไร้ทิศทาง
ข้าฯ อยู่ท่ามกลางเขากระบือคึก
เขาก่อศึกรุกให้เห็นในต่าง
ข้าฯ ถูกยึดความเห็นอันเป็นกลาง
ทุกก้าวย่างเหมือนไม่มีที่ให้เดิน
จึงเจียนจดบทกวีราวลี้หลบ
บางอย่างกลบสัจจริง, นิ่งสรรเสริญ
ความไม่รู้ครอบงำความจำเริญ
จึงซ้ำซากยากประเมินอีกเนิ่นนาน

ราศีพิจิก, ๘ สิงหาคม ๕๔

...ฝากวิจารณ์ด้วยครับ...