M-e-e P-e-d

1ในวันที่ฟ้าหม่นหลั่งฝนหล่นเป็นสาย ลานบ้านเรือกสวนไร่นามีม่านฝนคลุม เม็ดฝนหล่นแตะดอกไม้ใบหญ้าสั่นระริกทั้งราวป่า ดังว่ามัน พร้อมใจโบกมือนับล้าน ณ ลานจตุรัสแห่งพงไพรเพื่อขอบคุณผู้หลั่งฝน ผืนดินชุ่มชื้นคืนความเขียวขจี ฝูงนกนางแอ่นบินว่อนร่อนปีกล้อเล่นกับสายฝนพรำ 2 ลานบ้านกลายเป็นสวนสนุกในบัดดล เด็กๆมองม่านฝน โลดเต้นดีใจเปลื้องผ้า  กระโจน เข้าสัมผัสโลก วิ่งเล่น แปลงร่าง ตีลังกา สุดแต่ปรารถนา เป็นดินแดนคล้ายความฝัน ใบหน้ายิ้มสดใสยิ้มของเด็กคือยิ้มอันบริสุทธ์ของโลก 3สายฝนเม็ดเล็กๆทำให้เด็กๆเป็นอะไรก็ได้ตามแต่ใจยาก มือกุมเศษไม้ ชี้ขึ้นฟากฟ้าแล้วพูดช้าๆกลางสายฝนกระหน่ำว่า
.. ฮา ฮ่า ข้ามาแล้วมึงเสร็จกูแน่ ฮ่าๆ อีกคนเปล่งเสียง  เฮ้ย  มึงปราบศรัตรูตรงนี้ เดี๋ยวกูไปจัดการสัตว์ประหลาดบนดาวเสาร์ก่อนที่มันจะอาละวาด และแล้วก็ตีลังกาเสียงน้ำดังจ๋อม ๆ ออกสู่อวกาศ อีกคนนั่งพับเพียบกลางน้ำขุ่น ดังว่าอะลาดินนั่งบนก้อนเมฆสีขาวลอยไปมาพร้อมกระดิกคอสั่น และมีนักแสดงระดับโลกอีกมาก สับเปลี่ยนแต่ละฉากบนลานบ้านที่สุดหรรษา 4 เมื่อฝนหยุด ลานบ้านกลายเป็นสวนไม่สนุก เสียงตะโกนเรียกกลับบ้านดังแว่วมา เด็กถอดเรือนร่าง ไซอิ๋ว อลาดิน สไปเดอร์แมน โมกุน ทิ้งกองจมในน้ำขุ่นหน้าลานบ้าน เหลือแต่กางเกงในที่เปียกปอน เดินหันหลังกลับบ้านและท้องหิวข้าว 5 มหากาพย์ได้ปิดฉากลง โรงละครที่รวมพระเอกชื่อดังทั่วโลกจากอดีตจนปัจจุบันสูญหายพร้อมหยาดฝน ท้องฟ้าสว่าง โลกกลับเข้าสู่ภาวการณ์ปกติ