M-e-e P-e-d

คำคืนนั้น  จันทร์เพ็ญ  เด่นเจิดจ้า ขอบโค้งฟ้า  มีแสงนวล  ชวนหลงใหล กระต่ายน้อย  พ่อลูก  แสนถูกใจ พ่อตระกอง  กอดเจ้าไว้  ในอุรา

สองมือเจ้า  เหนี่ยวนำ  กำหูพ่อ เคล้าเคลียคลอ  กระซิบความ  ถามปัญหา พ่อรู้อยู่  หนูรักพ่อ  เนิ่นนานมา รู้ไหมว่า  ความรักนี้  มีเท่าได

พ่อบอกว่า  คิดไม่ได้  ทายไม่ถูก อยากให้ลูก  บอกนัก  รักแค่ไหน กระต่ายน้อย  กางแขน  แอ่นอกใจ หนูรักพ่อ  เท่านี้ไง  กว้างใหญ่จริง

พ่อกอดจูบ  ลูบไล้  กระต่ายน้อย แล้วค่อยค่อย  กระซิบบอก  ไม่กลอกกลิ้ง พ่อรักเจ้า  เท่าแขนพ่อ  นะเจ้าลิง รักแท้จริง  ยิ่งสิ่งใด  ในโลกา

กระต่ายน้อย  นิ่งคิด  อย่างติดใจ แขนพ่อนั้น  กว้างใหญ่  กว่าแขนข้า เจ้าเฝ้าคิด  เวียนวน  บ่นไปมา ยืนตั้งท่า  เท้าเขย่ง  ขาเกร็งกรอย

แล้วเหยียดมือ  สุดแขน  แหงนดูฟ้า ร้องพ่อจ๋า  รักพ่อดุจ  สุดเอื้อมสอย พ่อจับลูก  ยกเหนือหัว  ตัวเจ้าลอย รักเจ้านี้  มีไม่น้อย  คอยดูเอง

พ่อรักเจ้า  เท่ามือนี้  ที่เอี้อมถึง กระต่ายน้อย  หน้าบึ้ง  ลงนอนเขลง ตะโกนบอก  ดังลั่น  ไม่หวั่นเกรง ใจนักเลง  โกรธพ่อ  ที่ล้อเลียน

หนูรักพ่อ  เท่าทางไกล  ไปแม่น้ำ พ่อบอกซ้ำ  รักแค่ไหน  ไม่แปรเปลี่ยน พ่อรักเจ้า  เท่าทาง  ที่วนเวียน ตามรอยเกวียน  ข้ามลำธาร  ละหานไพร

กระต่ายน้อย  ง่วงงัวเงีย  เพลียอยากหลับ ก่อนผลอยพับ  เรียกพ่อจ๋า  อย่าไปไหน แว่วสำเนียง  เสียงกรีดกริ่ง  หริ่งเรไร เหลีอบมองจันทร์  สีอำไพ  ใจเบิกบาน

หนูรักพ่อ  เท่าทางไกล  ไปท้องฟ้า ที่สถิตย์  ของดารา  จันทราหวาน หนูรักพ่อ  มากล้น  ท้นดวงมาน แล้วเจ้าซาน  ซบหลับไหล  ไปกับจันทร์

พ่อจุมพิต  ลูกน้อย  เจ้ากลอยใจ เจ้าหน้าใส  ขวัญอ่อน  นอนหลับฝัน จันทร์ส่องแสง  แจรงฟ้า  วิลาวัณย์ ดุจพระจันทร์  มาให้พร  อาทรเรา