บทอาขยานกล่อมลูก (แก้ไข)
นอนเถิดหนาบุญปลูกเจ้าลูกรัก แล้วพ่อจักกล่อมบทอาขยาน ให้เจ้านอนนิทราจงอย่าพาล พ่อจะท่อง พ่อจะอ่าน ให้เจ้าฟัง ................................... ก.เอ๋ย ก.ไก่ เขาลักไก่ ข.ไข่ ใครขนเขาขึงขัง ฃ.ฃวด ดวดไวน์หลายสตังค์ ค.สังคัง สังคมไม่สมควร ฅ.ฅน คอใครคล้ายคอขาด ฆ.ระฆัง เสียงอุจาดดังปั่นป่วน ง.เงิน เงิ่นแง่ยิ่งแปรปรวน จ.ใจ เจ้าจวนจะขาดใจ ฉ.เอ๋ย เคยเพียงฟังเสียงฉิ่ง ช.ช้าง ชวดชิ่งยิ่งวุ่นใหญ่ ซ.โซ่ เขาตีปลาดักหน้าไซ ฌ.เฌอ มิใช่ก็ได้เชย ญ.หญิง เจ้าเป็นหญิงจงโสภา ฎ.ชฎา สวมพลันเจ้าขวัญเอ๋ย ฏ.ปฏัก ปักจมเกินก้มเงย ฐ.เอย ฐ.ฐานเมืองสั่นคลอน ฑ.นางมณโฑ เคยหน้าขาว ฒ.ผู้เฒ่า หนวดยาวกลับหน้าอ่อน ณ.เณรในวัดไม่กล้านอน ด.เด็ก กระเด็นกระดอน-ถูกกระทำ ต.สัญชาติเต่าย่อมหดหัว ถ.ถุง เขาขนถั่วไปเข้าถ้ำ ท.ทน คนไทยใจไม่จำ ธ.ธง ชูธรรม (ทำมะ) ไชโย น.ในอกนกเลือดตกใน บ.ใบไม้ หล่นร่วงต้นกลวงโบ๋ ป.ปราศรัย ปลิ้นปล้อนจนเติบโต ผ.เพื่อพลิกโผ ร้องโยเย ฝ.ฝัน ก็ควรแขวนไว้ข้างฝา พ.พาลเขาพาให้ปัดเป๋ ฟ.ฟันคลอนโยกตามโลกเก ภ.สำเภา ร่อนเร่ไปลาเมือง ม.ม้า ม้าที่นี่มีเม็ดขาย ย.ยัก โยกย้ายกระหยับเยื่อง ร.รอยล่มไร้อันรุ่งเรือง ล.ลือเลื่อง รอยยับอัปยศ ว.วันวุ่นวายในวังวน ศ.ศึก ประจญแฝงกลบท ษ.ฤาษีทรงศีลกลับจินต์คด ส.สาดแสงสลดสลัวราง ห.หนหาใดก็ไม่เห็น ฬ.จุฬา ฟ้าเร้นไม่เห็นร่าง อ.อันโอ่อ่า ท่าสำอาง ฮ.นกฮูก ตากว้างฤาเห็นใด ................................... สี่สิบสี่ย่อนั้นพยัญชนะ พ่อกล่อมเจ้าตามวาระยุคสมัย พ่อหลับตากลัวตื่นมาจะช้าไป กลัวว่าพ่อจะไล่โลกไม่ทัน มันเคลื่อนที่เร็วกว่าที่พ่อเคยรู้ มันมาสู่ที่นี่ไปที่นั่น เจ้าหลับตาพอตื่นมาอย่างงงัน จนหลงมันเลยนะลูก...บุญปลูกเอย