จินตนาการสีส้ม
ฉันแทรกตัว ผ่านต้นไม้ สองฟากฝั่ง ถนนร่มรื่น แต่ฉัน กลับสร้างจินตภาพ ถึงวันที่สงคราม นิวเคลียร์ระเบิด รังสีแสดส้มแดง แผดเผาผลาญ ขจรแผ่ปกคลุมโลก ฝูงแกะบนภูเขาถูกต้อน ด้วยการหวดของลูกไฟ ด้วยดวงเพลิงอันมหึมา แมกไม้ ท้องทุ่งและแนวป่า ไม่เขียวสดอีกต่อไป ไม่มีที่พักพิงแก่ฝูงนก ไม่มีร่มเงาใต้ไม้ใหญ่ ไม่มีตาน้ำพุในหุบเขา มีแต่ควันพวยพุ่ง เป็นหมอกสีดำ ฝนที่ตกลงมานั้นเล่า ไม่ใช่หยาดฝนเย็นชุ่มฉ่ำ แต่เป็นมลภาวะ นานาสารพิษ ร้อนผ่าวอบอ้าว กลิ่นเนื้อและหนัง ของสรรพสิ่งมีชีวิต ตลบอวลไปทั่วบรรยากาศ ลมพัดเอาเถ้าตะโกผุยผง เป็นพายุเฮริเคนหมุนเคว้งคว้าง ในมหาสมุทรเหือดแห้ง แล้งจนไม่เหลือแม้หยดน้ำ ฉันนึกถึงผิวอันขรุขระ ของดวงจันทร์และดาวอังคาร บางทีจุดจบของโลก อาจเป็นเช่นนี้