....... เธอ .......
เธอ..คือแสง แห่งจันทรา คราคืนหนาว
เธอ..คือไอ อุ่นจากดาว พราวสุกใส
เธอ..คือรุ้ง ทองฟ่องฟ้า นภาลัย
เธอ..คือฝัน ของวันใหม่ ใกล้อรุณ....
........................................................
...เธอคือแสง แห่งจันทรา คราคืนหนาว
สุกสกาว บนฟากฟ้า นภาใส
ฉายเข้าถึง ซึ่งกมล ของคนไกล
ก่อนจะเคลื่อน เลือนลับไป ในบัดดล
...เธอคือไอ อุ่นจากดาว พราวไกลลิบ
คอยกระพริบ ระยิบยับ จับเวหน
แสงนิดนิด สถิตย์ทั่ว นภาดล
ชะความหม่น หมองใจ ให้ชีวี
...เธอคือสาย รุ้งทอง ฟ่องปลายฟ้า
ประกายจ้า เจิดจรัส รัศมี
แวมวามวับ ดุจกับสาย อัญมณี
ที่คล้องสอง ใจนี้ ให้รวมกัน
...เธอคือสร้อย สายฝน หล่นโลมหล้า
ระรินหยาด จากนภา คราวสันต์
ฉ่ำชื่นนัก เหมือนมีรัก ห่มชีวัน
ยามวสันต์ ผ่านมา หวามอารมณ์
...เธอคือฝัน อันอำไพ ใกล้รุ่งสาง
สีทองทา ทาบนภางค์ สว่างสม
สัญญาใจ ที่ให้ไว้ ได้ชื่นชม
รักห่อห่ม ออดอ้อน วอนรำพัน....
มีคนบอกว่าชื่อ "ผีเสื้อปีกบางฯ" ซะปล่าว...แต่เขียนกลอนแบบ
มาบ่นอะไรก็ไม่รู้ ( กลอน "ความฝัน...ความจริง).... : (
ก็เลยโพสกลอนแบบหวานๆจะได้เหมาะสมกะชื่อไงล่ะ.... : P