M-e-e P-e-d

...เท่าที่...อ่านชีวิต หนึ่งผู้ผ่านธารวิจิตรที่หลากหลั่ง แม้ดาวเดียวสีเหลืองเมลืองมลัง ทุ่งฟ้าก็ยังถักแสงทอ ...เท่าที่...รู้ชีวิต หนึ่งผู้ผ่านธารวิกฤติยังคิดก่อ ล้มได้  ลุกได้  มิใคร่รอ หยัดได้โดยมิพ้อต่อชะตา ...เท่าที่...หนึ่งชีวิต หนึ่งผู้ผ่านธารลิขิตอยู่เบื้องหน้า ดำรง คงพอ แค่พ่อค้า กำหนดสัมมาอาชีพตน ...เท่าที่...คงชีวิต หนึ่งผู้มากมวลมิตรแม้หมองหม่น มิอาจร่างนิยามในยามยล รู้แค่เพียงคนหนึ่งคนบนโลกเรา ...เท่าที่...บทกวียังมีฝัน หนึ่งผู้ผ่านธารนิรันดร์อันร้อนเร่า โตรกตรมยังบ่มธารผ่านลำเนา... ภูเศร้ายังพลีหนชลธี... ...เท่าที่...บทกวียังมีอยู่ หนึ่งผู้สู้ผ่านกาลวิถี หมื่นถ้อยร้อยนิยาม...แห่งนามกวี รู้...พี่หมี่...คือยอดกวี...ไร้นิยาม

////สงสัยน่าจะเปิดกระทู้  ฝากกลอนถึงกัน บ้างแล้วนะครับ