M-e-e P-e-d

ได้พูดคุยกับน้องๆหลายคน  ถึงนิยามมนุษย์ที่กล้าสวนทางกับ ชาร์ล ดาร์วิน    ว่า-แท้แล้วมนุษย์เป็นสัตว์โดดเดี่ยว  หาใช่สตัว์สังคมไม่  เพราะลึกๆแล้วมนุษย์ต้องการพื้นที่ส่วนตัวที่หวงห้ามเด็ดขาด  แรกเริ่มที่มนุษย์รวมกลุ่มเป็นสังคมก็ด้วยมนุษย์ไม่มีเขี้ยวเล็บนองาอันใดที่จะป้องกันตนเองได้เลย  การอยู่รวมกลุ่มของสัตว์โลกที่อ่อนแออย่างเรา  จึงเป็นหนทางเดียวที่จะป้องกันตนได้ และเพราะมนุษย์มีสมองที่ทรงพลานุภาพ  เราจึงสร้างอะไรต่อมิอะไรขึ้นมาเพื่อรองรับเรา

หันไปมองสัตว์โลกอื่น  ไม่ว่าจะเป็นสัตว์โขลงหรือสัตว์ฝูง  แต่ทุกตัวก็ล้วนมีความเป็นปัจเจกพอสมควร  และหวงห้ามเด็ดขาดหากมีการก้าวก่ายทับพื้นที่ส่วนตัวตน

เป็นการสันนิษฐานที่ไม่มีทฤฎีใดมารองรับ  แค่คิดเล่นๆเท่านั้น


ในความแปลกแยก  เพราะเราต่างเป็นเอกเทศทางวิญญาณของเรา

ตอนที่ผมขีดเขียน มุมมองของคนแปลกแยก
ผมไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองแปลกแยกจากผู้คนเลยแม้แต่สักนิดเดียว
และไม่รู้สึกทุกข์ใดใดเลยที่มีคนบางคนมองว่า...
ผมชอบขีดเขียนจากมุมมองของคนแปลกแยก
แฮ่ะ ๆ และมันก็สนุกดี การที่คนมองว่าคุณแปลกแยก ก็เพราะว่าคุณแปลกๆล่ะมั้ง

ขอรายงานตัวครับ ผม ลูกพระพาย ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ ผมเข้ามา เว็บ นี้ด้วยคำว่า งานเขียนแนวแปลกแยก  ที่ค้นหาจากกูเกิล จึงแสดงความคิดเห็น ในหัวข้อนี้เป็นหัวข้อแรก     คือ ปกติผมชอบพบปะกลุ่มเพื่อนที่สนิท ซึ่งก็หาเพื่อนน่าคบได้ยากอยู่ แต่ผมก็มีเพื่อนเยอะแยะ
ผมชอบความคิดที่แปลกแยก ไม่เหมือนใคร และหาวิธีนำเสนอความแปลกแยกไม่เหมือนใคร ให้คนอื่นงงเล่น  หรืออาจกลายเป็นตลกไปเลย รู้สึกว่า สนุกดี...