M-e-e P-e-d

....อัตตาที่ไม่มีตัวตนไม่อาจถูก 'ทำลาย' ได้ แต่การไม่มีตัวตนของมันสามารถเป็นที่รับรู้ได้
สิ่งที่เราต้องการทำลายคือ ภาพลวง ทำลายความผิดพลาดที่ไม่มีตัวตนตั้งแต่แรก

ภาพเปรียบต่อไปนี้มักยกมาใช้กันบ่อย หากในแสงสลัวเราสังเกตเห็นเชือกมีลายเส้นหนึ่งและเราเข้าใจว่าเป็นงู เราก็เกิดความรู้สึกกลัวและบางที อาจจะพยายามหนี หรือใช้ไม้ไล่งูไปให้ไกล แต่ถ้าใครสักคนเปิดไฟในตอนนั้น เราก็จะเห็นในทันทีว่า ไม่ใช่งูเลย

ที่จริงแล้ว ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เราไมได้ 'กำจัดงู' เพราะงูไม่ได้มีอยู่จริงตั้งแต่แรก เราเพียงแค่สลายภาพลวง ตราบเท่าที่เรายังเข้าใจว่า 'อัตตา' เป็นหน่วยที่มีจริง เราก็มีแนวโน้มที่จะพยายามดึงดูดสิ่งที่เราเห็นว่าน่าพิสมัย และมีประโยชน์ เข้าหาตัว และผลักไสสิ่งที่เราเห็นว่าไม่น่าพิสมัยหรือเป็นโทษ ให้พ้นจากตัว แต่ทันทีที่เรารับรู้ว่า 'อัตตา' ไม่มีตัวตนที่แท้จริง ความรู้สึกดึงดูดและชวนผลักไสให้ไกลห่างจะหายไป เหมือนที่ความกลัวเชือกที่เข้าใจว่าเป็นงูก็จะหายไป 'อัตตา' ไม่มีที่มาและที่ไป

........

ถ้อยสนทนาที่คัดมานี้จากหนังสือชื่อ ภิกษุกับนักปรัชญา

บทสนทนา พุทธศาสนา - ปรัชญาตะวันตก

เป็นการสนทนาระหว่างผู้เป็นลูก ที่เคยเป็นนักวิทยาศษสตร์ แต่เลือกเป็นภิกษุ กับผู้เป็นพ่อที่เป็นนักปรัชญาสอนวิชาปรัชญาในมหาวิทยาลัย

ทั้งคู่เป็นชาวตะวันตก


เป็นบทสนทนาที่ หิ่งห้อย หวังสักครั้งในชีวิต จะได้มีโอกาส "ถกธรรม" กับผู้รู้จริง เช่นนี้บ้าง

;-)