หุ้มโลกห่อไว้ด้วยลมหายใจ
หุบเขานั้นช่างดูโดดเดี่ยว เปล่าเปลี่ยวและเหงาเศร้า สายหมอกนั้นเล่า ห่อหุ้มและโอบอุ้มไปด้วย ความอ้างว้างร้างและไร้
ความรัก ความทรงจำ ลางเลือน พัดผ่านไปดุจเดียวกับสายลมนั้น แผ่นดินที่กว้างแคบลงเมื่อก้าวย่างลงไป รอยเท้าของเธอและของใครใครที่เคยย่ำ ในไม่ช้าจะถูกฝนสาดซัดจางหาย ฤ ไม่ลมก็จะหอบเอาผุยผงและฝุ่นกลบฝั่งเอาไว้
ท่ามกลางลมหายใจของธรรมชาติ มีลมหายใจของเธอและของใครใครปะปนอยู่ แต่ลมหายใจของฉัน..ห่อหุ้มโลกไว้ทั้งใบ