เรื่องเล่าจากเงาไม้ " คนแบบไหนที่เข้าร้านขายต้นไม้ ? "
นั่นน่ะสิ ..
คนแบบไหน ที่เดินเข้าร้านขายต้นไม้ เดินดูต้นไม้ที่วางขายในร้าน
พลางคิดว่า ... ต้นไหนน้อ ที่มันเหมาะกับบ้านเรา
ผมไม่เคยคิดถึงคำถามนี้เลย ก่อนที่ผมจะมาเป็นเจ้าของกิจการร้านขายต้นไม้
และอุปกรณ์จัดสวน ที่เซ้งต่อมาจากเพื่อน ..
ผมเห็นร้านของเขา ผมเห็นต้นไม้ของเขา ผมเห็นบรรยากาศร้านของเขา
แต่ให้ตายสิ...ผมไม่เคยเห็นลูกค้าคนอื่นของร้านเขา นอกจากผม
มันไม่ใช่เรื่องสำคัญสำหรับชีวิตผมนักหรอก แค่การตัดสินใจลาออกจากการ
เป็นพนักงานบริษัทที่ผมทำอยู่ ออกมาทำร้านขายต้นไม้ และรับจัดสวนต่อจากเพื่อน
ที่ต้องไปดูแลร้านใหญ่ของพ่อที่กำลังไม่สบาย ความที่ผมสัมผัสกับต้นไม้มาตั้งแต่
ท้องสนามหลวง ยังมีตลาดนัดในวันเสาร์ - อาทิตย์ ก่อนที่จะย้ายทั้งพวงทั้งแผง
มายังตลาดนัดสวนจตุจักร ภาพตลาดขายต้นไม้เทเวรศ์ ที่เลาะข้างคลอง ภาพกองกระถาง
ดินเผาใหญ่น้อย ไม้ดอก ไม้ใบ หลากหลายชนิดที่แข่งกันชูช่อไสว
ติดตรึงในใจของผมตลอดมา ...
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
" พี่คะ .. มีดินปลูกต้นไม้มั้ยคะ "
เสียงใส ๆ ที่หน้าร้าน ทำให้ผมต้องเงยหน้าจากงานปั้นตุ๊กตาดินเผา
ที่ทำยามว่าง ร้านขายต้นไม้ยามสาย ๆ วันหยุดแบบนี้ ลูกค้าส่วนใหญ่มักจะ
เป็นคนที่อายุกว่า 30 ไปแล้ว ที่แวะเวียนมาหาต้นไม้ไปประดับบ้าน
ไม่ก็หากระถางดินเผาใบสวย ไปเปลี่ยนต้นเก่าที่บ้าน
แต่ .. ไม่น่าจะเป็นเสียงเด็ก ๆ แบบนี้
สาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้ม อายุไม่น่าจะเกิน 15 ยืนส่งสายตากลมโตที่หน้าร้าน
ผมล้างดินที่เปื้อนมือออก ก่อนจะเดินออกไปต้อนรับ
" มีครับ ถุงละยี่สิบบาท "
ผมพาน้องคนนั้นเดินเข้ามาดูถุงดินหมักชีวภาพ ที่ขายกันเป็นถุงละ 3 โล
" มันเยอะไปอ่ะ หนูไม่ได้ใช้เยอะขนาดนั้น "
สาวน้อยบอกผมพลางเบ้ปาก ผมค่อนข้างขำกับสิ่งที่เธอทำ เพราะโดยปรกติแล้ว
ถ้าเป็นผู้ใหญ่มาซื้อดินไปปลูกต้นไม้ มักจะติไปว่า ไอ้คนที่ทำดินขาย มันน่าจะทำ
ถุงใหญ่ ๆ กว่านี้นา ..
" จะเอาไปปลูกอะไรล่ะครับ "
ผมถามน้องเขา เธอยิ้มอาย ๆ ก่อนจะบอกว่า
" เพื่อนเขาซื้อเฟิรน์ข้าหลวงให้น่ะค่ะ ตันมันโตจะล้นกระถางแล้ว เลยว่าจะเปลี่ยนกระถาง "
ชัวร์เลย .. อีแบบนี้ แฟนซื้อให้แน่ แถมต้องหล่อด้วย ไม่งั้นเธอคงไม่ลงทุนดูแลมันขนาดนี้หรอก
ผมคิดในใจครับ ..
" ต้นมันขนาดไหนแล้วครับ "
" มันใหญ่ประมาณนี้แล้วอ่ะพี่ " สาวน้อยทำมือถ่าง ๆ ให้ผมดู ประมาณแล้วก็น่าจะได้เส้นผ่าศูนย์กลาง
ไม่ต่ำกว่า 10 นิ้ว
ผมเดินไปหยิบกระถางทรงซาละเปา ลูกขนาดกลาง ๆ แต่ยังไงมันก็ใหญ่กว่าที่น้องเขาทำมือให้ดูแน่
" เฟิรน์ข้าหลวง เป็นไม้ใบประเภทเพาะเชื้อนะครับ เขาจะไม่มีสปอร์ เขาจะขยายพันธ์ไม่ได้
หนูต้องดูแลเขาดี ๆ เพราะถ้าตายแล้ว ตายเลย ต้องซื้อใหม่สถานเดียว แต่ถ้าดูแลดี ต้นเขาจะยิ่งโต
เอาเขาออกจากกระถางเก่านะ แล้วใส่กระถางใหม่นี่ "
ผมบอกเล่ายืดยาว ก่อนจะหันไปหยิบถุงหูหิ้วใบใหญ่ เปิดถุงดินหมักชีวภาพที่ผมเปิดใช้สำหรับ
เพาะต้นไม้ในร้าน ใส่ลงไป ตามด้วยปุ๋ยคอก และขุยมะพร้าว
" พอกลับถึงบ้านนะ หากะละมัง เทไอ้ที่พี่ให้ใส่ถุงไปนี่ คลุกให้เข้ากัน หาอะไรรองก้นกระถางซะหน่อย
เอาดินใหม่ที่ผสมแล้ว รองก้นกระถางให้มันสูงขึ้นมาสัก 2 นิ้ว แล้วเอาเฟิรน์จากกระถางเก่า
ใส่ลงไป เอาดินที่เหลือใส่ลงไปให้เต็ม พี่กะแล้วว่าคงพอดีแหละ รับรองไม่มีขาด มีแต่เกิน "
สาวน้อยทำหน้าเข้าใจปนสงสัย ก่อนจะถาม ..
" เท่าไหร่คะ ? "
" กระถาง 15 บาทครับ ดินกับปุ๋ยนี่พี่แถมให้ "
สาวน้อยยิ่งทำหน้าเซอร์ไพรส์เข้าไปใหญ่ ที่มาเจอเจ้าของร้านแบบผม
" ดูแลต้นไม้ให้ดี ๆ เวลาที่คนซื้อต้นไม้ให้เรา เขามาเห็นว่า เราดูแลความรู้สึกที่เขาให้มา
ผ่านต้นไม้ต้นนี้ดีแค่ไหน เขาจะดีใจมากนะ รู้มั้ย "
สาวน้อยหยิบตังค์ส่งให้ผมพร้อมทั้งไหว้แบบทิ้งย่ออย่างนอบน้อม ก่อนจะเดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ออกจากร้านผมไป
ผมส่งสายตา ตามเงาหลังของวัยที่สดใส เจิดจ้า
โดยไม่ได้บอกสาวน้อยคนนั้นว่า ...
..
.
ครั้งหนึ่ง ผมเคยซื้อมะลิซ้อนที่กำลังแตกดอก ให้สาวน้อยคนหนึ่ง
แล้ววันหนึ่งที่ผมผ่านหน้าบ้านของเธอ ผมเห็นต้นมะลิซ้อนเล็ก ๆ แห้งลงจนเหลือแต่ก้านกิ่งหงิกงอ
ถ้าเธอคนนั้น ใส่ใจกับต้นไม้ที่ผมให้ไป เหมือนเงาร่างที่กำลังเริงร่ากลับบ้านไปคนนี้
...
..
.
ผมคงสุขใจไม่ใช่น้อย
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
คนแบบไหนนะ ... ที่เดินเข้าร้านขายต้นไม้ ?