M-e-e P-e-d

รูปเด็กชายที่ฉันดึงไม่ขึ้น กลับดึงกระชากฉันล้มลงกับกองขยะ
ฉันซบหน้าลงไปกับสิ่งปฏิกูลเหล่านั้น ดื่มด่ำกับอารมณ์ของสิ่งที่ไม่มีใครต้องการ กลิ่นหอมชื่นใจของขยะเปียก และเศษอาหารที่ถูกทิ้งค้างมานาน หลายวันที่ฉันพยายามจะดึงรูปภาพเด็กชายในกรอบสีทองนั้นขึ้นมาจากกองขยะ แต่มันฝั่งแน่นอยู่ในนั้นเหมือนเป็นเนื้อเดียวกัน ฉันพยายามหลายวิธีก็ยังไม่สามารถนำมันออกมาได้ รูปภาพเด็กนี้คงจะขายได้ราคาดี แถมกรอบรูปยังเป็นทองด้วย จะเป็นทองแท้หรือไม่ก็เถอะ
แต่คงจะขายได้มากกว่าพวกเศษขยะที่ฉันงมเก็บอยู่ทั้งวันนี้แน่
ฉันกลัวว่าใครจะมาเอามันออกไปได้ก่อน ไม่มีเวลาจะมานอนเล่นอยู่แบบนี้แล้ว
ฉันเดินกลับไปที่รถเข็น วันนี้ยังเก็บขยะที่จะนำไปขายได้ไม่กี่ชิ้นเอง มัวแต่ยุ่งอยู่กับรูปเด็กชายนี่ล่ะ ยังมีกองขยะให้ไปเก็บอีกหลายที่ แต่ฉันก็ยังไม่ได้ไป
หลายวันมานี้ฉันเฝ้าอยู่ที่นี่ที่เดียว โชคดีที่ยังไม่มีนักเก็บของเก่าคนอื่นผ่านมา เนินทิ้งขยะกว้างขวาง ขยะและของเหลือใช้ถูกทิ้งไว้เต็มไปหมด
ฉันเดินมาหยิบวิทยุเก่าที่คนนำมาทิ้งไว้ ปุ่มเปิดมันพังไปแล้ว ตรงช่องลำโพงทะลุเป็นรู
เป็นที่อยู่ของเพื่อน ๆ มดแมลงสาบ ทุกครั้งที่ฉันหยิบขึ้นมาฟัง ต้องเคาะไล่เขาออกไปก่อนทุกครั้ง
กลัวว่าถ้าเปิดเสียงดังเกินไปเขาจะหนวกหู หรือบางทีเขาอาจจะไม่ชอบเพลงที่ฉันฟังก็ได้ วิทยุเครื่องนี้แม้จะถูกนำมาทิ้ง แต่ก็มีคุณสมบัติพิเศษ ต่างจากวิทยุทั่วไป ไม่ต้องเสียบปลั๊ก
ไม่ต้องการพลังงานใด ๆ ฉันอยากฟังตอนไหนก็หยิบขึ้นมาฟังได้เลย ถ้าฝนตกลงมา น้ำเข้าไปในเครื่อง ก็ยังฟังได้ ฉันเอามาวางไว้ตรงบ่าแล้วแนบหูฟัง เลือกเพลงที่ชอบ แล้วร้องเพลงไปพร้อมกัน ฉันมองหาขยะที่พอจะขายได้ไปรอบ ๆ
เครื่องถ่ายทอดภาพที่มีลักษณะพิเศษเช่นเดียวกับวิทยุหันหน้ามาทางฉัน
ภาพหญิงสาวปรากฏขึ้นบนจอ เธอเต้นรำ ยักย้ายส่ายสะโพกไปพร้อมกับเสียงจากวิทยุที่ฉันถือมา ฉันเต้นไปพร้อมกับเธอ เราสบตากันเป็นบางครั้ง เธอทำให้ฉันวาบหวิวเป็นห้วง ๆ
ฉันที่สนุกไปกับเสียงเพลง ฉันตะโกนร้องเพลงเสียงดัง ฟังไม่เป็นภาษา
แล้วเสียงขยะอื่น ๆ ในบริเวณนั้นก็ร่วมร้องประสานกันขึ้นมา
นี่แหละงานแสดงดนตรีที่ยิ่งใหญ่ ฉันคงจะสนุกเพลินจนเกินเวลาไปสักหน่อย ท้องฟ้าค่อย ๆ หรี่แสงลง
ฉันต้องรีบนำของที่เก็บได้ไปขายต่อที่ร้านรับซื้อของเก่า ก่อนที่ร้านจะปิด
ค่าอาหารสำหรับวันนี้ ยังไม่มี ฉันรีบหันไปหยิบขวดพลาสติก และกล่องกระดาษ
ใส่ลงในถุงกระสอบอย่างลวก ๆ  คิดว่าน่าจะพอสำหรับวันนี้ ก่อนจากไปฉันเอาขยะมากองปิดทับรูปเด็กชายไว้ เพื่อไม่ให้ใครมาเห็น แล้วเข็นรถออกไป สองข้างทางฉันที่ฉันเข็นรถสวนกับผู้คน บรรยาศดูต่างไปจากทุกวัน ผู้คนจับกลุ่มคุยกัน บางคนมองมาที่ฉัน เสียงซุบซิบดังหึ่งมากกว่าแค่งึมงัม ฉันแอบระแวงอยู่เงียบ ๆ ไม่อยากให้พวกเขาสังเกตว่าฉันหวั่นไหว
ที่ร้านรับซื้อของเก่า ฉันแยกขยะใส่ตราชั่งเพื่อชั่งน้ำหนัก เจ้าของร้านยื่นเงินให้ฉันตามจำนวน เขาถามว่า ฉันเคยเห็นภาพเด็กชายในกรอบทองบ้างไหม ฉันตกใจ อำอึ้งอยู่พักใหญ่ ก่อนจะรีบปฏิเสธ แล้วเข็นรถออกจากร้านนั้นมา
ฉันมาหยุดนั่งอยู่ที่ข้างทาง หยิบกล่องข้าวที่เพิ่งซื้อมา ออกมาเปิดกิน ฉันมองผู้คนที่นั่งกินอาหารอยู่ในร้าน ฉันเพ่งมองปากพวกเขา พวกเขากำลังพูดถึงภาพเด็กชายกันอยู่!! ทุกคนกำลังตามหาภาพเด็กชายนี้ ร่างกายฉันสั่นสะท้อนตรงข้ามกลับหัวใจ ตื่นเต้น สับสน และหวาดกลัวมาก
ฉันรีบกินอาหารให้หมด แล้วรีบกลับไปที่โล่งที่ทิ้งของเก่า
ตลอดทางฉันได้ยินผู้คนจับกลุ่มคุยกันถึงเรื่องภาพเด็กชาย
ฉันไม่ยอมให้ใครได้ภาพนี้ไปแน่ เพราะฉันเจอเป็นคนแรก มันเป็นของฉัน
ระหว่างทาง ฉันกลัวว่าอาจจะมีใครที่เฝ้ามองฉันอยู่แล้วอาจจะแอบตามฉันมา
ฉันจึงทำทีไปเก็บของเก่า ที่บริเวณอื่นก่อน รอเวลาให้ดึกกว่านี้จนฉันแน่ใจว่าไม่มีใครตื่นอยู่ คืนนี้พระจันทร์ส่องแสงไปทางอื่นอีกเช่นเคย เธอไม่เคยส่องมาที่ฉันแต่ไหนแต่ไร เงารถเข็นของฉันเคลื่อนไปข้างหน้าเรื่อย ๆ เงาที่หวาดระแวงกระทั่งเจ้าของเงา ฉันหันกลับไปมองด้านหลังอยู่ตลอดเวลา สุนัขจรจัดเงยหน้ามามอง แล้วก้มลงหลับต่อไป พวกมันไม่เดินตามฉันเพราะฉันไม่เคยให้ของกินมัน เราไม่เคยทักทายกัน ไม่อยากจะพูดคุยกัน ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ ต่อกัน ตรงหัวมุมข้างหน้าก็จะถึงที่โล่งสำหรับทิ้งของเก่าแล้ว
คืนนี้ฉันจะต้องเอารูปเด็กชายมาเป็นของฉันให้ได้ ไม่มีเวลาอีกแล้ว เมื่อทุกคนก็ต้องการภาพเด็กชายคนนี้เช่นกัน และเมื่อมาถึงที่โล่งฉันก็แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง
พื้นที่ที่เคยเต็มไปด้วยขยะกองสุมมากมายบัดนี้กลับกลายเป็นตึกเก่าที่ดูเหมือนถูกสร้างมานานร้อยปี ไม่เคยมีตึกลักษณะนี้ ในเมืองและไม่น่าจะมีอยู่ที่ไหน ๆ รูปปั้นขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ด้านหน้า คล้ายเทพเจ้าครึ่งคนครึ่งสัตว์ สีหน้าดุดันแต่สงบนิ่ง ดอกไม้ที่อยู่ในสวนส่องแสงเป็นประกายระยิบระยับในเวลากลางคืน เหมือนสายสร้อยที่ห้อยประดับอยู่บนตัวผู้เฒ่าที่อัดแน่นไปด้วยความรู้ต่าง ๆ มากมาย ฉันไม่เคยเห็นสถานที่ ที่น่าตื่นเต้นขนาดนี้มาก่อน พลังของสถานที่นั้นแผ่ออกมารอบ ๆ อย่างเบา ๆ
ถ้าจะหรี่ตามองอาจจะเห็นเป็นควันหมอกจาง ๆ ที่มีภาพความทรงจำในอดีตแฝงอยู่ในนั้น

ฉันเข็นรถไปหยุดอยู่ที่หน้าตึก แหงนหน้ามองไปบนยอดสูงปลายแหลม ที่ทิ่มแทงความมืดมิดเบื้องบนให้คงความเจ็บปวดตลอดกาล การกระทำนั้นยังมั่นคง เงียบขรึมลึกลับ และมีพลังอยู่อย่างสงบมาเป็นนานแล้ว
ที่ทิ้งขยะกลับกลายเป็นพิพิภัณฑ์ของเก่าที่ทรงคุณค่า
ฉันเคยได้ยินมาว่ามีนักธุรกิจที่มองการไกลสามารถนำสิ่งของที่ใช้แล้วกลับมาสร้างประโยชน์และค้าขายได้กำไรมากมายนัก
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ มันยากที่จะทำใจยอมรับได้
และที่สำคัญ รูปภาพเด็กชายของฉัน คงจะถูกเก็บไว้ในพิพิภัณฑ์นี้สินะ ฉันหยิบอุปกรณ์สองสามชิ้นออกมาจากรถเข็น ผูกติดเอวไว้แน่น แล้วปีนข้ามรั้วแหลมเข้าไปภายในตึก ฉันออกแรงผลักเต็มกำลัง ประตูเหล็กขนาดใหญ่ค่อย ๆ ขยับเปิดทีละน้อย ไอเย็นแผ่มาที่มือ แล้วรีบจากไป ฉันก้าวไปข้างหน้าด้วยความระมัดระวัง ขนนุ่มที่พื้นเอนตัวหลบการสัมผัสกับฝ่าเท้าที่แตกด้านอย่างรังเกียจ ฉันลูบมือไปตามผนังขณะเดินไป พื้นผนังแสดงกริยาเหยียดหยามฉันไม่แพ้กัน แสงไฟจากตู้กระจกเบื้องหน้าสร้างความมืดสลัวให้โถงทางเดิน ตู้กระจกที่อยู่ติดผนังมองลึกเข้าไป มีขยะที่ฉันคุ้นตา ฉันสนิทกับขยะทุกชิ้นที่ถูกนำมาทิ้ง
และฉันจำมันได้เสมอแม้ว่าตอนนี้มันจะถูกนำมาไว้ ในที่หรูหราเช่นนี้ ฉันเดินผ่านตู้แสดงขยะไปเรื่อย ๆ
ชิ้นแล้วชิ้นเล่า... ถ้าเมื่อเย็น ฉันไม่รีบกลับไปก่อน บางทีฉันอาจจะได้อยู่ในตู้นั้นบ้าง
ฉันคงจะได้นำมาแสดงเทียบเคียบกับเหล่าขยะอื่น ๆ ทุกวันจะมีคนมามุงดู และศึกษาฉัน
มีคุณครูมาอธิบายความเป็นมาของฉันให้นักเรียนตัวเล็ก ๆ ไม่ค่อยจะสนใจฟัง
พวกเขาจะชอบฉันไหมนะ
เด็กบางคนอาจจะชอบขยะชิ้นโน้นชิ้นนี้ต่าง ๆ กันไป
บางคนอาจะเฝ้าดูถุงข้าวแกงที่ถูกทิ้งไว้หลายวันจนถุงบวมบูด
มีปุ่มกดสำหรับสูดกลิ่นเสียด้วย บางคนก็จะถ่ายรูปคู่กับซากสัตว์ที่ตายจนแห้งไว้เป็นที่ระลึก ตู้โน้นยังมีขวด ภาชนะแตก เศษกระดาษ นักกีฬา นักร้อง นักเขียน นักการเมือง ทุกสิ่งทุกอย่างถูกเชิดชูให้เด็ก ๆ ได้มาศึกษาและเอาเยี่ยงอย่างไว้ในตู้กระจกในตึกพิพิภัณฑ์ทรงคุณค่าที่เกิดขึ้นในพริบตานี้
และฉันเพ้อฝันไปว่าอยากจะเป็นอย่างขยะพวกนั้น พวกเขาได้รับการปกป้องและแสดงออกอย่างเหมาะสมตามที่คนพอใจ ตลอดชีวิตฉันอยู่ใกล้ชิดกับขยะมาโดยตลอด แต่ตอนนี้ เขาไม่มองฉันเป็นเพื่อนเหมือนเดิมอีกแล้ว
วิทยุเครื่องนั้น ไม่เคยส่งเสียงอะไรออกมา มีแต่ฉันเท่านั้นที่ร้องเพลงให้เขาฟัง แล้วแสร้งปลอบใจทำทีเป็นว่าเขายังมีค่า วันนี้เขากลับมองฉันเป็นเพียงคนเก็บขยะสกปรกที่ไม่มีวันจะได้สัมผัสเขาอีกต่อไป
เพื่อนแมลงสาบที่เคยอาศัยอยู่กับเขาก็ถูกแยกไปไว้อีกตู้นึง
เขาก็ไม่ได้พบเห็นและพูดคุยกันอีกแม้จะดูมีค่าโดดเด่น แต่ก็โดดเดี่ยว ฉันก็โดดเดี่ยวเช่นกัน ที่ถูกทิ้งไว้นอกตู้เพียงคนเดียว ฉันเดินอย่างเปลี่ยวเหงาไปจนสุดทาง รูปภาพเด็กชายที่ถูกแขวนไว้ที่ผนังนั้น ยังมองมาที่ฉันเหมือนเดิม
แสงไฟสีอ่อน ส่องมาที่ภาพส่องคุณค่าให้สะท้อนออกมา ง่ายต่อการรับรู้สำหรับผู้คนธรรมดา เขาดูสง่างาม สมกับที่ทุกคนยกย่องและเคารพนับถือ
แต่เขาเป็นของฉัน ภาพที่ฉันไม่เคยจะเอาออกมาได้จากกองขยะ แต่ตอนนี้ฉันสามารถปลดออกมาจากผนังได้อย่างง่ายดาย
เวลานี้ฉันจะนำเขาออกไปพร้อมกับฉัน แต่ฉันควรจะเก็บเขาไว้คนเดียวหรือเปล่า เพียงแค่คิดว่าจะปล่อยให้ทุกคนได้ชื่นชมความงามและคุณค่าของภาพเด็กชายนี้
ฉันเป็นเพียงคนเก็บขยะเท้าเปล่า
ฉันแขวนภาพไว้ที่เดิมแล้วจากออกมาอย่างเงียบ ๆ แม้เขาจะเป็นของฉัน