M-e-e P-e-d

" มีลวดแขวนกระถามมั้ยครับ ? "

ผมเงยหน้าจากแป้นหมุนงานปั้นดินขึ้นตามเสียงเรียก

ชายสูงวัย ที่ผมบนศีรษะขาวโพลน ยืนยิ้มตามคำถามเมื่อครู่อยู่ที่หน้าร้าน

" มีครับ .. เชิญด้านในก่อนครับ "

ผมรีบล้างมือในถังน้ำพลาสติก ก่อนจะลุกขึ้นต้อนรับลูกค้าอาวุโส

ในทุกย่างก้าวที่ท่านเดินเข้ามาภายในร้าน ดูจะเชื่องช้า สายตาทอดมองไปใน

หมู่มวลกระถางใหญ่น้อยรูปทรงแปลก ๆ ซึ่งนั่นมันเป็นคอนเซ็ปต์ของทางร้านผมอยู่แล้ว

" ของธรรมดา ร้านเราไม่มีครับ "

บางทีผมก็นึกขำ กับลูกค้าบางคน ที่เห็นกระถางหินทรายแนวเซน ที่ดูเคร่งขรึม

สง่างาม มิใยที่ผมจะบอกว่า การจัดสวนในแนวโมเดิรน์สไตล์ กำลังเป็นที่นิยมนะครับ

ลูกค้าวัยป้ามักจะสวนคำตอบที่ได้ยินบ่อย ๆ ว่า ..

" กระถางดินเผาแบบเดิม ๆ ... ไม่มีเหรอ ? "

ร้านผมถึงต้องมีของรองรับลูกค้าทั้งสองแบบ ถ้าเป็นคนอายุไม่เกิน 30 เราก็แนะนำของอีกอย่าง

ถ้าลูกค้าสูงวัย ที่นิยมของแบบเก่า ๆ เราก็มีไว้รองรับ ..

" จัดร้านสวยนะครับ .. กระถางแปลก ๆ แบบนี้ ผมไม่ค่อยเห็น "

ชายอาวุโส ก้มลงมองดูกระถางทรงสี่เหลี่ยมที่ทำจากหินทรายเทียม สไตล์โมเดิรน์

ผมยังยิ้มกับคำชม พลางนึกในใจว่า ลุงครับ .. ลุงช่างสายตาช่างกว้างไกล ร่วมสมัยจริง ๆ ครับ ..

" ลวดแขวนกระถาง เส้นละ 5 บาทครับ รับกี่เส้นดีครับ ? "

" เอา 3 เส้นก็พอ ผมจะเอาไปเปลี่ยนกระถางกล้วยไม้ ของเดิมมันจะขาดอยู่แล้ว "

ผมหันไปดึงลวดผูกกระถางมามัดเชือกฟาง ก่อนจะส่งให้คุณลุง

" มีดอกขจรมั้ย ? .. "

ลุงแกถามผมขณะที่กำลังล้วงเงินให้ผม

มันเป็นคำถามที่ทำให้ผมอึ้ง ...

ต้นขจร เป็นไม้ดอกที่เคยแพร่หลายอยู่ในเมืองไทย ดอกขาวเล็ก ๆ ส่งกลิ่นหอมอ่อน ๆ

ชอบอยู่ในที่ ๆ แสงแดดไม่จัดนัก กลิ่นจะหอมจัดยามเย็น

เช่นเดียวกับ ราตรี และลั่นทม ..

ผมเปิดร้านขายต้นไม้ ไม่ใช่ว่าผมจะไม่รู้จักต้นขจร แต่ทว่า...

มันแทบจะสูญพันธ์ไปจากสังคมเมืองกรุงแล้ว คุณจะไปหาดอกขจรจากที่ไหนในกรุงเทพ ฯ

จากแหล่งที่เพาะชำต้นไม้ขาย สวนจตุจักร บางใหญ่ ... มันกลายเป็นไม้โบราณ

เฉกเช่นจำปี หรือจำปา ที่ผมไม่เคยพบเห็นในเมืองหลวง

" ลุงครับ .. ไม่มีใครเขาเพาะขายกันแล้วครับ "

ผมต้องบอกความเป็นจริง คุณลุงดูผิดหวังกับคำตอบของผม

" ผมถามหามาหลายร้านแล้ว เขาก็ตอบแบบคุณนี่แหละ .. "

ในแววตาที่ผิดหวัง ผมมองเห็นความหลังบางอย่าง ไหลทะลักออกมา

มันเป็นความผูกพันธ์ ที่พิสดาร ระหว่างคนกับต้นไม้ ที่แม้วันเวลาจะผ่านไปนานสักปานใด

มันไม่ลดความเข้มข้นของความรู้สึกลง ..

" ลุงครับ ... อยากได้ต้นขจร จริง ๆ เหรอครับ "

ชายชราหันตามเสียงคำถามของผม สายตาส่งประกายเจิดจ้า

" ครับ .. ผมอยากได้ "

" ลุงต้องรอนิดนึงนะ .. ผมจำได้ว่า ที่บ้านคุณปู่ผม มีต้นขจร ผมจะไปตอนกิ่งมาให้

คงสัก 2 เดือน ต้องรอให้รากมันออกเยอะ ๆ ก่อน ผมจะเอามาให้ "

วัยกว่า 60 ก็ไม่อาจปิดบังความลิงโลด ปนสุขใจ ที่กำลังจะได้ของที่ต้องการ

เด็กที่ได้ของเล่นสมใจ กับชายสูงวัยที่ได้ของที่ปราถนา

ผมว่า.... สายตาไม่ต่างกัน

เราอำลาจากกันในวันนั้น พร้อมด้วยสัญญา ว่าถ้าผมได้กิ่งตอนของต้นขจรมาเมื่อไหร่

ให้โทร.บอกคุณลุง ตามเบอร์โทรศัพท์ที่ให้ไว้

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ผมเดินเข้าบ้านตอนเกือบ 2 ทุ่ม

กิ่งตอนของต้นขจร อยู่ในถุงหูหิ้ว ที่เอามาจากสระบุรี ค่ารถไปกลับ

ค่าดำเนินการทั้งหลายแหล่ ( ค่าเบียร์ ) ล้วนแล้วแต่ผมควักตังค์ทั้งสิ้น

มิไยที่ภรรยาสุดที่รัก จะกล่าววาจา เป็นปริศนาธรรมให้กับผมว่า

" เอามาขายก็จะไม่ว่าสักคำเลย นี่บอกว่าเอามาให้เขาเฉย ๆ

ก็อีแค่กิ่งตอน ต้องถ่อขึ้นไปตอนเอง ไหนจะค่ารถ เอามาให้เขาเฉย ๆ ซะอย่างนั้นแหละ

ไม่รู้มันคิดอะไรอยู่ ทำมาค้าขายแบบนี้ มันคงจะ ................ "

ผมยังยิ้ม .. พลางเดินเอากิ่งตอนของต้นขจรไปเก็บหลังบ้าน

บางที เรื่องของสัญญาลูกผู้ชาย มันก็อธิบายอยากนะ โดยเฉพาะ .. อธิบายกับเธอ

ผมยกโทรศัพท์มือถือ โทร.หาคุณลุงตามสัญญา พรุ่งนี้วันจันทร์ คุณลุงคงไม่ได้ไปไหน

แกคงจะดีใจ ที่ผมหาต้นขจรมาให้แกได้แล้ว

" สวัสดีค่ะ .. "

" ครับ .. ขอสายลุงเอนกหน่อยครับ บอกแกว่าจากร้านต้นลม ผมหาต้นขจรให้แกได้แล้ว "

เสียงปลายสายเงียบไป .. เงียบจนผมผิดสังเกตุ

" ฮัลโหล .. ตกลง ลุงเอนก อยู่มั้ยครับ "

" แกเสียได้ 5 วันแล้วค่ะ .............. "

เสียงที่แผ่วเบา ลอดจากโทรศัพท์มือถือมาถึงหูของผม

...

ผมกดปุ่มวางสาย

กิ่งตอนของต้นขจร ดูจะยังชูช่อล้อสายลมอ่อน ๆ ที่พัดโชยผ่านหลังบ้านทาวน์เฮ้าส์ .......................

ผมจ้องมองดอกสีขาวเล็ก ๆ ที่ดูเหงาหงอย อย่างเงียบงัน