.... สองมือ .... [ เพลงเล่าเรื่อง เรื่องเล่าเพลง ]
ผมค่อย ๆ ถอดกระถางเพาะชำออก
...
ต้นเทียนทองต้นเล็ก ๆ ใบเขียวที่แก่แล้ว แซมสลับใบอ่อนสีเหลืองทอง
รากฝอยแทรกตัวชอนไชในส่วนผสมของดินเพาะชำผสมแกลบ
สีขาวอ่อน ๆ ของมันตัดสลับไขว้ไปมาตามเส้นทางที่คดเคี้ยวภายในกระถาง
ราก .. คือเส้นทางลำเลียงอาหารให้ต้นไม้
ขณะที่กิ่งก้าน เติบโต ทะยานสูงขึ้น
ราก .. กลับดำดิ่ง ลึกลงไป
ลึกลงไป ...
** จ้องดูมือทั้งสอง ที่เป็นรอยเป็นริ้วด้วยวัยชรา
จำติดตาภาพวัน ผ่านไปแสนนาน
เพลงแผ่วมาคอยย้ำเตือน ว่าอีกหน้าฝนนั้นเคลื่อนผ่าน
ฝังพรรณไม้ที่เพาะลง ... ลำพัง ***
ผมเดินตามหลังชายสูงวัยคนหนึ่ง
ในซูปเปอร์มาเก็ตติดแอร์เย็นฉ่ำ เท่าที่ความทรงจำปรากฏในมโนสำนึก
มันดูเป็นภาพที่ไม่คุ้นตา มันดูเหมือนผมกำลังทำ หรือเป็นสิ่งที่อยากทำ
แต่ไม่เคยทำ แล้วอยู่ ๆ ก็ได้ทำ ..
" พ่อ .. กาแฟที่บ้านโน้นหมดรึยังครับ "
ชายสูงวัยหันกลับมามองผม ริ้วรอยที่เป็นไปตามตัวเลขของอายุ
ขนคิ้วที่เริ่มหงอกขาว รอยย่นที่หน้าผากและหางตา
ทำเอาผมใจหายวูบ ...
ผมไม่เคยมองหน้าพ่อจัง ๆ มานานมากแล้ว นานจนการมองหน้าพ่อหนนี้
ผมเห็นความเปลี่ยนแปลงอย่างน่าใจหาย
พ่อผมชราภาพลงไปมาก ...
" เออ .. เอาติดไปให้พ่อถุงนึง ดูน้ำขิงแบบซอง ๆ ไปให้แม่แกด้วย "
ผมหยิบกาแฟและขิงผงสำเร็จรูปใส่ลงในรถเข็น เงยหน้ามองอีกที
พ่อผมเดินเอามือไพล่หลังไปโน่นแล้ว ....
** จ้องมองดูต้นไม้ ที่คอยดูแลประคองขึ้นมา
ชูดอกงามจับตา แข่งให้ฟ้าหม่น
ลมแผ่วมาคอยย้ำเตือน เมื่อกลีบและใบนั้นร่วงหล่น
เหี่ยวและเฉา เดียวดาย ... ว้าเหว่ **
" พ่อ .. พ่อ เมื่อไหร่ไปเที่ยวทะเลกับปู่อีกอ่ะ "
เสียงน้อย ๆ ดังขึ้นข้างตัว ผมเหลียวไปมองเจ้าของเสียงที่มือนึงถือใส้กรอก
อีกมือนึงถือลูกชิ้นทอด
" นี่มันหน้าฝนนะลูก ใครเขาไปเที่ยวทะเลกัน ต้องรอตอนหน้าร้อนนะลูก "
เด็กชายพยักหน้าหงึก ๆ ส่งใส้กรอกทอดเข้าปาก ผมค่อยวางต้นเทียนทองลงใน
กระถางดินเผา ก่อนจะค่อย ๆ เอาดินที่ผสมใหม่ใส่ตามลงไป
" พ่อ .. พ่อทำอะไรอ่ะ "
เด็กชายเอ่ยถาม ปากยังเคี้ยวใส้กรอกทอด
" พ่อเปลี่ยนดิน เปลี่ยนกระถางใหม่ให้ต้นไม้น่ะลูก มันจะได้โตเร็ว ๆ "
เด็กชายพยักหน้าทำท่าทางว่าเข้าใจ ก่อนจะส่งลูกชิ้นทอดที่ถืออยู่อีกมือเข้าปาก
.
" พ่อ .. พ่อ เมื่อไหร่ไปเที่ยวทะเลกับปู่อีกอ่ะ "
" เอ่อ .. เมื่อตะกี้ พ่อบอกลูกไปทีแล้วนี่นา "
** เรากำลังอ่อนล้า วันเวลาขับขาน
ดังกังวานผ่านวัน และคืน
และลมยังโชยกิ่งใบ เตือนพรรณไม้ให้หวนตื่น
และดอกก็บานพลิกฟื้น ... ขึ้นมาใหม่ **
" พ่อ .. พ่อ ปู่ไปไหนแล้วอ่ะ "
เด็กน้อยที่กำลังเดินตามผมในซูปเปอร์มาเก็ต เหลียวซ้ายแลขวา
ผมสะกิดให้เขามองตรงไปข้างหน้า ตรงที่ชายสูงวัยกำลังดูชั้นวางยาสระผมหลากหลายยี่ห้อ
เด็กชายวิ่งถลาไปข้างหน้า ตามด้วยเสียงน้อย ๆ ...
" ปู่ .. ปู่ค๊าบบบบ รอด้วยยย "
แขนเล็ก ๆ สองข้าง กางอ้าออกโอบรอบตัวชายสูงอายุ ตอนที่ถูกโอบอุ้มด้วย
สองแขนของชายสูงวัย ...
ผมยิ้มลางเข็นรถใส่ของเดินเข้าไปหา แว่วเสียงน้อย ๆ ของเด็กชายที่ถามปู่ของเขา
" ปู่ .. ปู่ เมื่อไหร่ไปเที่ยวทะเลกันอีกอ่ะ "
" นี่มันหน้าฝนนะลูก ใครเขาไปเที่ยวทะเลกัน ต้องรอตอนหน้าร้อนนะลูก "
เด็กชายพยักหน้าทำท่าว่าเข้าใจ ..
** เป็นความงามอันบรรณเจิด ไม้นั้นจะทานแรงลม
ในทุกอรุณที่ฟ้าเยือน ชีวิตคือความชื่นชม
และมองดูวัยเยาว์ร่าเริง หมือนฟ้าและดินเกลียวกลม
เป็นผลและงานอันรื่นรมย์
เป็นทำนอง ... ด้วยสองมือคน **
" ปู่ .. ปู่ซื้ออะไรอ่ะ "
" ปู่จะซื้อยาสระผม ที่บ้านปู่หมดแล้ว "
เด็กชายยิ้มน้อย ๆ เอามือจิ้มที่หนวดปู่ของเขา แววตาดูเจ้าเล่ห์ชอบกล ..
...
" ปู่ .. ปู่ เมื่อไหร่ไปเที่ยวทะเลกันอีกอ่ะ "
...
ผมเอามือปิดปากตัวเอง .. แล้วหัวเราะ
...
ชื่อเพลง : สองมือ
ศิลปิน : พงษ์พรหม สนิทวงค์ ณ อยุธยา
อัลบั้ม : Shambala
Relate topics
หิ่งห้อย (Not Member)บ.ก.หนวดรูปงาม (Not Member)จสอ.โจ (Not Member)m (Not Member)ttt (Not Member)วิชาญ จง (Not Member)