M-e-e P-e-d

เพื่อนรักคนหนึ่งถามผม ขณะที่ผมนั่งเป็นเพื่อนเธออยู่ริมสนามเด็กเล่น เรื่องอะไรจะบอก เธอเผลอเมื่อไร ฉันแอบหลบไปแต่งเลย&ฮาๆ ผมตอบเธอแบบอมยิ้ม มองดูเด็กๆวิ่งเล่นอยู่รอบๆม้าหมุนตัวใหญ่ วันนี้อากาศดีมากเลยครับ ฟ้าใสแจ๋ว เมฆลอยเป็นจุดๆ&

ผมแวะมารับเธอ กับยัยจอมซนตัวน้อย ไปเที่ยวตามสัญญา  เด็กๆนี่ช่างจำ พูดอะไรไว้เป็นได้ทวงถามกันทุกวัน เมื่อไรคุณอาจะพาหนูไปเที่ยว เมื่อไรๆ& ไปสวนสนุกลีโอแลนด์บ้าง ไปให้อาหารปลา กับนกพิราบที่สวนเบญจสิริบ้าง เป็นเด็กนี่ก็ดีไปอย่างนะครับ เล่นอะไรก็สนุก กินอะไรก็อร่อย ก็ทุกๆอย่างคือสิ่งแปลกใหม่นี่ครับ&

สักพัก ลูกสาวของเพื่อนผมก็วิ่งมาพร้อมกับเพื่อนใหม่ แม่จ๋า& หนูขอไปเล่นที่ลานลูกบอลนะ เพื่อนผมพยักหน้ายิ้ม& ผมนึกในใจ โอโหไม่ทันไร มีหนุ่มน้อยตัวกระเปี๊ยกมาจูงมือวิ่งออกไป หัวเราะกันร่าเริง เห็นแล้วขำ ต้องแอบจำเอาไว้มุขนี้ วันหลัง จะเอาไปชวนสาวๆบ้าง&!

ลมพัดมาเอื่อยๆ เสียงเด็กๆ เล่นกันสนุกสนาน พ่อแม่ก็เดินๆนั่งๆกันอยู่รอบๆ ผมเอาเศษขนมปังที่เตรียมไว้มาฉีกเป็นชิ้นเล็กๆ ใส่รวมไว้ในถุง เก็บรอไว้ให้ยายตัวน้อยเอาไปโปรยให้ปลาในสระ หลังจากเราสองคนเงียบกันอยู่สักพักใหญ่ เธอก็หันมามองผม ก้มหน้าลง แล้วบอกผมด้วยน้ำเสียงเบาๆ&

นี่ยังไม่รู้จะทำอย่างไรดีเลย& ไม่รู้จะบอกลูกอย่างไร&

ผมนั่งมองม้าหมุนตัวเดิม มองดูเด็กๆวิ่งเล่น ได้ยินเสียงหัวเราะดังแว่วเข้ามาตลอดเวลา เสื้อผ้าสีสดใส จับกับแสงอ่อนๆ ของพระอาทิตย์ดวงโตผ่านตาเข้ามา เหมือนโลกใบเล็กๆที่หมุนวนไปเรื่อยๆ แต่ผมกลับรู้สึกเหมือนนาฬิกาเดินช้าลงจนเกือบจะหยุดนิ่ง หลังจากได้ยินคำถามของเธอ สักพักใหญ่ ผมก็หันกลับไปตอบเธอ แบบไม่เต็มน้ำเสียงว่า&

อย่างไร ถ้าจะต้องเลิกกันจริงๆ ก็ค่อยๆบอกลูกก็ได้& แต่คงต้องใช้เวลา&

ผมรู้สึกว่า ตัวเองช่างโง่เขลา ในความคิดช่างว่างเปล่า แต่ก็ไม่รู้จะตอบอะไรออกไปได้ดีกว่านี้ ผมไม่มีวันเข้าใจความรู้สึกที่เธอเป็นอยู่ แต่ก็รู้ว่าคงเป็นอะไรที่เลวร้ายเอามากๆ คงเหมือนการถูกขังอยู่ในห้องแคบๆ มืดทึบ ที่ไม่มีทางออก&

ทำไมเมื่อวันที่ความรักเริ่มต้น เราไม่เคยคิดถึงตอนจบ ทำไมเรื่องของคนสองคน กลับมีผลต่อชีวิตน้อยๆได้ทั้งชีวิต ทำไมทางออกของเรื่องแบบนี้ ถึงต้องจบลงด้วยความเสียใจ& ทำไม?

ผมนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ก่อนที่จะรู้สึกถอดใจ&
เมื่อนึกถึงวันที่เธอจะต้องบอกลูกว่า&
พ่อกับแม่ จะไม่ได้อยู่ด้วยกัน&

ลมพัดใบไม่ปลิวลงมา ดูเหมือนมันจงใจปล่อยตัวเองออกมาจากต้น แต่ละใบที่ร่วงหล่นลงมา เหมือนพยายามจะบอกกับผมว่า ไม่ว่าจะอย่างไรวันนั้นก็ต้องมาถึง& ผมเอื้อมมือไปลูบหัวเธอเบาๆ ก่อนที่จะบอกเธอด้วยน้ำเสียงติดตลกว่า

นี่ๆ& วันหลัง เวลาพาลูกออกมาเที่ยว
เธอต้องจ้างฉันมาด้วยแล้วล่ะมั้ง&ฮาๆ

เธอยิ้ม ปนเสียงหัวเราะเบาๆ พร้อมน้ำตาหยดหนึ่งไหลออกมาที่แก้ม น้ำตาหยดใส ที่ผมเคยเห็นอยู่บ่อยๆ แว่วเสียวหัวเราะ ดังสลับเข้ามา เด็กๆยังคงวิ่งเล่นหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน พ่อกับแม่นั่งคอยดูแลลูกๆ อยู่รอบๆ รอป้อนน้ำป้อนขนม อากาศดีมากทีเดียวครับ ช่างเป็นวันที่สดใสวันหนึ่ง อยากให้คุณได้มาเห็นเหมือนกับที่ผมได้เห็น&


วันนี้กำลังจะผ่านไปอีกวันแล้วครับ&