M-e-e P-e-d

คุณเคยทานขนมจีน น้ำยา บ่อยขนาดใหน?? แล้วมีสักกี่หนกันที่ขนมจีนในจานจะทำให้

คุณรู้สึกว่า นี่คือสิ่งที่คุณลืมมันไป..

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&..

12.00 นาฬิกา : ศุกร์

 หนมจีนมาแล้ว  เสียงยานหูของหญิงชรารูปร่างผอมบาง

ที่ดังมาพร้อมกับเสียงนาฬิกาที่ข้อมือของฉันเตือนว่าถึงเวลาพักทานอาหารกลางวันแล้ว

หญิงชราเดินโยกซ้ายโยกขวาเหมือนจะล้ม

จนหลายหนที่ฉันอดที่จะใช้คำถามเดิมๆ ถามไปว่า

 ยายจ๋า ยายหนักมั๊ย ทำไมยายอายุมากขนาดนี้แล้วยังต้องมาหาบหนมจีนแบบนี้ 

 ลูกหลาน ยายไม่มาช่วยเหรอ 

หญิงชรา ไม่เคยตอบเลยแม้แต่สักครั้ง คงมีแต่รอยยิ้ม และง่วนอยู่กับการตักน้ำยาสีส้ม

หอมฉุยไปด้วยกลิ่นเครื่องแกง พร้อมกับเนื้อปลาที่ป่นละเอียด

ราดบนจับขนมจีนในชามสังกะสี ฉันนั่งบนเก้าอี้ไม้เล็กๆ ที่สูงจากพื้นไม่เกิน 1 คืบ

ที่แกดึงมันออกมาจากใต้หม้อน้ำยา นั่งกินด้วยคุยไปด้วย

พร้อมกับมือที่หยิบถั่วงอก ถั่วฝักยาวที่หั่นเป็นท่อนขนาด 1 นิ้ว เพลินจนหมดจาน

 อร่อยมั๊ย  หญิงชราถามฉันหลังจากเห็นฉันยกแก้วพลาสติกสีใส ตักน้ำดื่มแก้เผ็ด

 อร่อยมากเลย ฝีมือไม่เคยตกเลยจ๊ะยาย 

 ชอบกินจะแวะมาทางนี้ทุกวันแล้วกัน 

หญิงชรายิ้มแล้วก้มหน้าเก็บเก้าอี้ไม้เหน็บเข้าที่ใต้หม้อน้ำยาตามเดิม

ฉันเหลียวมองนาฬิกาข้อมืออีกครั้ง มันใกล้จะได้เวลาทำงานช่วงบ่ายอีกแล้ว

 เบื่อจังยาย ดูสิเนี่ยพักได้แป๊บเดียวเอง ต้องเข้าทำงานอีกแล้ว 

 แล้วเนี่ยยายจะไปขายที่ใหนต่อล่ะ  ฉันถามไปอย่างงั้นเองเพราะแกไม่เคยตอบ

 ฉันไปทำงานก่อนนะยาย พรุ่งนี้วันอาทิตย์ ฉันหยุดคงไม่ได้ทานหนมจีนของยาย 

หญิงชราไม่ได้ตอบฉันเช่นเดิม มีเพียงรอยยิ้มส่งให้

ก่อนจะหันหลังหาบขนมจีนเดินจากไปทางเดิมที่มุมตึก &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

มื้อเที่ยงของฉันปกติมักจะฝากท้องร้านเจ้กุ้งหน้าตลาด

หรือไม่วันใหนที่ขี้เกียจขับรถออกไป ก็นมสด กับ ขนมปังสักแผ่น จากคอนวีเนี่ยนสโตร์

ข้างออฟฟิตนั่นเอง แต่สัปดาห์ที่ผ่านมาอย่างที่เล่ามาตอนต้น

ฉันเจอกับหญิงชราขายขนมจีนตอนกลางวันของวันพระที่อากาศค่อนข้างมืดครึ้ม

เพราะมีใต้ฝุ่นเข้ามาหลายวันแล้ว ขณะที่ ฉันกำลังจะเดินไปโรงรถ

เพื่อขับออกไปทานอาหารกลางวันที่ตลาด

 อยากกินหนมจีนหน่อยมั๊ย  นั่นคือประโยคแรกที่หญิงชราเชิญชวน

และมันก็แปลกเพราะฉันเกิดอาการอยากจะกินขนมจีนขึ้นมาทันที

ตามคำเชิญชวนจากหญิงชรา อาจจะเพราะน้ำเสียงยานคางนั้นกระมัง

ครั้งสุดท้ายที่กินจำได้คือเมื่อเกือบ สองปีที่แล้วที่บ้านพักคนชรา ในงานวันเกิดของฉันเอง

ขนมจีนในงานอร่อยจนฉันอดถามถึงคนทำไม่ได้ มันอร่อยจนฉันติดใจ

และไม่กินขนมจีนเจ้าอื่นอีกเพราะคิดว่าน่าจะตามหาคนทำขายแบบนี้ได้

แต่จนแล้วจนเล่าฉันก็ไม่ได้กินอยู่ดี แต่มันก็ผ่านมานาน

และใน 1 วันของการดำรงชีวิต คนเรามีอาหารที่ต้องพบเจอตั้งมากมาย

ทำไมต้องไปกินขนมจีนรสชาติแปลกๆ

ฉันคิดหาสาเหตุของการไม่กินขนมจีนมาสองปีของฉันเองแบบนี้

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

13.00 นาฬิกา : เสาร์

 ยายมานานยังเนี่ย พอดีวันนี้ฉันติดประชุม คิดว่ายายไปแล้วซะอีก 

ฉันยิ้มพร้อมกับรับจานขนมจีนหอมกรุ่น จากหญิงชรา

 กินให้เยอะๆ นะ  หญิงชราพูดเบาๆ และหยิบจับขนมจีนให้ฉันมากเป็นพิเศษ

 อ้าว ยายจะไม่ขายแล้วเหรอ"

" แย่เลยแล้วฉันจะไปหาขนมจีนอร่อยๆ แบบนี้ที่ใหนกินละเนี่ย "

หญิงชรายิ้มน้อยๆ พร้อมกับยื่นเศษกระดาษเล็กๆ ให้ฉัน

ลายมือในกระดาษสวยงามกว่าลายมือของฉันซะอีก

จนแทบไม่อยากจะเชื่อว่าเป็นลายมือของหญิงชราที่นั่งขายขนมจีนอยู่เบื้องหน้า

แต่แปลก  สวยแต่อ่านยากจัง  ฉันแอบคิดในใจ

 ลายมือคนแก่ก็แบบนี้แหละนะ ดูไปนานๆ จะชินเอง 

หญิงชราตอบเสียงเบาแต่ทำให้ฉันอดสะดุ้งไม่ได้

 ยายรู้ได้ยังไงกัน ???  ฉันพูดอยู่คนเดียวในใจ

กระดาษแผ่นนั้นมันเป็นสูตรขนมจีน อธิบายส่วนผสม

น้ำ เนื้อปลา การทำเครื่องแกง และการใส่เครื่องปรุงรส อย่างละเอียด

 ตกลงยายจะไปใหน ?? แถวนี้ขายไม่ดีเหรอ 

ฉันถามคำถามสุดท้ายก่อนจะขอตัวไปทำงาน

และหญิงชราก็ไม่ตอบเช่นเดิม
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

12.00 น. วันจันทร์

 คุณรออะไรตรงนี้ครับผมเห็นตั้งแต่อาทิตย์ก่อนเห็นคุณนั่งตรงนี้เป็นนานสองนาน 

รปภ. ประจำออฟฟิต เดินเข้ามาถามฉันพร้อมทำหน้าตาสงสัย

 ก็ว่าจะรอซื้อขนมจีนยาย เห็นมาแล้วยังละ 

 กะจะโทรลงจากตึกให้ รปภ.ช่วยเรียกแกไว้ก็ดันมีงานด่วนเข้ามาก่อนจนลืม 

ฉันตอบเสียงหลุดหงิดเล็กน้อย เพราะเริ่มรู้สึกหิว

 ยาย ? ขนมจีน ?  รปภ.คนเดิมทำหน้างง กับคำตอบของฉัน

 อ๋อ ครับๆๆ มีคนฝากถุงขนมจีน กับน้ำยา ไว้ที่ป้อมหน้า ออฟฟิต 

. ตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วก็ไม่มีชื่อ ไม่มีอะไรติดมาที่ถุง ผมก็จนปัญญาไม่รู้จะส่งให้ใคร 

 เดี๋ยวผมไปหยิบมาให้แล้วกัน 

รปภ. ขี้สงสัยหันหลังกลับพร้อมกับบ่นอุบอิบ

ตามประสาคนที่โดนฉกของกินไปต่อหน้าต่อหน้า

และก่อนที่ฉันจะได้กินขนมจีนอย่างที่ฉันตั้งใจ เพื่อนสาวในออฟฟิตที่พึ่งหอบ

กับข้าวถุงใหญ่ พร้อมเสียงนกกระจ๊อกแตกรังก็ดังขึ้นพร้อมๆ กับการลากฉันไปทาน

อาหารที่หล่อนซื้อมามากมายนั่นเอง &.. ฉันลืมถุงขนมจีนที่ รปภ. ส่งให้ซะสนิท &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

23.59 นาฬิกา วันจันทร์

จู่ๆ ฉันก็นึกขึ้นมาได้ว่า ขนมจีนที่หน้ารถป่านนี้มิบูดไปแล้วเหรอ เท้าไวเท่าความคิด

ฉันมองถุงขนมจีนอีกครั้ง ข้างในถุงมีซองจดหมายสีขาว

พิมพ์โลโก้ บ้านพักคนชราบางแค หรา

ข้อความในจดหมายบอกให้โทรกลับที่เบอร์บ้านพัก ตลอด 24 ชั่วโมง

และสิ่งที่ทำให้ฉันจำได้ถึงรสชาติขนมจีนฝีมือยายไปตลอดชีวิต&นั่นคือ


 ขนมจีนถุงนั้นเป็นคำขอสุดท้ายของยายจันทร์ ค่ะ

เสียงคนดูแลบ้านพักฯ ตอบฉันด้วยน้ำเสียงสั่นครือ เศร้าสร้อย

 ปกติแกจะทำให้คนที่นี่ทานบ่อยๆ จนฉันขอให้แกสอนฉันนี่แหละ 

 คุณคงจำยายจันทร์ไม่ได้แล้วกระมัง 

 เมื่อสองปีก่อนที่คุณมาเลี้ยงวันเกิด และแจ้งยื่นความจำนงจ่ายค่ายา ค่าอาหาร 

 .ให้คนในบ้านพัก เดือนละ 500 ไงละค่ะ 

ฉันทบทวนความจำย้อนไปเมื่อสองปีตามที่เธอบอก

ใช่สิ วันนั้นฉันกินขนมจีนรสชาติแบบนี้

และนั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ กินซะด้วย

เพราะหลังจากนั้นฉันไม่เคยคิดว่าขนมจีนที่ใหนจะรสชาติดีแบบที่บ้านพักคนชรานั่นอีก

ฉันยื่นความจำนงจ่ายค่ายา ค่าอาหารให้คนที่ทำขนมจีนในวันนั้น นั่นเอง

เพราะทราบว่าเธอเป็นหญิงชราอายุ 76 ปีและกำลังป่วย ลูกหลานไม่เหลียวแล

แต่ฉันก็ไม่ได้เจอเธอหรอกนะ จนฉันลืมไปแล้ว

และได้แต่หักบัญชีเดือนละ 500 ส่งไปบ้านพักคนชราให้กับเธอ

&มันก็ไม่ได้ลำบากหนักหนาเลย สำหรับฉัน.

 ตอนนี้ยายจันทร์เสียไปได้ 3 อาทิตย์แล้ว เราติดต่อคุณไม่ได้เพราะพึ่งทราบว่าคุณย้ายที่อยู่ 

 พึ่งจะหาที่อยู่คุณได้ ยายจันทร์ก็เสียไปแล้ว 

 ก็เลยได้แต่ทำตามคำขอสุดท้ายของแกคือทำขนมจีนให้คุณอย่างที่เห็นนั่นแหละ  &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&.

ฉันวางสายโทรศัพท์เบาๆ ขนลุกขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล

น้ำตามันคลอตา เสียงสะอื้นจุกขึ้นมาในอก

นี่สินะ รสชาดที่ฉันเคยลืม &&&&&&&&&&.