" ข้าได้ติดตามมาหลายพันชาติแล้ว และก็ยังจะตามไปอีกโดยไม่มีที่สิ้นสุด "
ผมหยิบหนังสือเล่มเล็ก ๆ หน้าปกหนังสือมีกรอบเป็นรูปดอกไม้หลากสี
ใจกลางของกรอบ เป็นภาพชายผู้หนึ่งซึ่งนัยย์ตาฉายแววโศกซึ้ง
ภายใต้เครื่องแบบวินเซอร์
และคำโปรยที่ดุดันประโยคนั้น
" ข้าได้ติดตามมาหลายพันชาติแล้ว และก็ยังจะตามไปอีกโดยไม่มีที่สิ้นสุด "
. . . . .
" ZISKA " ประพันธ์โดย มารี คอเรลลิ แปลและเรียบเรียงโดย อมราวดี
ในชื่อภาษาไทยว่า " กงเกวียน "
เรื่องราวของการทวงถามความยุติธรรมจากความรัก ที่ชักนำความตายมาสู่
นางระบำเลอโฉม " ศิสกา ชาร์มาเซล " โดยการหยิบยื่นให้จากชายผู้เป็นที่รัก
นักรบผู้เกรียงไกร " อแรกซีส "
ผมอ่านหนังสือเล่มนี้มาแล้วไม่ต่ำกว่า 5 ครั้ง แต่ละครั้งได้ผลลัพธ์ทางความรู้สึกที่แตกต่างกัน
ยิ่งครั้งหลังสุด ยิ่งแตกต่างจากครั้งก่อน ๆ โดยสิ้นเชิง
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ถ้าเรารักใครสักคน มันก็ไม่น่าจะผิด
ถ้าเราลุ่มหลงดวงหน้าอันหวานฉ่ำ รสจูบอันอบอุ่น และผิวกายอ่อนละมุนที่เร่าร้อนปานกองเพลิง
มันก็ไม่น่าจะผิด
จริง ๆ ... ผมคิดอย่างนั้นจริง ๆ
การอ่านบทประพันธ์ใด ๆ สักเรื่องหนึ่ง ผมไม่เคยให้เรื่องราวเหล่านั้น เห่กล่อมความรู้สึกให้ลอยละล่อง
ไปกับเนื้อเรื่อง โดยไม่หยุดคิดไคร่ครวญในเนื้อความอย่างถ่องแท้ตามสติปัญญา และอัตตาของตัวเอง
แต่การกลับมาอ่าน " กงเกวียน " ครั้งล่าสุดของผม ทำให้ผมต้องมาหยุดคิด .. และคิด ตามประโยค
ของ ดร. แมกซ์เวล ดีน
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
" ถ้าชะตากำหนดให้วิญญาณของชาย และวิญญาณของหญิงคู่หนึ่ง
ต้องพบกันและวิ่งเข้าหากันแล้ว กำลังอำนาจทั้งสิ้นแห่งพิภพก็ไม่อาจสามารถจะขัดขวางมันไว้ได้
และแม้ถ้าหากมีเหตุการณ์บางประการ มาทำให้วิญญาณทั้งสองนี้บรรลุสำเร็จไปตามพรหมลิขิต
ของมันเนิ่นช้าไปก็ตาม มันก็ยังจะบรรลุผลสำเร็จเข้าสักวันอยู่ดีแหละ เพราะว่าขอให้คุณจำไว้ว่า
มันคอยวิ่งเข้าหากันมาก่อนแล้ว ตั้งแต่ยังอยู่ในรูปกายอื่น ๆ ! ไม่ว่าจะเป็นเปลวไฟในอากาศ
หรือใบไม้ที่เกาะเกี่ยวกันอยู่บนต้นไม้หรือดอกไม้ในทุ่งนา มันก็ได้ตระหนักถึงความหวานชื่น
และความเหมาะเจาะของกันและกันภายในชีวิตนั้น ๆ มาแล้ว และจะสลัดเสียซึ่งความอาวรณ์
ถวิลหาความหวานชื่นและความเหมาะเจาะอันนั้นไม่ได้เลย ไม่มีวันได้เลยตราบเท่าที่พิภพนี้
ยังยืนยงอยู่ ...
ในบางกรณี มันเป็นคำสาปแช่ง และในบางกรณีก็เป็นคำอวยพรที่ศักดิ์สิทธิ์และล้นค่า ผลจะเป็น
อย่างไรก็ต้องแล้วแต่สันดานอารมณ์ของมนุษย์ ผู้มีโรครักนั้นเมื่อมันจุดติดและค่อย ๆ ลุกขึ้นสู่
สวรรค์ เป็นเปลวเพลิงอันสว่างอยู่เสมอแห่งความบริสุทธิ์ไร้ราคี และความเชื่อมั่น มันก็ทำให้การ
สมรสเป็นการรวมที่สมบูรณ์ที่สุดบนพื้นโลก เป็นการล่มหัวจมท้ายที่หวานชื่นและเป็นมงคลที่สุด
... แต่เมื่อมันเป็นแต่เพียวไฟที่ลุกพรึ่บขึ้นสว่างโพลง และร้อนแรงราวกับเปลวที่แลบออกมาจาก
ภูเขาไฟแล้ว มันก็เผาทุกสิ่งให้มอดไหม้ไปในพริบตาเดียว ความเชื่อมั่น เกียรติยศ ความจริง
และดับลงเป็นเถ้าถ่านที่ไม่มีสะเก็ดไฟเหลืออยู่ที่จะส่งเสริมสันดานดีของมนุษย์ให้มุ่งสูงขึ้นเลย
ตายเสียยังดีกว่าที่จะมีความรักเช่นนี้ เพราะว่ามันทำความวิบัติฉิบหายให้แก่โลก
... แต่ใครจะบอกได้เล่าว่า มันจะไม่ก่อความสยดสยองให้ในชาติหน้า "
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
เพื่อนของผมคนหนึ่งที่เราพบพานกันในโลกไซเบอร์ สัมพันธภาพที่ดำเนินไป
ในความอบอุ่นของมิตรภาพที่แทรกซึมอยู่ทุกตัวอักษร บอกเล่าเรื่องราวที่เธอ
เผชิญหน้ากับการชักนำของโชคชะตาที่ทารุณกรรมต่อจิตใจอันบอบช้ำของเธอ
เธอ .. ผู้หลุดเข้าไปยังกงเกวียนของความรักอันรุนแรงของหลายผู้คน
...
ผมสัมผัสได้ถึงหยดน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม และมันทำให้ผมต้องหยิบหนังสือ
" กงเกวียน " ขึ้นมาอ่านประโยคของ ดร. แมกซ์เวล ดีน อีกครั้ง
การที่เธอรักใครสักคน ไม่ใช่ความผิดของเธอ
การที่ใครสักคนรักเธอ ก็ไม่ใช่ความผิดของเขา
... แล้วอะไรที่ผิด ... ?
วิธีการที่เราดำเนินต่อความรักของเรา
หรือมันเป็นคำสาปแช่งที่พัวพันวิญญาญให้ใครสักคนต้องเร่าร้อน ทุรนทุรายมาแต่ชาติภพไหน ?
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ผมย้อนกลับไปอ่านคำกล่าวของ ดร. แมกซ์เวล ดีน อีกครั้ง ... และอีกครั้ง
ความรู้สึกประหลาดบางอย่างเกิดขึ้นในห้วงคำนึง
ผมขำ
ขำตัวเอง ..
ผมพบว่า ผมกำลังเดินเรื่อยเปื่อยเข้าไปกลางวงล้อมของผู้คนที่ใช้ความรักเป็นดาบ
ใช้ความลุ่มหลงเป็นเรี่ยวแรง ฟาดฟันกันอย่างดุเดือด
แล้วผมก็คอยเข้าไปประคองคนที่ล้มลงกองกับความเจ็บปวด คนนั้นที คนนี้ที ..
ที่น่าขำไปกว่านั้น
ผมกำลังพยาบาล คนที่ทะยานเข้าหาที่ตาย
ด้วยความหวังว่า เขาจะไม่ตาย
โดยหาได้คำนึงถึงความตายของตนไม่ ..
...
ความรักของเราเป็นเยี่ยงไร มันคือคำอวยพรของสวรรค์ ที่จะดึงจิตวิญญาณเราให้ลอยสูงขึ้น
หรือคำสาปแช่งอันดำมึด ที่ลากเราลงไปสู่ก้นบึ้งแห่งแรงปราถนา
และแม้เมื่อความตาย พรากลมหายใจสุดท้ายออกไปจากร่างของเราแล้ว
ความรักที่เราพัวพันไว้ จะติดตามดวงวิญญาณของเราต่อไปหรือไม่
...
ถ้าถามผม .. ผมมีคำตอบ
แล้วถ้าผมถามคุณล่ะ
[ ... ด้วยจิตคาราวะ แด่ มารี คอเรลลิ และ อมราวดี ผู้เป็นหนึ่งในดวงดาราในขอบฟ้าที่มืดมิด
ส่องประกายชี้นำทาง ให้ผมเดินทางค้นหาความหมาย และตัวตน บนถนนนักเขียน ... ]
Relate topics
หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน (Not Member)