M-e-e P-e-d

ควันบาง ๆ ลอยละล่องจากก้อนถ่าน

มันเข้าตา เข้าจมูก ..

ผมแสบตา .. ผมหายใจไม่ออก

ผมน่าจะเดินจากไป .. แต่ผมไม่

ผมหรี่ตาข้างนึง ลืมตาข้างนึง

ใช่ .. มันเป็นวิธีที่ชาญฉลาด ในการรักษาสภาวะการมองเห็นไว้

เพราะเมื่อคุณแสบตาข้างที่ลืมอยู่จนสุดกลั้น

คุณก็หรี่ตาข้างนั้น .. แล้วเปิดตาอีกข้าง

ปล่อยให้ควันรมตาคุณต่อไป

แต่.... กลิ่นที่เข้าจมูกนี่สิ

ผมพยายามลองอั้นหายใจจากรูจมูกข้างนึง หายใจโดยรูจมูกอีกข้างนึง

วันนั้นผมทำได้ .. เพราะผมเป็นหวัด ขี้มูกมันตันรูจมูกอยู่รูนึง

แต่ ....

มันไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นนี่หว่า

กลิ่นไขมันเหม็นไหม้ แม่งยังไหลทะลักเข้าปอดอย่างชุ่มชื่น

...

ผมอยากบอกทุกคนที่มาซื้อหมูปิ้งกูว่า...

อย่าทานของมัน ๆ มากนะครับ แคเรสเตลรอล อุดตันในเส้นเลือดนี่

พวกคุณตายไม่รู้ตัวนะครับ

อย่าครับ ไม้นั้นอย่าหยิบ ... ผมเข้าห้องน้ำเยี่ยว แล้วลืมล้างมือ

ก่อนจะมานั่งเสียบหมูไม้นั้นครับ

สองนิ้วที่คีบกาเจี๊ยวผมเยี่ยว .. บรรจงหยิบชิ้นหมูขึ้นทะลวงด้วยไม้เสียบแหลมเปี๊ยบ

...

ผมไม่ได้พูด ...

ผมไม่ได้เดินหนี

ผมยังยืนอยู่ตรงนั้น

หรี่ตาข้างนึง ... หายใจด้วยจมูกสองข้าง

พลิกหมูปิ้งด้วยสองมือ

...

ผมไม่แน่ใจ ... หมูมันจะเกลียดผมมั้ย

มันจะเจ็บรึเปล่า ตอนที่ผมเอามีดคมกริบ กรีดเลือดเนื้อของมัน

มันจะร้อนมั้ย ตอนที่ผมจับพวกมันขึ้นเผากับไฟร้อน ๆ ...

..

แต่ตอนที่ควันจากพวกแม่ง เข้าตา รมจมูกผมเนี่ย

ผม .. เกลียด .. หมูปิ้ง