M-e-e P-e-d

ในความมืดของค่ำคืนที่ปราศจากแสงแห่งจันทรา
ไฟนีออนน้อยใหญ่ต่างพากันเปล่งประกายสีเหลืองนวลอ่อนตา... บ้างก็ส่องแสงจ้าจนต้องหลบสายตา...


หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักนั่งจับกลุ่มสนทนากันอย่างสนุกสนาน
เสื้อผ้าอาภรณ์ประดับกายบ่งบอกให้รู้ถือถึงสถานะทางสังคม และหน้าที่การงานที่อยู่ในเกณฑ์ค่อนข้างดี 


ฉันเดินเลยหญิงสาวกลุ่มนั้นไปหยุดที่โต๊ะนั่งตัวถัดไป
พลิกเมนูไปมาอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะสั่งเครื่องดื่มแก้วโปรด
เพียงครู่เดียวเครื่องดื่มร้อนก็ถูกนำมาเสิร์ฟบนโต๊ะ
ความร้อนในแก้วส่งไอสีขาวจาง ๆ  ฉันบรรจงยกแก้วชาขึ้นจิบช้า ๆ
ขณะที่สายตากำลังพินิจพิจารณาภาพที่เห็นตรงหน้า...


เธอ... หญิงสาวในวัยทำงานคนหนึ่งในชุดเสื้อเชิ้ตสีฟ้าพับแขนเหนือข้อศอก
เธอสวมกระโปรงทำงานสีดำปล่อยผมยาวสยายบ่า
ในมือข้างหนึ่งคือโทรศัพท์มือถือรุ่นยอดนิยม
แขนอีกข้างหนึ่งเหยียดตรงไปทางด้านข้างของลำตัว และแตะที่กำแพงไว้ด้วยปลายนิ้วด้วยท่าทางมาดมั่นราวกับนางแบบมืออาชีพ
ซึ่งภาพที่เห็นเกือบทำให้ฉันเชื่อเสียสนิทใจ
ถ้าไม่ติดตรงรูปร่างที่ออกจะเจ้าเนื้อไปเสียหน่อย
ฉันคงต้องคิดว่าเธอเป็นหญิงสาวสมบูรณ์แบบที่หลุดออกมาจากนิตยสารแฟชั่นชั่นนำเป็นแน่แท้
และราวกับว่าเธอเองก็อยากอวดโฉมร่างอันสะโอดสะองให้โลกได้รับรู้ถึงรูปร่างแบบบางนั้น
ตลอดระยะเวลา 5 นาทีของการสนทนาทางอุปกรณ์สื่อสาร
เธอจึงมิได้ขยับเขยื้อนกายมิแต่น้อย
ฉันยกชาแก้วที่สองขึ้นจิบ
นึกดีใจนิด ๆ ที่วันนี้ได้ดูนางแบบกิตติมาศักดิ์มายืนโพสท์ท่าให้ดูแบบไม่ต้องเสียสตางค์
ถึงแม้ว่าฉันจะต้องเบือนสายตาไปทางอื่นบ่อยครั้งก็ตามที


เพลงนี้ ๆ
เสียงของหญิงสาววัยทำงานที่นั่งอยู่ทางด้านหลังของฉันดังเจื้อยแจ้ว
แล้วเพลงลูกทุ่งหมอลำยอดฮิตก็ดังขึ้นด้วยน้ำเสียง ที่บ่งบอกถึงความครื้นเครงของดรุณีทั้งสี่นาง
นั่นทำให้ฉันต้องหยุดคิดทบทวนภาพของหญิงสาวกลุ่มนี้อีกครั้ง
ในความทรงจำเมื่อครู่ที่เห็น จำได้ว่าเธอทั้งสี่มีผิวพรรณขาวสะอาด
ใบหน้าแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางดูมีสีสันสวยงามชวนมอง
เรือนร่างเพรียวบางสมส่วนคล้ายนางแบบ
ภาพลักษณ์ภายนอกที่เห็นบ่งบอกถึงความทันสมัย
ช่างเป็นภาพที่ขัดกันอย่างชัดเจนกับเสียงเพลงลุกทุ่งหมอลำที่ฉันได้ยินอยู่ในตอนนี้


ขอโทษนะคะ  เจ้าของร้านชาใจดี เดินมาดึงไส้เทียนในแก้วใสตรงหน้าฉันให้สูงขึ้นเพื่อเพิ่มแสงสว่าง
เธอเห็นฉันนั่งก้มหน้าก้มตาเขียนอะไรขยุกขยิกลงในสมุดนานแล้ว
คงนึกเป็นห่วงกลัวว่าฉันจะเขียนหนังสือได้ไม่ถนัด


ขอบคุณค่ะ ฉันตอบกลับไปพร้อมด้วยรอยยิ้ม
หญิงวัยกลางคนในชุดสีดำใบหน้าไร้ซึ่งการประทินผิวใด ๆ
มองผิวเผินคล้ายเธอไม่ได้สนใจว่าใครจะมาจะไป
แต่จากการกระทำเมื่อครู่ทำให้ฉันมั่นใจว่าเธอใช้เวลาสังเกตผู้คน และสิ่งรอบข้างมากพอสมควร
และแล้วบทสนทนาสั้น ๆ ระหว่างลูกค้ากับเจ้าของร้านก็เกิดขึ้นและจบลงในเวลาอันรวดเร็ว
ในขณะที่ฉันก็หันมาก้มหน้าก้มตาเขียนสิ่งที่คิดต่อจนเสร็จ

หรือว่าเราไม่อาจตัดสินคนจากภายนอกได้จริง ๆ ?

เป็นคำถามที่ฉันถามตัวเอง
บางครั้งเมื่อได้พบคนหน้าตาท่าทางดี ก็ให้บังเอิญให้เราได้เห็นในด้านที่ไม่ดีของคนคนนั้น
ในขณะที่เมื่อหันไปอีกทาง
เราก็อาจจะมองเห็นแง่มุมดี ๆ ของคนรูปร่างหน้าตาธรรมดา
แต่น้ำจิตน้ำใจที่เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แก่คนรอบข้าง
ทำให้อดคิดถึงความสัมพันธ์ของความงามบนใบหน้าและจิตใจไม่ได้ หญิงสาวในวัยเรียนอีกคนหนึ่งเดินผ่านไป
แม้ว่าเธอจะพยายามแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสไตล์ทันสมัยสีสันฉูดฉาด เพื่อดึงดูดความสนใจ
แต่นั่นก็ไม่อาจปกปิดอายุที่แท้จริงของเธอได้
ฉันมองตามร่างบางที่กำลังหายลับเข้าไปในผับพร้อมกับทอดถอนใจ...

บางที  เราก็ตัดสินคนจากภายนอกไม่ได้จริง ๆ ...





///สวัสดีค่ะทุกท่าน ชะแว๊บแอบมาทักทายยามดึกนะคะ