M-e-e P-e-d

๏ ราตรีศศิงาม.................และอร่ามนภาพราว
คราเขียนอุระราว...............ผิว์ทะท้าวละเลงสี -
ฟ้าเทาขณะป้าย................สิระบายระทมมี
มองด้วยศมนีย์*.................อรดี ณ คิมหันต์ ๚

๏ แสงเงารุจิรา..................กระจะตา ณ ไพรวัลย์ ทอดผ่านคิริอัน.................ฐิติยั้งตระหง่านคง
ร่างเส้นผิว์พินิจ.................และลิขิตวนาพงษ์
มาลาจะประจง..................จิตคงละเลงไป ๚

๏ งานศิลปะนี้..................มิจะมีวิธีใด
อ้างอิงนิติใคร..................ดุจให้ประหลาดฤๅ
เขียนลมขณะพัด...............และนิทัศน์ขยับมือ
ป้ายสีมติคือ....................มุติสื่อสนองตน ๚

๏ เขียนรูปฤตุหนาว............อุระร้าวและอับจน แต่งแต้มมหิดล.................และสกลสะอ้านงาม
คลุมด้วยหิมะมวล..............ขณะง่วนระบายความ
เป็นภาพปริณาม................และนิยามนิรันดร ๚

๏ มองภาพ มน เพ่ง...........สิเชลงนิพนธ์กลอน-
กาพย์ฉันท์ขณะตอน..........อุระร้อนหทัยครวญ
เข้าใจนยะนี้.....................และวิธีสิสื่อมวล-
เรื่องราวนิติถ้วน................สิคระหวนคะนึงนาน ๚

๏ คุณคล้ายดุจทุกข์...........มิสนุกเกษมศานต์
ว้าวุ่นทรมาน....................จิระกาลสะท้านทรวง
จึ่งคิดวิธิคลาย.................สิสลายระทมปวง-
อ่อนล้าสละยวง................และระลวงสยบลง ๚

๏ เพียงอิสระนั้น...............บ่มิหวั่นฤทัยคง-
หมั่นขีดและผจง...............ดุจบ่งประสงค์จริง
หากมีทุรชน....................สิวิจลวิจารณ์ชิง-
ชังว่า นรศฤงค์*...............มิวิจิตรตระการตา ๚

๏ พวกเขาบ่มิฟัง..............จรคั่ง*ทุวาจา
ไร้ซึ่งสติมา-...................จะวิเคราะห์และไตร่ตรอง
ตราบสิ้นบริคนห์ ..............อนุชนประสงค์มอง
เป็นแบบนิติต้อง-..............สิสนองและบูชา ๚

๏ ราตรีศศิงาม.................ชุติวามสบายตา
ไม้ดอกผลิ ฤ ว่า...............สิประภาประดุจไฟ
มวลเมฆ ณ นภา...............ผิว์ถลาละลิ่วไกล
แปลกตาคละประไพ..........สิสลับละไมคง ๚

๏ มวลภาพบ่มิเลือน...........ดุจเหมือนสถิตตรง-
ปรากฏมุติบง...................คติตรง ณ ดวงตา-
วินเซนต์ ฯ ขณะเขียน.........และมุเพียรละเลงครา-
รุ่งโรจน์รวิจ้า....................สิสว่างกระจ่างครัน ๚

๏ ทุ่งข้าวกระจะนัก............ดุจลักษณ์ ณ อำพัน
โศกเศร้า ตม นั้น..............สรพัน ณ หทัย
เคยทุกข์และระทม............บ่มิสมระเริงใด
กลับชื่นรติใคร่.................ณ ทิวากระไรมี ฯ

๏ โอ้ว่าจิตรกร..................ฤ ฉะอ้อนและโศกี
แม้ไร้รติที่-......................นรชนสิให้มา
หากแม้นมตินั้น.................ดุจมั่นนิรันดร์นา
ปราศสุข ณ อุรา...............มิมล้างและเปลี่ยนไป ๚

๏ ราตรีศศิงาม.................ระดะวามนภาไกล
ฆ่าตนเพราะอะไร..............ฤ หทัยมิไตร่ตรอง
เปรียบผัวภริยา................รติมาสลายกอง
ฤาคุณสิคะนอง................วิเคราะห์ผอง มิ ตรองดี ๚

๏ ฉันควรอธิบาย...............และขยายระบานี
บอกว่าปฐพี....................มิเหมาะที่สิควรคุณ-
ผู้ซึ่งมนงาม....................มุจะข้ามนิยามดุลย์
เขียนรูปและพิธุร.............ผิว์สลดและวุ่นใจ ๚

๏ ราตรีศศิงาม.................และอร่ามนภาไกล
ภาพเขียนระดะไป.............ณ นิวาสและปราศชน
ภาพเขียนสิริลักษณ์...........และวิจักขณ์คละรูปตน
ไร้ชื่อสิฉงน.....................ดุจคนปะปนกัน ๚

๏ สายตามิผละหนี............ผิว์ฤดีมิลืมวัน
โลกหล้าสรพัน.................มิสลายมลายเลือน
คล้ายมวลนรชน................และวิกลจริตเบือน
เสื้อผ้าดุจเหมือน..............สติเฟือนคละเกลื่อนตา ๚

๏ แปลกหน้าขณะพบ.........ฤ ประสบอนาถา
โปรดจงกรุณา.................มุทุตาและเกื้อกูล
ดุจไม้ศุจิแย้ม...................ผิว์กุหลาบและแหลมบูรณ์
ถูกบีบสิกระลูน*...............มิเสถียรจรูญใด- ๚

๏ ยังเกลื่อนหิมะขาว..........อุระร้าวและร่ำไร
ยามนี้ระบิใด....................ดุจะได้กระจ่างจริง
รู้ว่าขณะนี้.......................มุติที่สิอ้างอิง
คุณบอกมติสิ่ง.................ผิว์พะพริ้ง*ณ ผลงาน ๚

๏ คุณคล้ายดุจทุกข์..........มิสนุกเกษมศานต์
ว้าวุ่นทรมาน...................จิระกาลสะท้านทรวง
จึ่งคิดวิธิคลาย................สิสลายระทมปวง-
อ่อนล้าสละยวง...............และระลวงสยบลง ๚

๏ เพียงอิสระนั้น..............บ่มิหวั่นฤทัยคง-
หมั่นขีดและผจง..............ดุจบ่งประสงค์จริง
หากมีนรชน....................สิวิกลวิจารณ์ชิง-
ชังว่า นรศฤงค์*..............มิวิจิตรตระการตา ๚

๏ โอ้ว่าจิตรกร.................ฤ ฉะอ้อนและโศกา
แม้ไร้รติครา-..................ทุรชนประณามใด
หากไร้มุทิตา-.................มติพาระทมใจ
บางทีรติใฝ่....................ดุจไร้นิรันดร ๚ะ๛