ออกนอกรัตติกาลปกคลุม
ชีวิตคนบางคราราวเสื้อคลุมมืดมิด
ปิดบังหนทางดุจรางน้ำไหลลงวังวน
รู้ว่าวาบจิตปั่นป่วนกวนอารมณ์ขุ่น
มัวหมองดั่งนองน้ำนิ่งเน่าแฟะ
แต่ความมืดจางลางเลือนรับแสง
บนฟากฟ้าอีกครา
เมฆหมอก
คลุมเครือเลื่อนออก
ชีวิตคนเราเหมือนกัน
เพราะบางคราคนเราคิดและพูดอะไรไม่ออก