[ .......... Feel .......... ]
ผมก้มมองคราบของเหลวที่ไหลหยดลงจากปลายมีด
เสียงไซเรนดังแว่ว ใกล้เข้ามา .. ใกล้เข้ามา
จะให้ผมหนีไปไหนอีก ไม่มีทางให้หนีอีกแล้ว
ผนังห้องหนาหนัก เกินกว่าผมจะแหกเปิดออกไปได้ด้วยมีดเล่มเล็ก ๆ ..
โลกตีวงล้อมบีบเข้ามาเรื่อย ๆ ..
ค่อย ๆ เล็กลง .. เล็กลงเรื่อย ๆ
....
ผมสบสายตาที่จับจ้องมาอย่างเกรียวกราด
จะให้ผมหนีไปไหนอีก ไม่มีทางให้หนีอีกแล้ว
กำปั้นน้อย ๆ ขยุ้มรัดจนแนบแน่น
" มึงด่าพ่อกูเหรอ .. ไอ้ลูกกระหรี่ "
มันโถมเข้ามาหาผมหลังสุดคำด่า เงาหมัดวาบเข้าหาใบหน้าของผม
ผมทะยานเข้าหา รู้สึกชาหนึบที่ตาซ้าย เหมือนหูจะได้ยินเสียงดังตั๊บ ..
สะท้านอยู่ในหัว
กำปั้นที่อัดแน่น กระแทกสวนเข้าไปที่ใบหน้า เหมือนหูจะได้ยินเสียงดังตั๊บ ..
มันยกมือขึ้นกุมใบหน้า ผมดันตัวมันกระแทกเข้าหากระดานดำ
ก่อนจะกำสองมือเข้าหาต้นคอ กระชากเข้าหาตัว พร้อมกับพุ่งหัวเข้าใส่
... รู้สึกมึนไปทั้งหัว เลือดมันติดที่หน้าผาก แต่ผมยังไม่ยอมปล่อยมือ
สองมือกระชากเข้าหาตัว พร้อมกับพุ่งหัวเข้าหา
เหมือนหูจะได้ยินเสียงดังตั๊บ .. ตั๊บ .. ตั๊บ ..
ในความชาด้าน ผมรู้สึกเหมือนตอนที่ผมหลุดจากพันธนาการ
ผมไม่ได้ยินเสียงหวีดร้องของเพื่อนร่วมชั้น ผมไม่ได้ยินเสียงวิ่งเข้ามาของคุณครู
สองมือยังกำเข้าที่ต้นคอ กระชากเข้าหาตัว พร้อมกับพุ่งหัวเข้าใส่
ผมไม่ได้ยินเสียงมันร้องสักแอะ ...
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
เสียงกระแทกบานประตู ดังมาจากข้างนอก
ผมยังมองคราบของเหลวที่ไหลหยดลงจากปลายมีด
จะให้ผมหนีไปไหนอีก ไม่มีทางให้หนีอีกแล้ว
ผนังห้องหนาหนัก เกินกว่าผมจะแหกเปิดออกไปได้ด้วยมีดเล่มเล็ก ๆ ..
โลกตีวงล้อมบีบเข้ามาเรื่อย ๆ ..
ค่อย ๆ เล็กลง .. เล็กลงเรื่อย ๆ
...