จินตนาการสีส้ม
จินตนาการสีส้ม
ฉันแทรกตัวและตนลอดผ่านหมู่มวลต้นไม้ดาษดื่น
สองฟากฝั่งถนนร่มรื่น แต่ฉัน กลับสร้างจินตภาพ
ถึงวันที่สงครามนิวเคลียร์ระเบิด รังสีแสดส้มแดง
แผดเผาพล่าผลาญ ขจรไกลแผ่ปกคลุมโลก
ฝูงแกะบนภูเขาถูกต้อน ด้วยการหวดของลูกไฟ
ด้วยดวงเพลิงอันมหึมา ลุกเริงสยดสยอง
แมกไม้ ท้องทุ่ง และแนวป่า
ไม่เขียวสดอีกต่อไป
ไม่มีที่พักพิงแก่ฝูงนก
ไม่มีร่มเงาใต้ไม้ใหญ่
ไม่มีตาน้ำพุในหุบเขา
มีแต่กาฬควันพวยพุ่ง
เป็นหมอกสีดำเทาทมึน
สายฝนที่พรั่งพรูนั้นเล่า
ไม่ใช่หยาดฝนเย็นชุ่มฉ่ำ
แต่เป็นมลภาวะสรรพสารพิษ
ร้อนผ่าวอบอ้าว กลิ่นเนื้อและหนัง
ของสิ่งชีวิต ตลบอวลไปทั่วบรรยากาศ
ลมพัดเอาเถ้าตะโกผุยผง
เป็นพายุเฮอริเคนหมุนเคว้งคว้าง
มหาสมุทรแห้งเหือด
แล้งจนไม่เหลือแม้หยดน้ำ
ฉันมโนทัศน์ถึงผิวอันขรุขระ
ของดวงจันทร์และดาวอังคาร
บางทีจุดจบของโลก
อาจเป็นเช่นนี้
นราธิวาส : ๑๐ มกราคม ๒๕๔๗