ถึงเธอ . . . " นักเดินทาง "
ขณะที่ สองเท้า ก้าวตามทาง
ในระหว่าง เดินเดี่ยว เพื่อเกี่ยวฝัน
เธอวาดถึง จุดหมาย ปลายทางนั้น
คนสำคัญ คนหนึ่ง...มายืนรอ
เขาคนนั้น จะต้อง หนึ่ง.. สอง.. สาม..
เธอนิยาม ความเป็นเขา ไว้หลายข้อ
มาตรฐาน เธอวางไว้ ดีมากพอ
แหละเธอขอ เจอเขา ในสักวัน
เขาคงต้อง แตกต่าง จากคนอื่น
ร้อยพันหมื่น แสนล้านคน .."คนของฉัน"
ไม่เหมือนใคร จริงจริง เธอยืนยัน
คือของขวัญ ชิ้นเอก แด่ชีวิต
ผ่านมานาน เท่าไหร่ แล้วเวลา
เธอมองหา พร้อมขอ พรหมลิขิต
ใยปลายทาง ที่วางวาด ยังมืดมิด
คนในคิด หวังไว้ อยู่ไหนกัน
เธอเหนื่อยไหม เดินทาง นานอย่างนี้
หรือทางที่ เธอเดินไป ไกลเกินฝัน
อาจลองลด รอยวาด-มาตรฐานนั้น
จึงตัวฉัน...ข อ อ ว ย พ ร..." นักเดินทาง "