.. เ รี ย บ ง่ า ย ที่ ใ ฝ่ ห า ..
.
.
" วันแห่งอนาคต "
เป็นหัวข้อที่ฉันมักจะคุยกับเพื่อนๆ บ่อยๆ
..บั้นปลายชีวิตหวังไว้อย่างไร อยากมีชีวิตอย่างไร..
หลายคนหัวเราะ..." ยังไม่แก่โว้ย ยังไม่คิด "
ห ล า ย ค น นิ่ ง คิ ด
บ า ง ค น . . .
ดูเหมือนพอใจที่จะมองปฏิทินชีวิตของตัวเองตรงวันที่ของวันนี้เท่านั้น
นาทีนี้ชีวิตมีความสุข หรือไม่...อย่างไร....
ความสุขของแต่ละคนแตกต่างกัน
ความสุขของฉัน แต่ละวันเวลาก็ต่างกัน
บางวัน .. แค่เพียงรอยยิ้มเล็กๆ จากใครสักคน ก็ทำให้ฉันมีความสุข
บางวัน .. การได้กินอาหารเมนูโปรด ได้ดื่มกาแฟรสถูกใจ แค่นั้น...ความสุขก็มาแล้ว
บางวัน .. ฉันดิ้นรนเหลือเกินที่จะไปท่องเที่ยว ตะลอนๆ ข้ามน้ำข้ามทะเล เพื่อไปหาความสุข
เพื่อนหลายคนของฉัน..รวมทั้งตัวฉันเอง
มีฝันที่จะใช้ชีวิตในบั้นปลาย คล้ายๆกัน
พวกเขาเหน็ดเหนื่อย กับการทำงานในเมืองใหญ่
พวกเขาเบื่อหน่าย กับการแก่งแย่งแข่งขัน
อยากมีครอบครัวอบอุ่น
อยากมีลูกหลานที่เป็นคนดี
อยากมีบ้านหลังเล็กๆ บนที่ดินสักผืน....ในชนบท
ปลูกผัก...ปลูกต้นไม้....ท่ามกลางอากาศดีดี
จูงมือกันเดินดูผลหมากรากไม้
อ ย า ก เ ป็ น คุ ณ ต า คุ ณ ย า ย ที่ มี ค ว า ม สุ ข
บางคน กำลังทำทาง เพื่อเดินไปสู่วันในฝัน...........
บางคน มีคนที่จะเป็นคุณตา เพื่อเดินจูงมือด้วย...แล้ว
บางคน มีคนที่จะเป็นคุณยาย เพื่อเดินจูงมือกัน....แล้ว
บ า ง ค น . . . . . . กำ ลั ง ม อ ง ห า
.
.
.