กาพย์เห่เรือร่วมสมัย
ปางรัฐนาวาดิ่งด้น โดยสาร ฝ่าคลื่นโถมชลธาร ถั่งท้น ฝีพายจ่ายจับประจาน ประจักษ์ ล่มรัฐนาวาปล้น ปลอกปลิ้นปากหวาน
กาพย์ 11 (ชมเมือง)
ปางโล้นาวาล่อง ฝ่าคลื่นท่องทะเลธาร ฝีพายจ่ายจับประจาน เหตุประจักษ์ ผลจำนน คลื่นซ้ำกระหน่ำซัด ดาลอุบัติการณ์ดล ถ้วนหน้าประชาชน ก้มหน้าหม่นทนรับกรรม ข้าวกลืนก็ฝืนคอ น้ำตาคลอหน่วยตาคล้ำ แกงชืดก็ฝืดคำ บ่รู้หนำสำราญใจ
(ชมนก)
กระจิบ กระจอก แก้ว กระจาบแจ้ว ประจานสมัย นกคุ้ม บ่ คุ้มภัย แลกาเหว่าก็เฝ้าครวญ เอี้ยงเอย เคยเลี้ยงควาย นกเอี้ยงตายควายกำสรวล ฟ้าร้างทิ้งนางนวล ฟังเพลงครวญถึงขุนทอง นกเงือกกระเสือกกระสน นกเขาขนข้าวขนของ โพระดกกรีดอกร้อง พิราบร่ำน้ำคำลา กิ้งโครงโดนเกลี่ยกลิ้ง เขายิงทิ้ง นกกระสา บัดดล แสก วนมา เหนือนาวาว่าเป็นลาง
(ชมไม้)
สายหยุดหยุดกลิ่นหาย สายหยุดสายกลิ่นยามสาง จำปามาช้ำปราง แลจำปีมีช้ำปัน ดอกแก้วที่หล่นก้าน ลงแหลกลาญรับโรมรัน หักปาริชาตสวรรค์ มาดอมฝันกันอีกครั้ง เคย, บานไม่รู้โรย โศก, จะโปรยมากำบัง เทียนดัดจะพลัดหวัง กระดังงา จะตกงาน รสสุคนธ์ จะหล่นรัก สุพรรณิการ์จักรอหักก้าน โรยหมอกห่มดอกจาน ดอกเบี้ยบานผลิเต็มเมือง ................................. ข้าวยากจะหมากแพง ทั่วทุกแห่งจะแค้นเคือง อยุธยายศรุ่งเรือง จะแหลกยับกับนาวา โล้เรือไม่ทันล่อง ฤามิท่องเพราะไร้ท่า หมอกเมืองขุ่นเคืองตา มุ่นหมอกฟ้าฝ้าเฟือนดิน นายท้ายและนายทัพ ตักสำรับตวงทรัพย์สิน ตาดำ คนทำกิน กลับเพิ่มหนี้ทุกวี่วัน นายเรือขย่มเรือ คนนั่งเรือก็หวาดหวั่น ฝ่าฝันไม่ถึงฝัน ก็ล่มฝันผู้โดยสาร .......................... ข้าวยากจะหมากแพง ทั่วทุกแห่งจะกันดาร ตาดำ เคยกรำงาน พลีบ่าอานแบกหนี้มัน