M-e-e P-e-d

ใครๆ ก็เคยเห็นลูกเต๋ากันมาแล้วทั้งนั้น สี่เหลี่ยมทรงลูกบาศก์ที่มีด้านเท่ากันทั้ง 6 ด้าน หากแต่ละด้านมีแต้มของลูกเต๋าต่างกันนับตั้งแต่แต้ม 1 ถึง 6 เวลาคิดแต้มบนลูกเต๋า เรามักคิดกันเฉพาะแต้มบนสุดเพียงด้านเดียว ไม่มีใครเคยนับแต้มลูกเต๋าจากด้านข้าง ไม่มีใครใส่ใจแต้มที่ซ่อนอยู่ใต้ลูกเต๋า

ลูกเต๋ามีด้านข้างสี่ด้าน แต้มที่ปรากฏบนลูกเต๋าจะมีแต้มสูงสุดไม่เกิน 6 ใครหลายคนอาจไม่เคยเห็นแต้มที่ 7 หรือ 8 หรือ 9 บนลูกเต๋ามาก่อน แต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่ากับว่าบนลูกเต๋าทั้ง 6 ด้าน...ไม่เคยมีแต้มศูนย์ ไม่ว่าใครจะเป็นคนโยนเสี่ยง และไม่ยกเว้นว่าด้วยจุดประสงค์ใด

ในโลกยุคการสื่อสารไร้พรมแดน มีเว็บไซต์นับล้านรอการเสิร์ชหาข้อมูลมาปรากฏบนหน้าจอสี่เหลี่ยม ใครทุกกลุ่มบนโลกต่างก็มีเว็บไซต์ ไม่ว่าจะเป็นเว็บไซต์สื่อสารมวลชน เว็บไซต์แฟนคลับดารา เว็บไซต์โจรแบ่งแยกดินแดน เว็บไซต์สถานอาบอบนวด มากที่สุดก็คือเว็บโป๊ หากจะมีใครไม่กี่คนรับรู้ หนึ่งในนับล้านเว็บไซต์ที่เบียดแทรกอยู่ในซอกหลืบโลกอินเตอร์เน็ตนั้น มีเว็บไซต์ชื่อ “โลกเต๋า” รวมอยู่ด้วย

เคยมีใครฝั่งนักปรัชญาหลายคนพลัดหลงเข้ามายังเว็บไซต์แห่งนี้ด้วยการเสิร์ชหาข้อมูลด้วยคำว่า “เต๋า” ความจริงแล้วเว็บไซต์โลกเต๋าไม่ใช่เว็บเกี่ยวกับลัทธิเต๋า หากเป็นเว็บไซต์ของผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งซึ่งมีชื่อเล่นว่าลูกเต๋า และต้องการรวมข้อมูลทุกอย่างที่เป็นเขาไว้ในเว็บไซต์นี้ เสมือนเป็นโลกเฉพาะของเขาเอง

สิ่งเดียวเท่านั้นที่เว็บไซต์โลกเต๋าขาดข้อมูล คือรูปถ่ายของลูกเต๋า

นอกเหนือจากคนที่บังเอิญเสิร์ชเข้ามายังเว็บไซต์โลกเต๋าโดยไม่เจตนาแล้ว คนส่วนใหญ่ที่แวะเวียนเข้ามาในเว็บไซต์แห่งนี้ล้วนเป็นเพื่อนทางอินเตอร์เน็ตของลูกเต๋า โดยส่วนใหญ่ของเพื่อนเป็นเด็กสาวน่ารัก ในช่วงวัยตั้งแต่ 14 ถึง 25 ปี อันเกิดจากการได้รู้จักกันผ่านทางโปรแกรมสนทนา อาทิ PIRCH 98 ,MSN ,ICQ ซึ่งลูกเต๋าชอบเข้าไปเล่นเป็นประจำ จากการพูดคุยรู้จักกันเพียงผิวเผิน หลายคนกลายเป็นเพื่อนสนิทและเป็นแฟนประจำหลังได้ติดตามอ่านบันทึกประจำวันของลูกเต๋า บ่อยครั้งลูกเต๋าชอบเขียนบันทึกถึงเพื่อนใหม่ทางอินเตอร์เน็ต และมีบันทึกของวันหนึ่งเมื่อปีที่แล้วที่ลูกเต๋าเขียนมันด้วยหยดน้ำตา

เว็บไซต์ของลูกเต๋าจะเปลี่ยนหน้าจอไปตามฤดูกาล ลูกเต๋ากำหนดเอาเองว่าในโลกเต๋าจะมีด้วยกัน 6 ฤดู คือฤดูดอกไม้ ฤดูทะเลทราย ฤดูน้ำตก ฤดูภูเขาน้ำแข็ง ฤดูพายุหมุน และฤดูบ้าน เป็นฤดูที่ไม่ได้กำหนดตามเดือนหรือปี หากกำหนดตามฤดูกาลแห่งห้วงอารมณ์ของลูกเต๋ามากกว่า เขาเคยบอกกับเพื่อนที่ทักถาม

“มันก็เหมือนโยนลูกเต๋านั่นแหละ โยน 6 ครั้ง ไม่ใช่ว่าแต้มจะซ้ำกันไม่ได้ เวลาคงไม่ใช่เครื่องกำหนดฤดูกาลของชีวิตหรอก”

โดยส่วนใหญ่แล้วหน้าจอโลกเต๋าจะปรากฏเป็นฤดูบ้าน หรือไม่ก็ฤดูน้ำตก ก็มีแต่วันนั้นเมื่อปีที่แล้วนี่แหละ ที่หน้าจอโลกเต๋าเปลี่ยนเป็นฤดูพายุหมุน

ข้อความในบันทึก 13 ธันวาคม 2547...

..เป็นเวรกรรมอะไรของฉันหรือราตรี ทำไมเธอจึงได้คิดทำกับฉันเหมือนที่เธอเคยทำกับคนอื่นๆ คนเราต่างกันนะราตรี อดีตของเธอไม่อาจเยียวยาได้โดยการทำร้ายฉันและใครต่อใครหรอก สิ่งที่เธอกำลังทำอยู่นั้น นอกจากมันจะไม่ช่วยทำให้เธอหายเจ็บแล้ว มันยังรังแต่จะเพิ่มจำนวนคนเจ็บเช่นเธอให้โลกนี้เข้าไปอีก เมื่อไรเธอจะพอ ราตรี เมื่อไรเธอจะพอ

หรือเธอไม่เคยคิดเสียดายเวลาที่ผ่านไปแล้ว..

ความจริงก็น่าประหลาดใจอยู่เหมือนกันที่ว่าทั้งก่อนหน้าวันที่ 13 ธันวาคม 2547 และหลังจากวันนั้น ลูกเต๋าไม่เคยเขียนถึงเธอที่ชื่อราตรีเลย มีแต่แฟนประจำโลกเต๋าเท่านั้นที่จำได้ว่าเคยมีวันหนึ่งซึ่งโลกเต๋าปรากฏฤดูพายุหมุน และวันนั้นก็ไม่มีใครเข้าไปตอบต่อท้ายกระทู้เหมือนทุกวัน แม้ใครๆ หลายคนจะไม่รู้ที่มาที่ไปของบันทึกวันนั้นเมื่อปลายปีที่แล้ว ทั้งยังไม่อาจทราบว่ามันได้ส่งผลกระทบใดๆ กับลูกเต๋าบ้าง แต่พวกเขาต่างก็ไม่อยากให้เกิดฤดูพายุหมุนขึ้นมาในวันใดของโลกเต๋าได้อีก

หากแม้แต่ลูกเต๋าผู้เปลี่ยนฤดูกาลก็ไม่อาจรู้ตัวเอง

ข้อมูลในเว็บไซต์โลกเต๋าระบุว่า ลูกเต๋าเป็นชายหนุ่มร่างใหญ่เชื้อสายจีนวัย 31 ปี เขาเป็นอดีตนายแพทย์ซึ่งเคยถูกส่งไปปฏิบัติหน้าที่ด้านสิทธิมนุษยชนยังประเทศติมอร์ตะวันออก มีบุคคลซึ่งเป็นแม่แบบในการดำเนินชีวิตคือ เช กูวารา อดีตนักศึกษาแพทย์นักปฏิวัติชาวคิวบา มีหนังสือที่ชอบคือ “เที่ยวบินกลางคืน” ของ อองตวน เดอร์ แซงแต็กซูเปรี นักบินผู้สาบสูญไปกับผืนฟ้า ลูกเต๋าบอกอีกว่าเขามีความสนใจเป็นพิเศษในเรื่องปรากฏการณ์ยูเอฟโอ

แฟนประจำคนหนึ่งของโลกเต๋าเคยให้คำจำกัดความในวีธีการนำเสนอสาระและบันทึกประจำวันของลูกเต๋าลงในโลกเต๋าว่า “เหงา ลึกลับ ชวนค้นหา” และบอกว่าสิ่งเหล่านี้ทำให้ลูกเต๋ากลายเป็นชายที่มีเสน่ห์ในหมู่สาวๆ

นั่นถ้าว่าลูกเต๋าจะเลือกใครสักคน

มีหลายครั้งหลายคน มีความพยายามที่จะนัดพบกับลูกเต๋านอกโลกเต๋าให้จงได้ แต่ก็ไม่เป็นผลใดๆ เมื่อลูกเต๋าไม่เคยยอมออกไปพอใครนอกโลกเต๋าของเขาเลย มีเพียงเสน่ห์ของเขาเท่านั้นที่รัดรึงเด็กสาวเหล่านั้นเอาไว้ ตัวเขาหาได้ล่วงละเมิด

หาใช่เขาไม่เคยล่วงละเมิด...

ในโลกนอกจอสี่เหลี่ยมซึ่งลมพัดปลิดขั้วใบไม้ปลิวลงบนม้าหินอ่อน แดดเช้าทาบทอเส้นผมยาวและขับไล้ผิวขาวผ่องของเธอเป็นยองนวล ประมาณ 30 นาทีได้แล้วที่เธอในชุดเครื่องแบบนักศึกษานั่งรอชายหนุ่มที่รู้จักกันค่อนเดือนทางอินเตอร์เน็ต แม้จะรอมาแล้วถึง 30 นาที แต่เธอก็ไม่ได้นึกตำหนิเขา นั่นเป็นเพราะความตื่นเต้นของเธอเอง ที่พาเธอมาก่อนเวลานัด

แว่นกรอบดำ เชิ้ตสีฟ้า กางเกงยีน ถึงเวลาเขาก็มาปรากฏตรงหน้าเธอพร้อมดอกไม้ช่อใหญ่ ใช่สิ เขาเคยบอกเธอว่าเป็นคนโรแมนติก ขณะนี้เขากำลังเป็นอย่างนั้น

“ดีใจจังที่ได้มาพบคนน่ารักอย่างคุณ ผมไม่เคยคิดว่าจะนัดเจอใครที่รู้จักทางอินเตอร์เน็ตเลยจริงๆ แต่ทำไมก็ไม่รู้จึงรู้สึกว่าคุณพิเศษกว่าคนอื่นๆ และควรจะมาพบให้ได้”

เธอยิ้มพร้อมกับเอ่ยคำถาม

“พบแล้วเป็นอย่างไรคะ?” ผู้หญิงนั้นแม้จะตกอยู่ในสภาวะที่ตื่นเต้นกว่า แต่ก็มักจะไว้เชิงอยู่เสมอ

กล่าวสำหรับผู้ชายบางคน เขาคือเสือที่รู้จักแบ่งประเภทของเหยื่อ

“ไม่อยากให้ถึงเวลาพรากจาก”

ความจริง ความจริง ยืนยันว่าความจริง หญิงสาวผมยาวไม่ใช่เหยื่อรายแรกของชายคนนี้ นักศึกษาสาวนั้นแม้ไม่อยู่ในสถานภาพที่จะทำมาหาได้ด้วยวิชาชีพที่ร่ำเรียนมาอย่างเต็มตัว แต่เหล่าเธอก็มีแหล่งเงินที่บิดามารดาจัดสรรให้อย่างไม่จำกัด เงินที่ไม่ได้หามาด้วยน้ำพักน้ำแรงตัวเองเป็นเงินที่ใช้คล่อง นั่นแปลงสภาพเป็นรถยนต์ น้ำหอม และเครื่องแต่งกายของชายหนุ่มผู้อ้างว่ารู้สึกเหมือนเธอเป็นคนพิเศษกว่าใคร

มองหน้าเธอแล้วเขาก็แลเห็นเงินผ่อนรถงวดต่อไปแจ่มชัดยิ่ง

ปฏิบัติการเช่นนี้ของชายหนุ่มดำเนินต่อไปอีกนับสิบรายของเหยื่อ กระทั่งเขาได้พบกับหญิงสาวที่สวยและพร้อมกว่าใครที่เขาเคยเจอมาจริงๆ เขาคิดถึงขนาดว่าเธอจะเป็นคู่ชีวิต

“แต่งงานกับผมเถิดนะครับ ราตรี ผมไม่อาจรักใครได้มากกว่าที่รักคุณอีกแล้ว”

“มันไม่มีทางที่เราจะอยู่ด้วยกันได้หรอกค่ะ”

“แต่เราก็เป็นของกันและกันแล้วนี่ครับ คุณยังจะจากผมไปไหนอีก”

“ฉันเป็นของตัวฉันเองต่างหาก ส่วนเรื่องที่นอนกับคุณนั้น มันก็สมแล้วเหมือนที่ฉันเคยนอนกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่คุณ”

“คุณกำลังจะทำให้ผมต้องร้องไห้นะครับ”

“ช่างปะไร คุณก็ทำใครร้องไห้มาแล้วตั้งหลายคนนี่ ไม่ต้องกลัวไปหรอก มันยังมีเรื่องที่คุณต้องเสียใจมากกว่านี้รออยู่อีก คุณลืมจิตราไปแล้วหรือยัง เธอเป็นเพื่อนกับฉันเอง”

“จิตรา” เขาสะดุ้งหน่อยหนึ่งในตอนนั้น “เธอทำไมหรือ ?”

“โลกอินเตอร์เน็ตน่ะมันแคบจะตาย”

ลูกเต๋าจำได้ว่าจิตราเป็นคนที่รักเขามาก เธอไม่ค่อยมีเพื่อน และเคยพยายามจะฆ่าตัวตายตอนที่เขาทิ้งเธอไป แม้ว่าพฤติกรรมที่ตัวเขาเองกระทำเป็นสิ่งเลวร้ายที่กลายเป็นความคุ้นชิน แต่กับกรณีของจิตรานั้นทำให้เขาอดรู้สึกผิดบาปไปด้วยไม่ได้ เธอกล่าวอาฆาตเขาวันที่ไปเยี่ยมเธอในโรงพยาบาล

“วันหนึ่งกรรมจะตกมาถึงคุณ”

ลูกเต๋าได้เข้าใจในสิ่งที่จิตราพูด ภายหลังที่วันหนึ่งมีจดหมายจากราตรีส่งมาถึงเขา แรกเห็นจดหมายของราตรี สิ่งที่เกิดขึ้นคือความดีใจอย่างเหลือล้น แต่ครั้นเมื่อเปิดซองออกมา ลูกเต๋าอดกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้ เมื่อสิ่งที่อยู่ในซองจดหมายคือสำเนาผลเลือดของราตรี

ที่สำคัญ มันเป็นสำเนาผลเลือดลงกำกับวันที่ก่อนที่เขาจะได้รู้จักกับเธอถึง 6 เดือน !

แล้วบันทึกในวันที่ 13 ธันวาคม 2547 ก็ปรากฏ พร้อมกับการเข้าจมอยู่ในโลกเต๋าเพียงแห่งเดียว ไม่มีชื่ออื่น ที่อื่น สำหรับกิจกามของเขานับจากวันนั้น ความสุขหม่นๆ ที่หล่อเลี้ยงเขาอยู่ในช่วงเอดส์ระยะสุดท้าย คือการที่สาวๆ ซึ่งเข้ามาอ่านบันทึกต่างก็ยังหลงเสน่ห์เขาอยู่

...ลูกเต๋ามีด้านข้างสี่ด้าน แต้มที่ปรากฏบนลูกเต๋าจะมีแต้มสูงสุดไม่เกิน 6 ใครหลายคนอาจไม่เคยเห็นแต้มที่ 7 หรือ 8 หรือ 9 บนลูกเต๋ามาก่อน แต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่ากับว่าบนลูกเต๋าทั้ง 6 ด้าน...ไม่เคยมีแต้มศูนย์ ไม่ว่าใครจะเป็นคนโยนเสี่ยง และไม่ยกเว้นว่าด้วยจุดประสงค์ใด

เช่นเดียวกับชีวิตคน ไม่มีชีวิตใครเริ่มต้นที่ศูนย์ ทว่าเมื่อถึงเวลาสำหรับบางคน ชีวิตก็มีการนับถอยหลัง...