M-e-e P-e-d

สวัสดีปีศาจร้ายในความคิดจงปลุกจิตวิญญาณอันหลับไหลจากด้านมืดสุดขั้วของหัวใจให้ลุกไหม้ท่วมทั่วทั้งตัวตนมาเถิดมวลหมู่มารสันดานดิบเสียงกระซิบซ่านโศลกที่โศกท้นเสียงกรีดก้องร้องร่ำคำรามรนยั่วยลหื่นห่ามทรามกระสันแสยะยิ้มพิมพ์ใจให้เต็มบาปสูดกำซาบเสพซดซากความฝันเซ่นสังเวยความชั่วทั่วโลกันต์สำรอก

ยินดีต้อนรับทุกคน และดีใจที่น้องๆมาเยี่ยมเยียนบอร์ด - เวบร้างๆเหงาๆแห่งนี้ณ ที่นี้เป็นสถานที่น้องสามารถเอางานมาอวดมาขอคำแนะนำได้เสมอครับ ไม่ต้องเกร็งไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มีใครอ่านจำนวนผู้อ่านของบอร์ดแห่งนี้น่าตกใจนัก เมื่อดูแต่ละกระทู้ที่ผ่านขึ้น ๒-๓๐๐และหลาย

ประกายระยิบระยับของแสงดาว ทั่วท้องฟ้า...ดั่งอัญมณี สุดขอบฟ้า ขอบน้ำ ขอบแผ่นดิน...ทะเลสาบ เงียบสงบ...ผิวน้ำหายใจ สั่นสะเทือนไปทั่ว...บอกความในใจว่าชีวิตยังไม่สิ้นค่ำคืนนี้ ขอแรงใจ บันดาล ส่งสะท้อนหมู่ดาวนับล้าน สร้างผืนฟ้าบนตัวเรา.....ขอแสงไฟจุดประกายในใจให้ชอกเหมือนดั่ง ตัวตน ต่อสู้ไปอีกลมหาย

ผมก้มมองคราบของเหลวที่ไหลหยดลงจากปลายมีดเสียงไซเรนดังแว่ว ใกล้เข้ามา .. ใกล้เข้ามาจะให้ผมหนีไปไหนอีก ไม่มีทางให้หนีอีกแล้วผนังห้องหนาหนัก เกินกว่าผมจะแหกเปิดออกไปได้ด้วยมีดเล่มเล็ก ๆ ..โลกตีวงล้อมบีบเข้ามาเรื่อย ๆ ..ค่อย ๆ เล็กลง .. เล็กลงเรื่อย ๆ....ผมสบสายตาที่จับจ้องมาอย่างเกรียวกรา

ตั้งแต่วันที่มีการเปลี่ยนเครื่อง hosting เมื่อเดือนพฤษภาคม หลายคนบอกว่า ส่งรูปไม่ได้ผมเพิ่งรู้ว่า ผลกระทบของการเปลี่ยนเครื่อง hosting ทำให้ผมลืมเซ็ทสิทธิ์ในการส่งรูปตอนนี้ก็ส่งได้แล้วนะที่ผ่านมา ถ้าใครส่งไม่ได้ ก็ช่วยส่งใหม่ก็แล้วกัน.

พี่หมี่ให้มาโพสรูป ถูกบังคับเป็นรูปที่ไปเที่ยวป่าฮาลาบาลา เมื่อปลายเดือนที่แล้วไปครั้งนี้ไม่เจอทากกัดและเกาะ น้องที่ไปด้วยถูกเกาะยังไม่ทันกัดเลย กรี๊ดดดด...ใหญ่ ขำๆนึกถึงเราตอนแรกๆ ที่ยังไม่ชินกับสิ่งมีชีวิตเล็กๆ ชนิดนี้

...กูยกตีนขึ้นดมเป็นครั้งที่ 34 ของวันแม่ง .. กลิ่นยังติดอยู่เลย กูเดินเข้าห้องน้ำเป็นครั้งที่ 35ตักน้ำราดลงไปที่ส้นตีน ความรู้สึกเย็นเยียบที่ส้นตีน ไม่ได้ลดความเร่าร้อนในใจกูหยิบสบู่ก้อนสีเขียว ๆ ถูแม่งกับฝ่ามือเปียกน้ำจนฟองฟอดกูสับมือถูกันแรงขึ้นอีก ... แรงขึ้นอีกสบู่แตกฟองฟอดเหมือน #

"...หนอนไหม ทุรายทุรน จนสิ้นใจตราบใยไหลทะลัก ทอถักเป็นเส้นสายถีบกระแทก แดกดัน..อัดอั้นใจกายจวบชีวาวาย ใต้ซากฝัน วันโบยบิน "โกวเล้งเคยประมาณความกดดันของคนเขียนเรื่องไว้ประมาณนั้นคนที่ดิ้นหนี เส้นใยที่ตัวเองเป็นคนถักทอ ... มุ่งหวังให้งานเขียนของตนโบกโบยอย่างไร้ขีดจำกัด... แต่จะมีสักกี่คน

อยากมาหา.......จึงมาหา แต่ว่าไม่เจอตัวเป็น ๆ


มิตรภาพ เกิดขึ้นที่เกาะยอ

แล้วจะมาเยี่ยมบ่อยๆนะ

ผมหมายถึง ในเรื่องที่เขียนอ่ะนะมีบางเรื่อง ... หยาบมากเกรงใจพี่หมี่ เลยมาถามซะก่อน ถ้ามันไม่ตรงคอนเซ็ปต์ของที่นี่จะได้ไม่โพสต์ครับ....ขอแสดงความอยากกิน .. บะหมี่แห้งเป็ดจ่าโจ ...