M-e-e P-e-d

ดูเถิด-ดวงดาวจะร้าวดวง

ในคืนหนาวหาวห้วงรอร่วงตก

เพียงแรงลมพือฉีกของปีกนก

ก็พรึงพรั่นสั่นสะทกถึงอกดาว

แหละดูเถิดน้ำตาที่บ่าคลอ

มันยิ่งรี่หลั่งออด้วยรอข่าว

แม้ชั่วลมวูบผ่านก็นานยาว

เถิดเธอกล่าวถ้อยคำเร่งน้ำตา

มิมีสายตาใดดอกที่รัก

ที่จะหักหาญใจมากไปกว่า

ตาที่เผยให้เห็นดวงเย็นชา

บนใบหน้าเฉยเงียบ-ยะเยียบนัก

เร่งปีกนกให้อกดาวที่ร้าวดวง

ได้หล่นร่วงลิ่วลมมาจมปลัก

เร่งเคลื่อนคำตอบความที่ถามทัก

ให้น้ำตาที่ขังกักได้ทะลักทลาย

ให้ความหวังเลือนรางได้จางเลือน

เพื่อจะเคลื่อนเรือนน้ำมาฉ่ำสาย

มารดรินวิญญาณหม่นทุรนทุราย

เพื่อจะตายไปทั้งที่ยังเป็น

ยังขังออคลอฉ่ำหนอน้ำตา

รอเพียงคำพิพากษาเธอฆ่าเข่น

เช่นอกดาวร้าวแหลกรอแตกกระเซ็น

เพียงปีกนกผกเผ่นขึ้นเล่นลม

เร่งถ้อยคำอำลาสักคราคำ

เพื่อเจ็บจำหัวใจไปไห้ห่ม

ให้คืนหนาวร้าวร่วงดาวดวงตรม

มานอนซมห่มช้ำซบน้ำตา

ซึ่งบางที-การสิ้นหวังทั้งยังหวัง

ความตายยังมิโหดร้ายมากไปกว่า

ชีวิตหนึ่งชีวิตเถิดพิจารณา

จะใบ้บ้าเบื้อบอดตลอดชีวิต

เส้นประสาททุกเส้นตกเต้นตื่น

นกกลางคืนขยับเคลื่อน-แล้วเอื้อนอิด

ทรมานอกดาวให้ร้าวพิษ

มิกระพือปีกปลิดเล่าเจ้านก?

ทุกข์ที่ยังคั่งค้างเพราะยังรัก

สำลักความทุกข์จนจุกอก

ในภาพฝันละเมอที่เพ้อพก

ตายมิตายยิ่งกว่าตกนรกตาย

ดูเถิดที่รัก-ดูซากศพ

ที่เกลือกซบความอาดูรสูญสลาย

สูญสิ้นความฝันพรรณราย

มีเพียงความโชคร้ายถมกายตน

กับการตายไปทั้งที่ยังเป็น

นกอาจเข่นอกดาวจนร้าวหม่น

แต่ดูเถิดนรกในอกคน

มันจะทุกข์ท่วมท้นตราบจนตาย