ศพนกในลมหนาว
ลมหนาวที่กราวเกรียว
สักประเดี๋ยวก็จะกรู
สะบัดและพัดพรู
โลมลงสู่ราบโล่งดิน
หนาวเหน็บจนเจ็บเนื้อ
อกใดเอื้ออุ่นเรื่อริน
นกฟ้ากางปีกผิน
โต้ลมหนาวอยู่เดียวดาย
หนาวเดือนแห่งลมเหนือ
หนาวแม้เนื้อแดดฉาดฉาย
นกฟ้าก็พุ่งกาย
โจมสุดท้ายเข้าอกลม
ลมหนาวที่กราวเกรียว
สักประเดี๋ยวก็จะพรม
ศพนกที่เลือดอม
กลางความหนาวอันเปล่าดาย...
๑๕ กรกฏ ๒๕๔๖