ร่มพญายาง
๑).
คงกิ่งใบไม้ร่มล้อลมร้อน
ระบัดฟ้อนไหวไหวกวัดใบหนา
อำนวยร่มเงาจริงทุกกิ่งคา
ย้อยรากสาขาพญายาง
เงาจริงที่ทอดครึ้มอยู่ขรึมเขียว
เป็นไม้เดียวที่ขึ้นทะมึนขวาง
ทอดเงาร่มราบลงทาบทาง
อยู่กลางแดดคุระอุไอ
เขียวครึ้มขรึมเย็นอยู่เช่นนั้น
ยืนยันความจริง-ความยิ่งใหญ่
หยัดกลางโลกหมุนเวียนอันเปลี่ยนไป
เป็นไม้ร่มมิ่งอันจริงแท้
ยอดเหยียดเสียดขึ้นทะมึนงำ
รากดำดิ่งเหง้าอันเก่าแก่
ผ่านคืนผ่านวันที่ผันแปร
ผ่านแม้คลื่นคมแห่งลมร้อน
๒).
คงใบไม้ร่มล้อลมอ้าว
ปรกคอนร้อนร้าวให้เพลาผ่อน
ระบัดใบไหวตื่นเป็นคลื่นลอน
ยืนต้นอวดนครที่ร้อนร้าย
เอื้อกิ่งคบคา-พญายาง
นกสร้างรังนกไว้กกก่าย
ปีกขนเพิ่งงอกเป็นดอกลาย
อยู่ภายในรังยางพญา
ร่ำร่มบ่มกกเจ้านกอ่อน
ปีกงอนขาแข้งก็แข็งกล้า
โผผินบินหกไปผกฟ้า
ปีกแกร่งแสวงหาประสานก
๓).
เราต่างบินกลับมาอีกคราหนึ่ง
คิดถึงร่มเครือเคยเอื้อปรก
ลมพัดพญายางแล้วคว้างวก
มิสะทกกิ่งคา-พญายาง
๖ พฤษภา ๒๕๔๐