M-e-e P-e-d

คนหน้าหม้อ

๑).

๐      เบื้องหน้าคือหม้อน้ำบนเตาไฟ

ที่คายไอร้อนผ่าวมาอ้าวหน้า

จึงผุดเหงื่อราวแมงลักทะลักมา

และเกาะบนขนตาเป็นหยาดดวง

เขายกแขนเสื้อเช็ดหยดเม็ดน้ำ

ก่อนหยดฉ่ำเม็ดใสจะไหลร่วง

ลึกลึกรู้สึกได้ถึงในทรวง

ว่ากำลังขับท่วงทำนองเพลง

โอบทเพลงเปล่งเสียงมาเลี้ยงหล่อ

เลือดหนอก็เวียนไวก็ไหลเร่ง

บทเพลงแห่งการงานยังบรรเลง

เขายังเคร่งคร่ำต่อหน้าหม้อน้ำ

๒).

๐      เป็นคนขายก๋วยเตี๋ยวก็ต้องขายก๋วยเตี๋ยว

กระเทียมเจียวต้องเหลืองให้เรืองก่ำ

เส้นเล็กแห้งหมูแดงไก่เส้นใหญ่ต้มยำ

ทุกคำหอมเกรียมกระเทียมเจียว

ราววาทยากรได้ฟ้อนมือ

แต่เริ่มฝึกปรือจนมือเชี่ยว

คือชีวิตเอาจริงเพียงสิ่งเดียว

ก๋วยเตี๋ยวเป็ดตุ๋นรสคุ้นลิ้น

ทุกเม็ดน้ำพราวเนื้อคือเหงื่องาน

อันผลิบานหวานชื่นกว่าอื่นสิ้น

สัมมาอาชีวะ-เหงื่อระริน

เขาทำมาหากินด้วยยินดี

โรยหอมซอย  ตังฉ่ายแล้วใส่กับ

พร้อมพร้อมกับผักกาดหอมล้อมรอบหมี่

มหาเสน่ห์นางกวัก-มิพักมี

เขาเชื่อมั่นเต็มที่ในฝีมือ

๓).

๐      ยังก้มหน้าดูหม้ออยู่ต่อไป

หมูแดงไก่เป็ดตุ๋นอันกรุ่นชื่อ

ล้วนมาจากพลังที่ถั่งฮือ

โหมกระพือเร้าเร่งของเพลงงาน

เพลงงานที่ประสานเสียงมาเลี้ยงหล่อ

เลือดหนอก็เวียนไวก็ไหลพล่าน

เป็นจังหวะจะโคนเพื่อดลดาล

การผลิบานหวานชื่นกว่าอื่นใด

โถมชีวิตเอาจริงเพียงสิ่งเดียว

ก๋วยเตี๋ยวหมี่เป็ดเส้นเล็กเส้นใหญ่

เขาลวกเสร็จสะเด็ดพลันในทันใด

หอมซุปตุ๋นกรุ่นไอ-ชื่นใจแท้

อาทิตย์ข่าวพิเศษ  ๒๕๓๙