ลูกชายของพ่อ ๑
ลูกชายของพ่อ ๑
๑). เจ้าเตาะแตะคลานเข่า-คลานเจ้าคลาน
อ๊ากเอิ๊กเบิกบานได้คลานเข่า
เจ้าลูกชายตัวนิ่มเจ้าพริ้มเพรา
ซื่อใสนัยน์ตาเจ้างามเงาตา
เนื้อนิ่มเจ้าอิ่มแน่นท่อนแขนปล้อง
กระถดก้นมิทันคล่องจะท่องหล้า
เสียงหัวเราะปรบมือคลออืออา
เดียงสายังไร้หนอวัยเยาว์
จึงโลกนี้เหมือนว่าเพียงหน้าบ้าน
เกินกว้างใหญ่ไพศาลใดปานเท่า
เจ้านั่งพื้นลื่นเย็นเขม้นเดา
สักกี่เหนื่อยกันเล่า-กี่เข่าคลาน?
๒).
เจ้าลูกชายตัวน้อยของพ่อเอย
เจ้าคลานเงยคลานเงยแล้วเลยผ่าน
พ่อดูเจ้าคลานนั่งอยู่ตั้งนาน
หน้าบ้านบานประตูยังอยู่ไกล
คลานเองเถิดอ้ายลูกวัวตัวกลม
คลานล้มก็เริ่มนั่งขึ้นครั้งใหม่
ให้เรียนรู้การทรงตัวด้วยหัวใจ
เรียนรู้การตั้งไข่ด้วยมือตน
ต้วมเตี้ยมเตาะแตะล้มแผละ-ลุก
เข่าคุกมือค้ำแล้วตั้งต้น
เจ็บซุกจุกซ่อนเหนื่อยอ่อน-ทน
เพื่อเติบโตเป็นคนผู้ทนทาน
โลกกว้างใหญ่ไพศาลกว่าบ้านนัก
เจ้าลูกรักขอบฟ้าใช่หน้าบ้าน
เพียงด้านช้ำจ้ำเข่าที่เจ้าคลาน
ทรมานกว่านี้-โลกมีคอย
จะสักกี่เหนื่อยเล่า-กี่เข่าคลาน?
ยังไกลประตูบ้านอย่าพานถอย
ชีวิตที่ทรงตนแม้หม่นรอย
ถึงแผลพร้อยก็ศักดิ์ศรีแห่งชีวิต
๓).
ลูกรัก-โลกกว้างใหญ่ที่ใฝ่ฝัน
จำเป็นพ่อต้องกั้นประตูปิด
แม้บนฟ้าพร่างดาวอยู่พราวทิศ
แต่ที่ชิดประตูหน้า-ฝูงหมาเรื้อน
เจ้ายังเยาว์จึงมองโลกได้เบิกบาน
โลกกับบ้านอย่างไรก็ไม่เหมือน
เมื่อตาเพลินแพรวดาวและพราวเดือน
ตีนจะเปื้อนขี้หมาที่หน้าประตู
อาทิตย์ข่าวพิเศษ