การมาเยือนของเพื่อนเธอ
๑).
สร้อยเพลงแผ่วเบานั้นเศร้าสร้อย
อิ่งอ้อยลอยมาช้าเชื่อง
ฟ้าเอยค่ำพลบจะกลบเรือง
แห่งดวงตะวันเขื่อง-ทุกเบื้องทิศ
สร้อยเพลงเพ้อพร่ำเป็นคำสร้อย
เรียงถ้อยร้อยสอดอยู่ออดอิด
อลังการความเศร้าอันร้าวพิษ
ฟังเถิดมิตร-เพลงโผยลมโชยมา
ดอกสร้อยเพลงเศร้าสีเทาทึม
มืดครึ้มขรึมคลุ้มปกคลุมหล้า
กลิ่นเพลงฉันดื่มด่ำด้วยน้ำตา
หอมหวานอยู่นานช้าหนอราตรี
๒).
เห็นไหม?-ความหนักหน่วงในดวงตา
โล้เร่ความเหว่ว้า-กะลาสี
เห่ความหมองหม่นทุกโทนคีย์
ขึงคลี่แพรบางขึ้นกางใบ
สุดแต่แรงลมจัดจะพัดเป่า
หนักเบาก็จะเลื่อนให้เคลื่อนไหว
พรึกฉายพรายทางไปข้างใด
ก็วัยไล่ทางไปข้างนั้น
ไหลเลื่อนเคลื่อนที่มิมีทิศ
ล่องชีวิตลอยเร่ทะเลฝัน
ฟังเพลงสร้อยถ้อยคำลมรำพัน
กรองวัยผ่านวันไปกลั่นกาล
คว้างเคว้งเคร่งคร่ำเรือลำน้อย
สร้อยดอกสร้อยแว่วหวิวยังพลิ้วผ่าน
ผ่านผิวพลิ้วพลันพลิกวันวาร
จนสร้อยบานดำเข้ม-จนเต็มฟ้า
วัยเยาว์ฉันสูญหายในพรายขื่น
บนยอดคลื่นแรงลมระงมกล้า
เป็นเด็กน้อยว้าเหว่ผู้เร่มา
ตามเดียงสากล้ากร้านจะดาลดล
แหละกำลังคลั่งบ้าเบื้องหน้าเธอ
ไห้ร่ำพร่ำเพ้อละเมอก่น
กระโดงเรือหักสลายเกินฟายค้น
อดีตแห่งตัวตนอยู่หนใด?
๓).
โอบกอดฉันสักนิด-เถิดมิตรรัก
รูปลักษณ์น่าเกลียด-รังเกียจไหม?
เหนื่อยล้ามาจากฟ้าฟากไกล
ป่วยไข้หนาวเหน็บบาดเจ็บนัก
ตามหาวัยเยาว์ที่สูญหาย
คลับคล้ายความรู้สึกเคยรู้จัก
อาจทุ่งกว้างว้างเวิ้ง-อาจเพิงพัก
อาจรูปสลักเก่าแก่-มิแน่ใจ
เรือที่โล้ร่อนเร่ทะเลชีวิต
ฟังเถิดมิตร-เสียงสะอื้นที่ขื่นไข้
กระโดงเรือหักร้าวแล้วเสาใบ
ห่มไห้พ่ายพับอับปาง
เป็นเด็กหนุ่มนักฝันผู้ฝันร้าย
เป็นผู้ชายแสนเหงาทุกข์เศร้าสร้าง
ฉันยิ้มให้ชีวิตอย่างซีดจาง
หยัดร่างย่างย่ำสุดแต่กรรมชะตา
สบตาฉันสักนิดเถิดมิตรรัก
สบตาสักเพียงครู่แล้วดูหน้า
คนที่เพิ่งกลับหลังเดินทางมา
มันเกรียมกร้านด้านชา-โออาภัพ!
๔).
สร้อยเพลงแผ่วเบานั้นเศร้าสร้อย
อิ่งอ้อยลอยเลื่อนคืนเดือนดับ
ฟ้าเอยค่ำพลบ-พระลบลับ
นิ่งสดับเพลงสร้อยเคลื่อนคล้อยมา
ราตรีสีเศร้าโอบเงาดาว
แฉกเหลี่ยมเลี่ยมร้าวจนดาวพร่า
ฉันล่องโล้ร่อนเร่เหว่ว้า
แปลกหน้าต่อรากเหง้าแห่งเยาว์วัย
กะลาสีนักฝันผู้ว้าเหว่
โห่เห่เร่มาแต่ฟ้าไหน
ย่อมเหนื่อยล้ามาจากฟ้าฟากไกล
เจ็บไข้เหน็บหนาวแหละร้าวราน
ฟังเถิดมิตร-ชีวิตชนิดนี้
สร้อยราตรีโผยแผ่วได้แผ้วผ่าน
คลื่นโยนลำเรือแตกจนแหลกลาญ
นี่คือการมาเยือนของเพื่อนเธอ!!