M-e-e P-e-d

๑).

อาจมิอาจตอบเธอได้ในวันนี้

แต่คงมีคำตอบให้ในวันหน้า

ที่อบอุ่นในอ้อมกอดตลอดเวลา

ขอบคุณเสมอมาที่อาทร

แหละขอบคุณสำหรับรักที่เธอมอบ

รักจะปลอบใจปลื้มลืมเหนื่อยอ่อน

ลึกในอกคนทุกข์ที่ซุกซ้อน

ทุกขณะจิตที่ปิดซ่อน-รักจะพบ

ฉันรู้และเข้าใจในความรัก

แต่ก็เพียงรู้จักใช่เจนจบ

ตาเธอตั้งคำถามบอกความครบ

ขณะฉันซุกซบแนบอกเธอ

๒).

ขอบคุณอีกครั้ง-สำหรับรัก

และตักอันอุ่นไอไมตรีเสนอ

ให้คนที่เธอรักได้พักเพ้อ

ปรนเปรอนวลเรื่อของเนื้อโนม

อกอูมตูมเต่งละเลงหวาน

ในอ้อมกอดกลับทรมานทุกข์ถั่งโถม

วิญญาณยังเหน็บหนาวเกินน้าวโลม

ยังเศร้าโศกในโลกโทรมชะโลมทราม

เปลื้องชีวิตเปลือยเปล่าย่อมเหน็บหนาวชีวิต

หนาวพิษไข้ความเกลียดคนเหยียดหยาม

สะอื้นจูบอกเอื้อแห่งเนื้องาม

ชำแรกแรกแทรกความทุกข์ระทม

เคียดแค้นชิงชังใครไหนไม่รู้

กระหน่ำแรงจนพรั่งพรูความขื่นขม

เธอยิ้มทั้งน้ำตาที่พร่าพรม

หลังเสียงหวีดระงม-ระบมเนื้อ!!

๓).

ชีวิตที่ทุกข์เกลือก-ย่อมเมือกทุกข์

บ่มอบจนเลือดสุกเป็นหยาดเหงื่อ

ข้นแข้นรสคาวราวเค็มเกลือ

ชีพเหลือความหวังสักเท่าใด?

เป็นความรักหรือไม่-หรือมิใช่เลย?

หรือกลัวคำเปิดเผยเฉลยไฉน?

ท่ามเสียงรักร้องขอใครต่อใคร

กลับเงียบนิ่งมิติงไหว-ไร้คำรัก

หวั่นรักชักนำเธอลำเค็ญ

ขื่นเข็ญในวิญญาณสะท้านกระอัก

เหงื่อโซมโนมเนื้อ-เธอเพื่อรัก

เหงื่อฉันหลั่งทะลัก-เพื่อใดกัน?

ยุติธรรมแล้วหรือ?-มือที่เอื้อม

หน่วงเธอผู้อยู่ในเงื้อมแห่งเอื้อมฉัน

ถามมิถามก็ปวดร้าวเท่าเท่ากัน

นี่คือกามทัณฑ์-หรือความรัก?

มิอาจตอบรักได้ในวันนี้

ด้วยชีวีทุกข์หน่วงนั้นถ่วงหนัก

พบเธอเสมอเพื่อนให้เรือนพัก

ชั่วนัก!!ที่ตอบเพียงขอบคุณ

๔).

ชีวิตอันรอยบาปประทับตรา

รอเวลาสลายลงเป็นผงฝุ่น

โมงยามยังเข่นฆ่าอยู่ทารุณ

โลกหมุนเหวี่ยงฝันอันตรธาน

รักเธอบ้างหรือไม่?-ใจเจ้าเอ๋ย

หรือเพียงมาชื่นเชยแล้วเลยผ่าน

ตาเธอตั้งความหวังอลังการ

ขณะฉันสะท้านวิญญาณลึก!!