เขียนถึงเธอ : มิตรผู้ร่วมชะตากรรม
๑).
มิตรรัก-
คือเคราะห์หนักความเจ็บปวดเฝ้าหวดแส้
ด้วยคลื่นอันปั่นป่วน-ลมปรวนแปร
โหมซัดแพให้ขื่นเข็ญมิเว้นคืน
แพที่ล่องลอยไปในโลกกว้าง
ลอยควะคว้างกลางทะเลเห่เสียงคลื่น
ฟั่นเกลียวโถมโหมเกลียวถั่งดังโครมครืน
จะเกยตื้นให้ขื่นเข็ญมิเว้นวัน
เธอ - ผู้ทรงตัวด้วยหัวใจ
ลมล่าไล่ไสเสือกเทือกคลื่นหลั่น
ชีวิตอาจพ่ายพับไปกับวัน
หรืออาจฝันย่อยยับไปกับคืน
หลับฝันอาจฝันร้ายทุกเวลา
ตื่นลืมตาอาจผวาทุกคราตื่น
แว่วสำเนียงสำนึกอันครึกครื้น
อาจเป็นเสียงสะอื้นอันขื่นใจ
ชีวิต - ความเป็นจริงมักเจ็บปวด
ดั่งเพลงสวดกำสรดขึ้นบทใหม่
คลื่นลมเชี่ยวกรากอาจจากไป
ก็เพียงเพื่อเคลื่อนภัยมาอีกที
เมื่อล่องลอยอยู่ในทะเลเงา
ย่อมเงียบเหงาเดียวดายในวิถี
ลมโกรกกล้าคลื่นบ้าคลั่งยังคงมี
อาจเกยตื้นต่างที่กันอีกครั้ง
นั่นมิใช่แพจะทรุดพบจุดจบ
ก็ในเมื่อหลุมศพมิกลบฝัง
ถึงชีวิตดังคล้ายจะพ่ายพัง
แต่ชีวิตก็ยังมีชีวิต
มีชีวิตเพื่อดูโลกใบโศกเศร้า
ดูความเป็นไปอันปวดร้าววิปริต
โลกมอบความพ่ายแพ้ให้แก่มิตร
เพราะโลกล้วนแผลพิษเสียทั้งนั้น
ชีวิตมักเป็นเช่นนี้
ทะเลเงาฉายสีประกายฝัน
โดยซ่อนความขมขื่นในคืนวัน
เพื่อข่มขืนชีวิตอันบอบบางนัก!
๒).
เข้มแข็งเถิด - ด้วยศรัทธาจะฝ่าไป
หลายหลากภัยที่ตระหนก - จงตระหนัก
ใจดวงเดียวเท่านั้นมิตรที่รัก
ศรัทธาที่แน่นหนักจักฝ่าไป !!