M-e-e P-e-d

รอเช้า..

by หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก @27 พ.ย.46 11.50 ( IP : ) | Tags : สิงหาคม

๑).

ที่รัก…

เดี๋ยวอีกสักเพียงครู่ก็ตรู่รุ่ง

กลิ่นดอกเช้าแสนหอมจะหอมฟุ้ง

ชโลมคุ้งขอบโลกมาโกรกเรือน

อีกเพียงมิกี่กะพริบของดวงดาว

ความชืดหนาวแสนมืดจะจืดเฝื่อน

เพื่อจะทอแสงรางขึ้นรางเลือน

แล้วแรเลื่อนไล่รางจนรางราง

แหละอีกมินานเลยจักเผยภาพ

อันอาบแสงพรายแดดสายพร่าง

ส่องฉาดสาดฉายทุกสายทาง

จัดจ้านสานสางขึ้นสางฟ้า

นี่คือเรือนสุดท้ายในชีวิต

หลังจากติดปีกบินทุกถิ่นท่า

ที่จะพักความหนักหน่วงของดวงตา

และดวงใจอ่อนล้านิรันดร์กาล


๒).

เคยไหม?.-ความมืดดำที่งำชีวิต

นั้นคลุ้มทิศครึ้มเหมือนมิเคลื่อนผ่าน

ท่วมท้นล้นทะลักจากจักรวาล

ขนาบกร้านขนานกร้าวทุกเท้าทาง

เคยไหม?-ดั่งดวงตานี้ฝ้าหม่น

มืดมนแล้วโลกที่โศกสร้าง

และยิ่งทุกขณะตานี้ฝ้าฟาง

ยิ่งเดินก้าวเท้าย่างบนทางรก

นั่นแหละ-ทุกโขดเขินฉันเดินมา

เหวชะโงกโตรกผาและป่าปรก

แต่ละหนแห่งเยือนเหมือนนรก

ให้ตื่นตกตระหนกขวัญและฝันร้าย

ฝันร้ายมาตลอดชีวิตการเดินทาง

ฝันระหว่างทางทอดตลอดสาย

นั่นแหละ-การกัดกรามสู้ความตาย

ที่ฉันบ่ายใบหน้าเข้าหามัน!

๓).

ดึกสงัดหนาวเทิ้มมาเติมดึก

สักเพียงพรึกเป็นเพื่อนก็เฝื่อนฝัน

ดวงตา-ชะตากุมด้วยกลุ่มควัน

ดวงใจจึงไข้ครั่นตะครอคลอ

มากอดเข่าร่ำไห้อยู่ดายเดียว

ในเรือนเปลี่ยวหนาวลมที่ห่มห่อ

กอดตนเองสะอื้นจนขื่นคอ

ถั่งทอน้ำตาจนพร่าพราย

สวยแท้ความเศร้าโศกของโลกระยำ

หวานล้ำความขมแค้นนับแสนสาย

หอมเหลือกลิ่นความเศร้าที่คาวคาย

โชคร้าย-ฉันยังมีซึ่งชีวิต!!

๔).

เธออยู่ ณ ที่ใดโลกใบนี้?

คุ้งฟ้าราตรีนี้มืดสนิท

ชโลมอาบฉาบโลกจนโชกทิศ

โซมมืดจนมืดมิดสนิทฟ้า

มืดมนจนมิเห็นสักเส้นแสง

ที่ดาวแต่งให้เห็นสักเส้นค่า

มืดมิดสนิทห้วงบดดวงตา

อันเฟือนฝ้าฝาดดวงของห้วงใจ

เธออยู่ที่ใด ณ โลกใบนี้?

ชีวิตที่ฉันเคย-เธอเคยไหม?

หนาวลมพรมระบัดที่กวัดไกว

นี้ชื้นไอหนาวเยือกสุดเฮือกแล้ว

เคยไหม?-ความเหน็บหนาวในชีวิต

ห่มเธออยู่แนบชิดทุกทิศแถว

เคยไหม?-หวังสักพราวดาวดวงแพรว

กลับดวงแก้วแวววับนั้นวับวาย

สวยแท้ความเศร้าโศกหนอโลกระยำ

หอมล้ำความขมแค้นนับแสนสาย

หยาดน้ำตารี่รุดเม็ดสุดท้าย

มือฉันป้ายพรายฝาด-แล้วปาดทิ้ง!

๕).

เมื่อใดจะทอแสงรางขึ้นรางเลือน

ยิ่งดูเหมือนดึกคล้อยยิ่งอ้อยอิ่ง

มีเพียงอายลมหนาวมากราวติง

ลั่นกริ่งกังสดาล ณ ชานเรือน

โอความมืดดำที่งำวิญญาณ

หนาวสะท้านสิ้นไร้สักใครเพื่อน

โอโขดเขินเนินเขาที่ก้าวเยือน

ยิ่งดูเหมือนนรกตามสุมอกมิวาย

สวยแท้ความเศร้าโศกอันโชกชุ่ม

ทุกเหลี่ยมมุมงามแท้-ความแพ้พ่าย

เสียงสะอื้นฟังสิ-จะอธิบาย

ชีวิตก่อนความตายจะกุมกำ

ฉันกอดเข่าร่ำไห้อยู่ดายเดียว

ขับเคี่ยวความเจ็บปวดที่หวดย่ำ

ในโลกหนาวชืดแสนมืดดำ

รอหอมล้ำแสนเศร้าที่เช้าปรุง

ที่รัก…

เดี๋ยวอีกสักเพียงครู่ก็ตรู่รุ่ง

เรือนจะไหม้ควันคลุ้มเป็นกลุ่มคลุ้ง

และศพสดสะดุ้งเมื่อถูกไฟ!

Relate topics

Comment #1
พิราบดำ (Not Member)
Posted @10 ก.พ.52 21.12 ip : 117...198

เพียงเขยื้อนผ่านเส้นบางเบาของชีวิต ฉันก็จะพบกับความตาย หอมหวานดีไหมหนอ บทกวีบทนี้  " เด็กห้ามตีความโดยขาดผู้ใหญ่ควบคุม 555 "

    แสดงความคิดเห็น

    « 1430
    หากท่านไม่ได้เป็นสมาชิก ท่านจำเป็นต้องป้อนตัวอักษรของ Anti-spam word ในช่องข้างบนให้ถูกต้อง
    The content of this field is kept private and will not be shown publicly. This mail use for contact via email when someone want to contact you.
    Bold Italic Underline Left Center Right Ordered List Bulleted List Horizontal Rule Page break Hyperlink Text Color :) Quote
    คำแนะนำ เว็บไซท์นี้สามารถเขียนข้อความในรูปแบบ มาร์คดาวน์ - Markdown Syntax:
    • วิธีการขึ้นบรรทัดใหม่โดยไม่เว้นช่องว่างระหว่างบรรทัด ให้เคาะเว้นวรรค (Space bar) ที่ท้ายบรรทัดจำนวนหนึ่งครั้ง
    • วิธีการขึ้นย่อหน้าใหม่ซึ่งจะมีการเว้นช่องว่างห่างจากบรรทัดด้านบนเล็กน้อย ให้เคาะ Enter จำนวน 2 ครั้ง
    paper version release 2.6.18. ช่วยเหลือ

    งานเขียนของข้าพเจ้า

    personมุมสมาชิก

    Last 10 Member Post

    Web Statistics : online 0 member(s) of 50 user(s)

    User count is 2465087 person(s) and 10425476 hit(s) since 22 ธ.ค. 2567 , Total 550 member(s).