M-e-e P-e-d

๑).

ดูเหมือนฝนจะตกหนัก

จนเมฆแทบสำลักที่กักฝน

ครั่นครื้นครืนครางอยู่ข้างบน

ใกล้จะหล่นจะร่วงเป็นดวงน้ำ

คืนข้างแรม--ฤดูฝน

มืดมนหม่นหล้า -- ฟ้าค่ำ

ดาวเลือนเดือนดับอับงำ

ฟ้าก่ำแดงเทาทาบทา

แดงดั่งกลุ่มเปลวเพลิงระเริงพวย

ฟั่นย้วยยวงย้อยลงคอยท่า

ลมสักวูบเบาบางจะพร่างมา

เพื่อย่างหน้าฝนลม—ตามสมควร

๒).

ตามที่ควรจะเป็น-ตามเช่นนั้น

เวียนผันเดือนปีให้ถี่ถ้วน

ตามกฏแห่งการเคลื่อนผ่านกระบวน

เหมือนที่มวลเมฆเป็น—เหมือนเช่นนี้

จากหนาวลมก็อ้าวเป็นผ่าวร้อน

สู่วงจรร้อนเข้มจนเต็มที่

ครั้นมืดหม่นทะมึนขึ้นทุกที

ก็คล้ำสีเมฆครึ้ม—ฟ้างึมงำ

พอฟ้าแลบแปลบแรก—อย่าแปลกใจ

กับเสียงไหวไห้หวนฟ้าครวญคร่ำ

พอเกิดการเสียดขบกระทบกระทำ

เมฆต่ำก็แตกร้าวลงกราวดิน

เป็นฝน-เป็นฤดูอันพรูพรั่ง

โถมถั่งหลั่งสาดมิสุดสิ้น

เป็นเม็ดเป็นดวงที่ร่วงริน

แต่งเส้นสายลายศิลป์แก่ดินดาน

มันต้องเป็นเช่นนี้-ตามที่ควร

เวียนหวนแล้วผ่านเลยเช่นเคยผ่าน

เป็นกงล้อเวียนผันแห่งวันวาร

ตามหน้าตามฤดูกาลนับล้านล้านปี

๓).

ดูเหมือนได้เข้าสู่ฤดูฝน

เมื่อมวลหม่นเมฆหมู่คลี่มู่ลี่

โชนทาบท้องฟ้าขึงราตรี

ดาวลี้เดือนดับลับฟ้า

ดูเหมือนมีความหวังสักอย่างหนึ่ง

เมื่อฟ้าตึงตังแล้วเกิดแนวผ่า

ปรากฏแสงวาบวิบ-แม้พริบตา

ก็เป็นปรากฏการณ์ละลานใจ

เป็นความหวังเล็กเล็กต่อเมฆครึ้ม

ตรหึ่มมิรู้เสียงอยู่ไหน

เถิดยังความฉ่ำชื่นอันชื้นไอ

ฝนใหม่ฝนแรกที่แตกดวง

แด่คนผู้สามัญธรรมดา

ตกมาเถิดตกให้หนักหน่วง

ชำระชะล้างคนทั้งปวง

ที่ร่วงที่ล้มเป็นลมพับ

ปันบ้างเถิดหยาดฉ่ำแห่งน้ำฝน

เพื่อสักหนพักผ่อนได้นอนหลับ

กระหน่ำเถิดจำนวนเกินถ้วนนับ

กระเพื่อมระยับกลบพื้นดินผืนแล้ง

เทลงมา-ฝนเอ๋ยเทลงมา

ร่วงฟากจากฟ้าลงหล้าแหล่ง

คนจะรองน้ำเสกจากเมฆแดง

ไว้เป็นแรงขับเคลื่อนของชีวิต

ควรจะเป็นเช่นนี้-มิใช่หรือ?

ฟ้าพังถั่งฮือ-ลมรื้อปลิด

แรมที่คืนเมฆแดงจะแผลงฤทธิ์

ควรศักดิ์สิทธิ์-และเป็นอยู่เช่นนั้น

๔).

ฤดูฝน-เป็นคืนฤดูฝน

แหละคนหรือมิรู้ฤดูฝัน

อบอ้าวผ่าวผลาญมานานวัน

อึดอัดอัดอั้นมานานเดือน

แหละต้องรอนานปีจึงมีมา

เส้นฟ้าสักสายลากลายเคลื่อน

ตรหึ่มฮึมฮำ-ย้ำเตือน

เมฆเหมือนเกลียวม้วนปั่นป่วนนัก

จะโปรยฝอยปรอยสายมาปรายคน

ดูเหมือนคืนนี้ฝนจะตกหนัก

ดับเถิดแล้งร้อนได้ผ่อนพัก

แม้สักเพียงห่าสักคราเท

ให้คนมีชีวิตคืนมิดมืด

ใช่พันธุ์พืชแทงดินงอกหมิ่นเหม่

ล้มลุกคลุกคลาน—ซานเซ

ซึ่งโยกโย้โยเยทุกเวลา

ตามที่ควรจะเป็น--ตามเช่นนั้น

เมฆฟั้นยวงย้อยมาคอยท่า

เดี๋ยวพอลมเบาบางได้พร่างมา

คนเอ๋ยจงเงยหน้าขึ้นอ้ารับ

๕).

ดูเหมือนว่าความหวังสักอย่างหนึ่ง

ใกล้จะอึงอลเยือนคืนเดือนดับ

กระบวนการเสียดขบยิ่งทบทับ

เหมือนเหมือนกับสิ่งหนึ่งจะถึงครา

ฤดูฝน-ข้างแรมฤดูฝน

เดี๋ยวเมฆพอลมพ่นก็แตกซ่า

เป็นสายสาดกราดดวงเพื่อร่วงมา

ชะหยาดน้ำดวงพร่าจากตาคน


ฐานสัปดาห์วิจารณ์