เขาและทางไปของเรา
๑).
เขาฮัมเพลงเบาเบา-เพลาเพลาเสียง
กลางแดดเปรี้ยงเพียงจะเผาตนผ่าวไหม้
กล่อมจังหวะแห่งเท้าที่ก้าวไป
ฝ่าควันไอรถยนต์อยู่บนทาง
แดดเหี้ยมจะเกรียมผิวจะกริ้วเผา
สองมือยังล้วงกระเป๋า-สองเท้าย่าง
เสียงไล่แตรแต่ละคันมิทันจาง
เสียงกระด้างหยาบคายก็ไล่มา
เขาทอดน่องท่องบนถนนใหญ่
ปล่อยเหงื่อไคลไหลเรื่อเต็มเนื้อผ้า
สงบนิ่งมิติงไหว-ดวงนัยน์ตา
ใครจะด่าทอใคร-เขาไม่รู้
๒).
ยังไงยังไงรถยนต์ก็ล้นเมือง
และตึกเขื่องตั้งทรงก็คงอยู่
เขายอมรับการปรับเปลี่ยน-เรียนรู้
ก้มหน้าสู่การเปลี่ยนผันจากวันวาน
จนมานิ่งอยู่บนเกาะกลางถนน
ยิ่งทวีจำนวนรถยนต์ที่พ้นผ่าน
แล้วเมื่อรถคันหนึ่งเร่งตะบึงทะยาน
เสียงกังวานของเขาก็กล่าวดัง
ดูก่อน-เพื่อนมนุษย์ผู้งดงาม
เราเกี่ยวก้อยต้อยตามด้วยความหวัง
เพื่อจะด้นเดินย่ำเต็มกำลัง
สู่อารยะที่ประดัง-หลั่งทะลัก
ขอแสดงความยินดี
ณ บัดนี้โลกที่หมายเราได้ประจักษ์
ขอให้จงโชคดีในวิถีมรรค
และให้รักในวิถีแห่งชีวิต
ย่อมทางเดินของเพื่อนนี้เพื่อนเลือก
แก่นหรือเปลือกควรหรือตำหนิที่ลิขิต
หากทางนั้นยาวยืดหรือมืดมิด
ก็มุ่งทิศหมายทางมาอย่างนั้น
ฉันจะเดินไปตาย-สหายรัก
กอดคอชักชวนทุกคนให้ด้นดั้น
ฝ่าพวยไอผ่าวคลุ้มของกลุ่มควัน
แล้วกัดฟันยิ้มรับให้กับเท้า!
๓).
เขายิ้มรับการปรับเปลี่ยนและเรียนรู้
เราเข้าสู่ยุคฝันเปื้อนควันเขม่า
เขายิ้มรับความตายที่พรายเงา
สองมือล้วงกระเป๋า-แล้วก้าวเดิน!
ดอกเบี้ยการเมือง