M-e-e P-e-d

จักรยานสามล้อสีแดง

เคลื่อนโดยแรงมือขวาคนขาง่อย

ทีละนิดช้าช้า--คราละน้อย

มือค่อยค่อยโยกคันโยกฟันเฟือง

และอีกมือถือแฮนด์เกร็งแขนคุม

มือกุมจนเอ็นปูดเส้นเขื่อง

ง่อยเปลี้ยเสียเส้นมิเข็ญเคือง

เปล่าเปลืองจะก่นด่าชะตากรรม

บนจักรยานสามล้อสีแดง

ร่างแห่งปมด้อยดูต้อยต่ำ

หากดวงตาเข้มแข็งนั้นแกร่งกรำ

แม้เกรียมกรอบครอบงำจนก่ำตา

เป็นผู้ชายที่พระเจ้ามิใส่ใจ

ปั้นให้เร่งรีบจึงลีบขา

และกับความทุเรศ—เวทนา

เขาสบตาพระเจ้าอย่างเข้าใจ

ทั้งยิ้มรับชะตาอันอาภัพ

ตาดวงขลับวับวาวยังพราวใส

ถึงง่อยเปลี้ยเสียเส้น—มิเป็นไร

แขนไหล่สองข้างเขายังมี

จักรยานสามล้อสีแดง

ที่โดยแรงมือเคลื่อนเขยื้อนที่

กับชีวิตอาภัพนับนานปี

ขาดีหรือไม่ดี—ก็ชีวิต!!

อาทิตย์ข่าวพิเศษ  ๒๔-๓๐  ตุลาคม  ๒๕๔๐