กาฬปักษ์
๑).
พลันหมาหอนหวนโหยมาโผยแผ่ว
แหละแมวตัวดำโดดข้ามศพ
กาฬปักษ์ก็ถลาจากคาคบ
กระพือปรบเรียวปีกขึ้นฉีกลม
ส่งเสียงปีกฟาดดังฉาดฉับ
ผับผับคล้ายเรือนสะเทือนล่ม
ปลิดดาวหางหนึ่งดวงให้ร่วงจม
หวีดข่มสรรพสิ่งให้นิ่งงัน
มาเกาะหลังคาบ้านเหนืองานศพ
องคาพยพคนเป็นก็เต้นสั่น
เลิ่กลั่กสบตา- มองหน้ากัน
หวาดหวั่นพรั่นพรึงตะลึงกลัว
ทั้งเยียบเยือกเย็นวาบ-เหงื่ออาบโซม
โครมโครมหัวใจกันไปทั่ว
ชาดิกสันหลัง-ระวังตัว
กระเดือกกลั้วกลืนกล้ำแต่น้ำลาย
เกาะนิ่งเหนือหลังคา-กาฬปักษ์
นกยักษ์เงียบกริบ-ลางฉิบหาย
แมวดำขนนิล-ลิ้นคาย
ก็ตะกายเล็บหน้ากับฝาโลง
๒).
ยินเพียงเสียงหายใจที่ไหวหวั่น
ศพนั่นในโลงไม้-ผีตายโหง
บวมฉึ่งปอกเปิก-ตาเบิกโพลง
ร่างโครงยับแหลกจนแปลกตา
เสียงฟันกระทบฟันคางสั่นรัว
หวาดกลัวซีดเลือดเผือดหน้า
ความตายทอดร่างบนหลังคา
สาบกาฬปักษ์ฉุนถึงถุนเรือน
สะอิดสะเอียนเหียนหืนคลื่นไส้
อยู่ในความผวามิกล้าเขยื้อน
พระราหูแลบลิ้นขึ้นกินเดือน
ค่อยค่อยเฉือนวิ่นแหว่งเป็นแวงแวง
คราสเป็นจันทรุปราคา
ดินฟ้าตราบาปสาปแช่ง
ดับเดือนละมุนเสียรุนแรง
ดับแสงแห่งจันทร์ข่มขวัญคน
กุมมือเย็นเฉียบอยู่เงียบงัน
ประสาทขวัญสยอง-พองขน
เสียงครางโผยแผ่วของแมวกรน
ยิ่งลุกลนเบียดชิดยิ่งติดกัน
กาฬปักษ์เงียบนิ่งมิติงร่าง
หมาสางแหงนหอนมากร่อนขวัญ
แมวดำโลงศพ-ครบครัน
คืนราหูอมจันทร์-อันตราย!!
๓).
กลิ่นน้ำเหลืองเลือดหนองศพพองอืด
ตาแมวในมุมมืดสอดส่าย
เพื่อนศพคนโศกล้วนโชคร้าย
ความตายขึงกรอบขึ้นครอบคลุม
หงุดหงิดอึดอัดขัดข้อง
มวนท้องเหงื่อแตกเป็นตุ่มตุ่ม
เงาไม้พรรณพืชก็มืดคลุ้ม
ตะคุ่มตะคุ่มหลอนหลอกอยู่นอกเรือน
นะโมตัสสะภควโต
ฮือโฮเสียงขื่นสะอื้นเฝื่อน
ความกลัวคราสขวัญจนฟั่นเฟือน
ธาตุจึงเหมือนวิปริตผิดธรรมดา
สะท้อนสะท้านลานเหลือกซานเสือกตน
พึมพำพร่ำบ่นมนต์คาถา
นะโมพุทธายะ-อาราธนา
คืนนี้ราหูทมิฬมันกินจันทร์
แขนใครขนลุกมาถูกตัว
หวาดกลัวเนื้อซีดก็หวีดลั่น
โกรธกริ้วกราดเกรี้ยวเคี้ยวฟัน
ทั้งกลัวเกินกลั้นความสั่นเทา
ประณมมือกุมสร้อยที่ห้อยพระ
นะโมตัสสะ-พระคุณเจ้า
กาฬปักษ์ดำปลอดยังทอดเงา
ยังเฝ้าเงียบนิ่งมิติงกาย
ธาตุกำลังมุ่นมวนป่วนปั่น
แหละขวัญกระเจิงกระเจิดเตลิดหาย
คืนราหูอมจันทร์มิทันคาย
คนก็ทายล่วงหน้าถึงพญายม!
๔).
คือลางหายนะ-คุณพระช่วย
ใบกล้วยโบกตีเหมือนผีขย่ม
ทิวเปรตหวีดหวูเสียงลู่ลม
โค้งก้มลำตนราวต้นตาล
เหม็นเน่าผีตายโหงในโลงไม้
ค้างคาวแม่ไก่ก็บ่ายผ่าน
นกนรกกู่เพรียกวิญญาณ
โขมดโหงโก่งขานรับทันที
อกรุมคลุ้มคลั่งลางสังหรณ์
หมาหอนวิญญาณเร่-สัมภเวสี
หวาดกลัวสุดขีด-พิทิดพิที
นกผีตาโปนก่นคราง
ราหูอมเดือนจนอ้วนพี
มิรู้ขี้หรือขยอกคายออกข้าง
ระฆังวังเวงก็เงงงาง
ผีสางร่วมด้วยมาช่วยจันทร์
พญากาฬปักษ์บนหลังคา
ก็ปรบปีกฉีกฟ้าขึ้นถลาถลัน
ก่อนจะดิ่งทิ้งโถมพุ่งโจมพลัน
ใครกันอีกหนอ-ศพต่อไป?