M-e-e P-e-d

.." แกว่างมั้ยวันนี้ ตอนไหนก็ได้ แกออกมาหาชั้นหน่อย "เสียงของจูนสั่นเครือมาตามคลื่นโทรศัพท์ ...นี่ไม่ใช่ครั้งแรก ที่จูนเพื่อนรักของฉันโทรมาร้องไห้ฉั น นึ ก ถึ ง ภ า พ จู น เ มื่ อ ห้ า ห ก ปี ก่ อ น แอร์โฮสเตสสาวสวย... ใช้ชีวิตหรูหราตามแบบของเธอกระเป๋า รองเท้า ของจูนไม่มีชิ้นไหนท

เมฆมัวนภากลจะล่มผิวจม ณ ดินดานปอยเคลื่อนทะยอยระนภผ่านประจุแน่นสิน้ำฟ้า กลั่นมวลละอองพิรุณโปรยระดะโดยอุทกมาแลม่านวสันต์ฤตุลิลาขณะเล่น ระเริงลม เดิมทีวิถีสุริยแจ่มนภแปมภิรมย์ชมเฉดสีประกายนรภิรมย์สิเพราะหวังพลังมวล พลันมัวนภากลจะล่

กระอักกระอ่วนปั่นป่วนนักรูปเหงาเงาสลักของนักฝันเพื่อนพ้องห้องเรียน-เรียนร่วมกันเด็กชั้นป. สาม กับความรัก อวดรูปโอดองค์ระหงร่างปากคางคิ้วคอละออปักเพ่งพิศชวนปองเพราะผ่องพักตร์งามลักษณ์งามล้วนจึงชวนมอง งามสวยงามใสหนอเด็กสาวเพ็ญพราวราตรีสาดสีส่องลมโยกเมฆไกวเหล

ขวัญใจ : วิจิตรกรรมแห่งช่วงวัย เธอคือฝัน "ขวัญใจ" ของวัยฝันคอยเติมใจให้กันให้ฉันก้าวระหว่างวันหนาวเหน็บใจเจ็บร้าวเธอปลอบ...เด็กสาว-เธอเข้าใจ โลกของเธองดงามแสนงามงดโลกของฉันโศกสลดไม่สดใสทางของเธอ...เธอมีทางให้ย่างไปทางของฉันดั้นอย่างไร-หาไม่เจอ 

ยอมรับว่ารอบแรกที่ผมอ่าน เพื่อนยาก หนังสือเล่มดังของ จอห์น สไตน์เบ็ก เมื่อราวเกือบ 10 ปีที่ผ่านมา ผมไม่รู้สึกรู้สาอะไรนัก ความสัมพันธ์ของเลนนี่กับจอร์จยังไม่จับใจผมนัก อย่างไรก็ตาม ผมได้อ่านอีกรอบหนึ่งเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา อ่านอย่างช้าๆ พยายามแกะรอยตามความรู้สึกของตัวละคร หลายๆตอน ทำให้ผมน้ำตารื้น&n

<... ไฟ OnAir สว่าง ...>ช่างคุมเครื่องยกเฟดเดอร์ไมค์ไปที่เลข 8 .. ปรับ echo ไปที่ระดับ 3 เอาหูฟังครอบหู...ลดเฟดเดอร์ช่องสัญญาณเสียงจาก MD ที่เปิดดนตรีไตเติ้ลประจำรายการลง..............สวัสดีครับ มิตรรักแฟนเพลง กลับมาพบกันเช่นเคย กับรายการลำนำรักก่อนนิทรา ทุกค่ำคืน กับบทกลอนดีๆ บทกวีเพราะๆ

ที่สุดแล้ว...ความทรงจำโผยแผ่วกลับพลุ่งพล่านซ่อนสำนึกวัยเยาว์อยู่เนานานภาพลางลางโรยผ่านอยู่ไรไร ลอยรอยเรืองเรืองอยู่เบื้องหน้าสะท้านทุกสายตาโดยพร่าไหวสะกิดทุกรอยเรียวของเสี้ยวใจประทับทิ้งรอยไหม้ด้วยไฟลาม ภาพเก่าบิดเลือนเบือนรอยหาคำตอบเศร้าสร้อย : ถ้อยคำถามคนรักขอ

นัยน์ตาฝ้าฟาง .. ฉันเห็น .. เห็นอะไรบางอย่าง.. อะไรบางอย่าง .. ที่ไม่มีอะไรนัยน์ตาฝ้าฟาง ..ฉันเห็น .. เห็นอะไรบางอย่าง..

กลับมาแล้วหรือ..เหล่าผีเสื้อน้อยผู้เคยโฉบร่อนตรงที่ว่างข้างในกลีบบางบางที่คลี่แย้มสวยสดล่อใจหรือเพียงเพื่อซาบซ่านรสหวานใหม่แห่งดอกไม้สายพันธุ์เดิม ...ฉันควรยินดีหรือไรกับการมาเยือนครั้งใหม่หรือเธอไม่เคยจากไปหนหากแต่ไม่มีสัมผัสใดทรงอานุภาพพอปลุกเธอจากภวังค์เพื่อกระพือปีกโบยบินป.ล

ฟ้าครึ้ม ฝนพรำ ดำมืดเย็นชืด เย็นชา ข้าเอ๋ยหัวใจ อ้างว้าง อย่างเคยรำเพย สายลม ขมทรวงรำพึง รำพัน ฝันคว้างระหว่าง ความหลัง โรยร่วงคงมี แสงแข แดดวงที่ห่วง ที่หา อาลัยยกจอก ขึ้นดื่ม เย้ยจันทร์เติมหวัง เติมฝัน เติมใฝ่โลกนี้ สำมะหา อะไรคำตอบ หาได้ ในดื่มเดียว!!โรงเตี๊ยมที่ ๗คืนฝนพรำ...