M-e-e P-e-d

ฉันไม่ใช่นายพรานที่ล่าความรักไม่ใช่นักปราชญ์ตีความปริศนาไม่ใช่จิตรกรที่วาดฝันจินตนาการไม่ใช่นักดนตรีบรรเลงคีตกาลไม่ใช่นักบุญเดินทางจาริกแสวงบุญไม่ใช่นักการเมืองโปรยปรายโวหารแต่ฉันพาฝูงความรักมาฝูงหนึ่ง

อย่าเบือนหนีคนดีแม้ความรักเลือนเหือดหายด้วยไฟเผาผลาญกันดารลมหายใจฉันยังแว่วเสียงน้ำพุแห่งความหวังเอื่อยไหลไม่ขาดสายอาบกุมมือเด็กน้อยยามร้องโหยหิวอกอุ่นจากดวงตาชายหนุ่มอย่าเสียใจคนดีแม้ความรักเลือนเหือดหายด้วยยะเยือกเย็นโลหิตลมหายใจฉันยังแว่วเสียงน้ำพุแห่งความหวังรินกระทบหยาดรดหยดร่างหญ

มันเป็นสิ่งที่น่าจะเกะกะที่สุด ในกระเป๋าตังค์ของผม ..พลาสติกแผ่นบาง หนาประมาณ 1 มิลลิเมตร มีแถบแม่เหล็กคาดอยู่ด้านหลังมีชื่อของผมเป็นภาษาอังกฤษเป็นตัวนูนอยู่ด้านหน้าที่มุมบนขวายังกำกับตราสัญลักษณ์อันศักดิ์สิทธ์ ที่เป็นเครื่องหมายให้เงินในบัญชีคุณลดลงฮวบฮาบ โดยมีอัตตราดอกเบี้ยกระโดดเกาะหลังม

ประวัติศาสตร์จารึกไว้ความน่ากลัวเกิดขึ้นได้เสมอการฆ่าห้ำหั่นกันด้วยนามของเหตุผลฉุดกระชากพรากวิญญาณจากชีวิตสงครามเล็กและใหญ่จึงเกิดขึ้นได้เสมอเพียงแค่สะดุดต้นหญ้าแห่งเขตแดนธงรบก็ถูกชักขึ้นในนามของกวีผู้ไม่มีชื่อเสียงคนหนึ่งฉันอยากเขียนบทกวีไว้สักบทแต่มันล้วนเป็นความรู้สึกอาจเป็นเพียงบันท

เธออยู่ที่ไหนหรือในบ้านแห่งความสิ้นหวังในค่ายกักขังเชลยสงครามและในแววตาของชายชราที่ยืนเกาะริมรั้วลวดหนามเธอเป็นญาติกับใครล่ะกับความตายและความกลัวเธอจะไปที่ไหนล่ะไปที่ชอบที่ชอบเธอมาจากไหนมาจากดินแดนซึ่งไม่เป็นที่รู้จักเธอจะอยู่นานสักแค่ไหนนะถ้าคุณโชคดีก็นานเท่าชีวิตคุณนั่นแหละเธอ

ฉันยกชาขึ้นจิบเพื่อลิ้มรสขมของความเสียดาย ฉันคิดว่าสักวันหนึ่งเขาอาจกลับมาหาฉันการพบกันในครั้งแรกทำให้ฉันคิดเช่นนั้นฉันอาจเบิกบานใจอยู่บ้าง หากแต่ไม่ได้คิดรักเขา ความรักเป็นภาระหนักเกินไปสำหรับฉัน ... ฉันชอบความสบาย และเบื่อความลุ่มหลงที่ยากที่จะบังคับใจตนเองและถ้าบังคับใจตั

แรงอัดจากการระเบิดตัวจากเปลือกส่งเสียงคำรามเล็ก ๆ ราวกับจะเจ็บปวดเสียเต็มประดายามที่กลีบขาวนวลใย เบ่งกายชูช่อ บานขาวสลอนดอกแล้ว .. ดอกเล่าเสียงปุงปังยังดัวระมงต่อไปภายใต้วัตถุทรงกระบอกที่ส่ายตัวไปมาเหนือความร้อนมัแตกต้วออก เมล็ดแล้ว.. เมล็ดเล่าประดุจจะ .. ทุรนทุรายแต่ในสายตาของเด็กชา

บนดาวอังคารOn Marsเรากินดวงจันทร์We eat the moonเพื่อเติมเต็มความว่างเปล่าของกระเพาะของเราTo fullfill our emty stomachเราทึ่งมากเมื่อทราบว่ามนุษย์ชอบดูดวงจันทร์กันWe are so much serprised that man like to see the moonWe eat!!!เรากินเรากินWe eat!!!ดวงจันทร์The moon

ผมมีร้านอาหารเล็กๆอยู่ร้านหนึ่ง หลายๆคนคงเคยมีโอกาสแวะมาเยี่ยมเยียน อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลหรอกครับ เป็นร้านเล็กๆที่มีเรื่องราวมากมาย ผ่านเข้ามาในแต่ละวัน บางเรื่อง นึกถึงทีไรก็อดขำไม่ได้ แต่กับบางเรื่องราวที่ผ่านเข้ามา&ก็เป็นเหมือนภาพเขียนสี& ที่น่าจดจำ&วันนั้น มีแขกพิเศษมาที่ร้าน โต๊ะที่

สักช่วง 2 ปีได้มั้ง? ที่ไม้หนึ่งได้เล่นเนต และเข้าไปร่วมสนุกสนานในบอร์ดของนิดหน่อย รึ ช่วงโปรเจคที นี่แหละ จำไม่ได้ชัดนัก แล้วเลิกราการเล่นเนตไปอย่างเด็ดขาดแต่กระนั้น-ช่วงเวลานั้นกลับติดตรึงอยู่ในเบื้องลึกของไม้หนึ่งมาเนิ่นนานจวบปัจจุบัน เมื่อกี้-ไม้หนึ่งได้โทรฯคุยกับผม ไถ่ถามสารทุกข์สุกดิบกันต