M-e-e P-e-d

ถนนสายละม้ายสงเคราะห์

๗.)  การตรวจภายในของข้าพเจ้า

๗.๑. เป็นเที่ยงที่ละม้ายสงเคราะห์ตกตะลึง!
ราวถึงสุริยคราสโดยมิคาดฝัน เมื่อร่างขาวราวแป้งตัดแสงวัน
โลกก็พลันมืดมิดสนิทไป มากับมอเตอร์ไซค์วิ่งรับจ้าง โพลนเนื้อเรื่อสว่างร่างไสว เข้าคลีนิคหมอชายตรวจภายใน
มอเตอร์ไซค์รับจ้างตาค้างคอย

๗.๒) ข้าพเจ้าสิที่ระทึก ความรู้สึกมโนธรรมหรือต่ำต้อย? เมื่อสติดูเหมือนจะเลื่อนลอย ฝาดฝอยเลือดลมระดมแรง ข้าพเจ้าเกร็งไปทั้งร่าง เต้าสองข้างล้นร่องอยู่ต่องแต่ง กลิ่นกามโชยมาราคาแพง
ราคะสำแดงพลังงาน ข้าพเจ้าพยายามเรียกสติ
หัวใจสิกลับกรุ่นแต่งุ่นง่าน หูอื้อตาลายอยู่หลายนาน
กับการทำศึกความรู้สึกตน พบว่า---
ภายในข้าพเจ้าน่าเศร้าหม่น สกปรกรกเรื้ออันเจอปน
เกาะกุมจนเป็นตัวรูปหัวใจ แปรรูปเป็นรสและสัมผัส
กำหนัดกลัดมันเกินห้ามได้ จิตสำนึกสีดำจดจำไว้ เพื่อสำเร็จความใคร่ด้วยมือตน!

๗.๓) ข้าพเจ้าตกใจนัก!
ห้ามหักอย่างไรก็ไร้ผล ในสมองหนักอึ้งและอึงอล
สับสนวุ่นวายอยู่ภายใน ดวงจิตใฝ่ต่ำระยำกาม นับวันหื่นห่ามแต่ความใคร่ ข้าพเจ้ากำลังเกินยั้งใจ หืนไอน้ำกามจะหลามล้น! เต้าขาวเดินออกจากคลีนิค เต้าสั่นริกริกอวดถนน ข้าพเจ้าสิหมกมุ่นนั้นหมุนวน
ทุกข์ทนทรมานมโนธรรม! มนตรี  ศรียงค์